وداع نصف جهان با استاد فرشچیان: هنر و اشک در حیاط هنرستان

وداع نصف جهان با استاد فرشچیان/ هنر و اشک در حیاط هنرستان

خبرگزاری اخبار جهان منتشر کرده

اصفهان شاهد یکی از پرشورترین بدرقه‌های هنری خود بود؛ هوای عصرگاهی با عطر گل‌های رنگارنگ و سکوتی که از حضور جمعی بی‌نظیر برمی‌خاست، در حیاط هنرستان هنرهای زیبای اصفهان به صحنه‌ای احساسی تبدیل شد. جمعی از هنرمندان، استادان پیشکسوت، هنرجویان و مسئولان فرهنگی در کنار خانواده و شاگردان، برای وداع با یکی از نمادهای ماندگار هنرهای تجسمی کشور گرد هم آمدند تا آخرین وداع با این چهره خوش‌نام تاریخ معاصر هنر ایران را رقم بزنند.

در میان صفوفی هماهنگ از افراد، تابوت استاد با همراهی دوستان و شاگردان به آرامی از ورودی کلاس‌ها و اتاق‌های آموزشی عبور می‌کرد. بر دوش همراهان، تابوتی مزین به شاخه‌های گل و پرچم سه‌رنگ جمهوری اسلامی بود که نور خورشید را مات و جلوه‌های عاطفی تجمع را دوچندان می‌کرد. صدای سینه‌های بغض‌کرده همراه با لابه‌لای زمزمه فاتحه‌ها و اطراف، فضایی از همدلی و اغراق در احساس را به وجود آورده بود.

حاضران که از طیف‌های گوناگون جامعه هنری تشکیل می‌شدند، از استادان برجسته تا جوانان فعال در عرصه نقاشی و طراحی، با درک عمیق از جایگاه آن استاد و میراث بی‌بدیلش در نسل‌های بعدی، به یادگارهای هنری و اندیشه‌های او می‌اندیشیدند. حضور چهره‌های فرهنگی و هنری و همچنین نمایندگان آموزش و پرورش و برخی نهادهای دانشگاهی، نشان می‌داد که میراث این هنرمند تا چه اندازه فراتر از یک نام فردی است و به کُنه هویت فرهنگی کشور پیوند خورده است.

مسیر تشییع از این مرکز آموزشی آغاز شد و قرار است به آرامگاه شاعران و اندیشمندانی چون صائب تبریزی در شهر ادامه یابد تا بر اساس وصیت معنوی استاد، پیکر او در خاک آرام بگیرد و به این ترتیب پیوندی دوباره میان نقاشی و شعر در دل نصف جهان رقم بخورد. این مسیر نمادی از پیوستگی میان هنرهای مختلف بود؛ نقاشی که با رنگ‌ها و خطوطش جهان را می‌نگرد و شاعری که از واژگان، تصاویر و احساسات را می‌سازد، هر دو با یک هدف مشترک به وداعی آرام اما ماندگار می‌اندیشیدند.

نکته‌ای که در این مراسم به چشم می‌آمد، حضور گستردهٔ نسل‌های مختلف هنری بود؛ هنرجویان جوانِ با اشتیاق به آینده، کنار استادان با تجربه و نسل‌های میانی، همصدا با خانواده و دوستان در کنار هم به یادگارهای این استاد فکر می‌کردند و به بازخوانی دست‌نوشته‌ها و نقاشی‌های او می‌پرداختند. فضای حیاط مدرسه به تدریج از بار احساسی به سکوتی پراهمیت تبدیل شد؛ سکوتی که حامل پیامی از قدرشناسی نسل‌های حاضر و بلندای آثار به‌جای مانده از این نقاش و نگارگر بزرگ بود.

در این مراسم، هنرجویان و استادان با به‌جا آوردن فاتحه و یاد او، سعی کردند تا میراثش را با هم‌نشینی با آثارش در گالری‌های ذهنی مردم زنده نگه دارند. تابوت که همراه با شاگردان و همکاران از میان ستون‌های مدرسه عبور کرد، به نمادی از گذر زمان و استمرار هنر تبدیل شد؛ زمانی که هر نقطه از دیوارهای این مرکز آموزشی، داستانی از یک فوتبالیست یا یک نقاش را به یاد می‌آورد، اکنون با حضور این استاد گرانقدر رنگ دیگری به خود گرفته بود.

قرار است پایان این مراسم در آرامگاه یکی از شاعران بزرگ ایران، در همان شهر، رقم بخورد تا نماد پیوند میان هنرهای دیداری و واژه‌های ادبی دوباره به هم پیوند بخورند و یاد استاد فرشچیان برای نسل‌های آینده به‌عنوان الگویی از تعهد به هنر، دلسوزی برای خلق و تلاش بی‌وقفه در نگه‌داری و عرضه آثار هنری باقی بماند. این وداع، اگرچه در زمان کوتاهی انجام شد، اما چهره‌اش در تاریخ هنر این کشور به عنوان فصلی تازه از ابراز عشق به زیبایی و بیان فرهنگ ایران باقی خواهد ماند.

اصفهان با این بدرقهٔ پرشور، نشان داد که هنر چگونه می‌تواند در میان مردم زنده بماند و چگونه یک استاد بزرگ می‌تواند با اثرهایش نه فقط در قاب‌های گالری‌ها بلکه در دل‌های آشنا با نقاشی و حس شاعری، جاودانه بماند. پیوند میان نقاشیِ استاد و شعرِ ایرانی، اکنون در ذهن و قلب‌های حضار دوباره شکل گرفته و به یادبود این هنرمند، یادگارهایی ماندگار به جای می‌گذارد.

خبرگزاری اخبار جهان، این گزارش را از منظر مردم و هنر به ثبت رساند و امیدوار است که با تداوم میراث او، نسل‌های بعدی نیز با شعر و رنگ به عمق معنای زیبایی و انسانیت پی ببرند. این خبر از منظر خبرگزاری اخبار جهان منتشر شده است.