به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرنگار مهر، نمایشگاه «متامورفوز» با ارائه رویکردی نوآورانه در عرصه هنر، زباله‌های پلاستیکی را به آثاری نقاشی‌شده و حجمی تبدیل کرده است. این نمایشگاه که در گالری شیرین برپا شده، تلاش دارد تا دغدغه‌های زیست‌محیطی هنرمند را به تصویر بکشد و در عین حال، بازتابی از تحولات ذهنی و هنری او را در معرض دید مخاطبان قرار دهد.
مجموعه «متامورفوز» شامل حجم‌های نامتقارنی است که با استفاده از ضایعات پلاستیکی شکل گرفته و با الهام از رویدادهای اجتماعی و شخصی، نقاشی شده‌اند. این آثار با رویکردی استعاری، مخاطب را به تفکر در مورد گذشته و حال دعوت می‌کنند.
بهاره رئیسی، هنرمند نقاش و طراح، در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره نمایشگاه «متامورفوز» گفت: پس از نمایشگاه انفرادی «در میان حباب» که مجموعه‌ای از مکعب‌های چوبی نقاشی‌شده بود، به این ایده رسیدم که در پروژه بعدی خود، بر روی حجم‌های نامتقارن نقاشی کنم. از طرفی، دغدغه استفاده از مواد غیرقابل بازگشت به طبیعت، سال‌ها ذهنم را به خود مشغول کرده بود. در نتیجه، ساخت حجم‌های نامتقارن را با استفاده از زباله‌های پلاستیکی آغاز کردم و این ایده به تدریج در ذهنم شکل گرفت و در نهایت به نمایشگاه «متامورفوز» منجر شد.
رئیسی در مورد عنوان «متامورفوز» و معنای آن توضیح داد: همانطور که می‌دانید، «متامورفوز» در فارسی به معنای «دگردیسی» است. این عنوان برای من دو دلیل دارد؛ اول اینکه من به عنوان یک نقاش، به طور مداوم در حال دگردیسی هستم و نمی‌توانم کارهای قبلی خود را تکرار کنم. به نظر می‌رسد پس از اتمام هر مجموعه، پوست می‌اندازم و ذهنم تغییر می‌کند، اما در عین حال از مسیر و عناصر قبلی خود جدا نمی‌شوم. دوم اینکه در این مجموعه جدید، می‌خواستم نشان دهم که زباله‌های پلاستیکی بی‌ارزش نیز می‌توانند با پردازش و پذیرش فرم جدید، به بستری نو تبدیل شوند. به عبارت دیگر، دگردیسی کنند و به جای آسیب رساندن به طبیعت، به بستری ارزشمند برای خلق آثار هنری تبدیل شوند. بنابراین، «متامورفوز» هم از دگردیسی من و هم از دگردیسی پلاستیک‌ها حکایت دارد.
رئیسی در پاسخ به این سوال که آیا هر اثر در نمایشگاه داستان یا روایت خاص خود را دارد، گفت: هر یک از این نقاشی-حجم‌ها، مانند صفحه‌ای از یک دفتر وقایع‌نگاری هستند. اتفاقاتی در زندگی شخصی و اجتماعی رخ می‌دهند که تاثیر عمیقی بر زندگی ما می‌گذارند و ما نمی‌توانیم از وقوع آنها جلوگیری کنیم یا مسیرشان را تغییر دهیم. موضوع کارهای من، روایت این نوع وقایع به زبان شخصی خودم است. برای مثال، چند سال پیش، خبر مسمومیت دانش‌آموزان دختر در مدارس کشور با گازهای ناشناخته، بسیار خبرساز شد و التهاب زیادی در جامعه ایجاد کرد. من حجم و نقاشی «مدرسه دختران» را تحت تاثیر همین رویداد خلق کردم. برای این نقاشی، تصویری از بمباران شیمیایی حلبچه در جنگ ایران و عراق الهام‌بخش من بود.
وی در مورد ارتباط این نمایشگاه با نمایشگاه قبلی خود اظهار داشت: هر دو نمایشگاه «در میان حباب» و «متامورفوز» شامل آثاری هستند که بر روی حجم‌ها نقاشی شده‌اند. این شاید مهم‌ترین وجه تشابه این دو پروژه باشد. در مجموعه قبلی، من بر روی مکعب‌های از پیش ساخته شده نقاشی کردم، اما حجم‌های مجموعه جدید را خودم ساختم. حضور پررنگ پرتره‌ها و جزئیات فراوان، احتمالاً پیوند دهنده تمام کارهای قبلی من با «متامورفوز» است. شاید مهم‌ترین تفاوت این دو پروژه، رویکرد موضوعی آنها باشد؛ در مجموعه قبلی، موضوع هر اثر بسیار شخصی بود، اما در مجموعه جدید، من عمیقاً تحت تاثیر رویدادهای اجتماعی بودم.
رئیسی درباره اینکه امیدوار است تماشای آثارش چه احساسی در مخاطب ایجاد کند، گفت: من و مخاطبان این آثار، به احتمال زیاد، احساساتی مشابه ناشی از تجربیات مشترک داریم و فشردگی وقایعی که در فاصله همه‌گیری کرونا و جنگ رخ داده، همچنان بر وجودمان سنگینی می‌کند. در نتیجه، فکر می‌کنم که نوعی «احساس همدلی» برایم از هر چیز دیگری مهم‌تر است. اعتراض من به عدم توجه به محیط زیست و عدم بازیافت سیستماتیک پلاستیک در کشور نیز تلاشی برای انتقال یک پیام است.
وی در پایان، در توضیح تکنیک و فرم آثارش بیان کرد: فرم اولیه را با کنار هم قرار دادن، برش دادن و تثبیت قطعات پلاستیکی می‌سازم؛ سپس با استفاده از خمیر پاپیه ماشه آن را پردازش و تکمیل می‌کنم و در نهایت با ترکیب مواد مختلف، آن را نقاشی می‌کنم.
منبع : مهر
