به گزارش وبسایت اخبار جهان، در پیامی پر مغز و اندیشه، سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در آغاز سی و سومین دوره هفته کتاب کشور تاکید کرد که شهر اوز فارس الگویی ملی برای مشارکت مردمی در فرهنگ است.
وی در این پیام به نام خدا، عدالت فرهنگی را بیش از آنکه سرخطی در کلان برنامه وزارت فرهنگ باشد، ضرورتی برای آینده فرهنگی ایران دانست و تصریح کرد که عدالت فرهنگی زمانی معنا پیدا می کند که هر ایرانی در هر نقطه از این سرزمین فرصت برابر برای دسترسی به دانایی و مشارکت در زیست فرهنگی داشته باشد.
صالحی با اشاره به این که در همه سال هایی که مسئولیت بر عهده داشتم دغدغه راهنمای بسیاری از تصمیم ها و سیاست گذاری ها بود، اظهار داشت که باور راسخ بر اینکه عدالت فرهنگی صرفاً توزیع امکانات نیست، توزیع فرصت ها است، راهنمای عمل ما بوده است.
امروز که سی و سومین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران در اوز به عنوان پایتخت کتاب آغاز می شود، ایده عدالت فرهنگی تحقق عینی پیدا کرده است، اظهار داشت.
اوز شهری در جنوب ایران است که در آن کتاب نه در سایه ی حمایت دولتی بلکه در روشنای اراده ی مردمی بالیده است. این شهر که از نخستین سال های برگزاری برنامه ی پایتخت کتاب ایران در آن حضور فعال داشته با تلاش پیوسته ی مردمان فرهنگ دوست خود توانسته است الگویی از توسعه فرهنگی بر پایه مشارکت اجتماعی ارائه کند.
اوز تنها پایتخت کتاب ایران نیست؛ شهری است که نشان داده چگونه فرهنگ می تواند از دل مردم زاده شود. در این شهر نهاد های مردمی، خیرین فرهنگی، معلمان، داوطلبان و خانواده ها دوشادوش یکدیگر زیست فرهنگی را به جریان روزمره بدل کرده اند.
کتابخانه ها در اوز تنها محدود به ساختمان های رسمی نیستند؛ همه فضاهای شهری از جمله مطب ها، فروشگاه ها و حتی طلافروشی ها قفسه هایی برای کتاب دارند و مردم به سادگی کتاب می خوانند و کتاب قرض می دهند.
در اینجا کتاب نه در قفسه بلکه در گردش است؛ همان گونه که دانایی باید باشد. اوز که از سال 1395 با تأسیس دبیرخانه ی پایتخت کتاب در آن حرکت منسجمی برای ترویج کتاب خوانی آغاز شد، پنج بار در جمع نامزدهای نهایی پایتخت کتاب ایران قرار گرفته و دوبار عنوان شهر دوستدار کتاب را از آن خود کرده است.
در این شهر بیش از ده ها باشگاه کتاب خوانی فعال است و بسیاری از کودکان نوجوانان و خانواده ها به صورت گروهی کتاب می خوانند، نقد می کنند و تجربه های خواندن خود را با دیگران به اشتراک می گذارند.
آنچه تجربه ی اوز را متمایز می کند، پیوند میان نهاد های مدنی و سنت های اجتماعی است. در اوز مفهوم «نذر دانایی» رواج یافته است؛ خیرینی که به جای ساخت سازه های فیزیکی هزینه ی خرید کتاب تجهیز کتابخانه ها و برگزاری برنامه های فرهنگی را بر عهده می گیرند.
زنان و مردانی که شاید در نگاه نخست شغل و موقعیتشان ارتباطی با فرهنگ نداشته باشد، در این مسیر همراه شده اند تا کتاب و آموزش به سرمایه ای مشترک برای همه تبدیل شود.
کودکان و نوجوانان این شهر در طرح های خلاقانه ای مانند حافظ خوانی، شاهنامه خوانی و قصه خوانی شرکت می کنند و همین نسل تازه است که حلقه ی ارتباطی میان سنت و آینده را زنده نگه می دارد.
این استمرار فرهنگی، نتیجه ی سیاست گذاری از بالا نیست، بلکه محصول خودباوری مردم است؛ همان معنای واقعی عدالت فرهنگی. عدالت فرهنگی یعنی اینکه فاصله ی جغرافیایی به فاصله ی دانایی تبدیل نشود؛ یعنی شهری در جنوب فارس بتواند به اندازه ی پایتخت، سهمی در تولید و ترویج فرهنگ داشته باشد.
در چنین الگویی، دولت نقش تسهیل گر دارد نه متولی؛ دولت زمینه ساز است تا مردم خود به بازیگران اصلی فرهنگ بدل شوند. تجربه ی اوز نشان داده که عدالت فرهنگی زمانی تحقق می یابد که مردم، فرهنگ را از آنِ خود بدانند و در خلق و حفظ آن مشارکت کنند.
امروز در بسیاری از شهرها و روستاهای ایران، شاهد رویش چنین حرکت هایی هستیم؛ از خرمشهر تا بیرجند، از سنندج تا تالش. اما اوز در میان این نمونه ها، جایگاه ویژه ای دارد؛ زیرا در آن، فرهنگ از قالب برنامه ای موسمی فر
