به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرنگار مهر، فریدون نجفی در یک نشست خبری که شامگاه یکشنبه در سینما ساحل اصفهان برگزار شد، بر وظیفه سینما در نمایش فرهنگ و زیست‌بوم ایران تأکید کرد. این نشست در حاشیه سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان برای فیلم «موی گرگ» برگزار گردید.
وی گفت: «در دورانی که به آن عصر انسان-رسانه می‌گویند، هر فرد یک رسانه است و کودکان با حجم زیادی از محتواهای تصویری روبه‌رو هستند که اغلب با فرهنگ ایرانی ارتباطی ندارد.» نجفی افزود که در چنین فضایی، سینما باید پیشینه غنی و اقلیم باارزش ایران را به نسل جدید یادآوری کند. به گفته او، فراموشی این میراث، کشور را با مشکلات بیشتری مواجه خواهد کرد و سینماگران وظیفه دارند فرهنگ و قومیت‌های گوناگون را به تصویر بکشند.
جایگاه محیط زیست در سینما
این نویسنده و کارگردان با تأکید بر اهمیت مسائل زیست‌محیطی اظهار داشت: «سینما می‌تواند توجه کودکان و نوجوانان را به موضوعاتی مانند بحران آب و تغییرات اقلیمی جلب کند.» او معتقد است پرداختن به این مسائل در آثار سینمایی، آگاهی نسل جوان را نسبت به لزوم حفظ سرزمین افزایش می‌دهد.
نجفی درباره چالش همکاری با بازیگران کودک در فیلم «موی گرگ» توضیح داد که کار با کودکان به دلیل دنیای منحصربه‌فردشان دشوار است. او بیان کرد: «تلاش کردم اسما را در مسیر قصه قرار دهم تا بازی طبیعی از او بگیرم. این کار سخت بود اما به واقع‌گرایی فیلم کمک کرد.»
این فیلمساز به سوابق خود اشاره کرد و گفت اولین تجربه جدی او ساخت مستندی درباره یک آبشار بود که در جشنواره‌های معتبر جهانی موفقیت‌هایی کسب کرد. پس از آن، با ساخت فیلم «بچه گرگ‌های سیبری» وارد سینما شد و در سال ۹۸ توانست جایزه «پروانه زرین» را دریافت کند.
وی درباره پایان‌بندی فیلم «موی گرگ» اظهار داشت که پایان باز فیلم عمدی بوده تا ذهن مخاطب را درگیر کند و ممکن است به ساخت قسمت دوم فیلم منجر شود. نجفی این شیوه را با آثار کارگردانانی مانند اصغر فرهادی مقایسه کرد که مخاطب را به تفکر وا می‌دارند. او همچنین افزود که سبک کارگردانی‌اش مبتنی بر واقع‌گرایی است و از ایجاد تعلیق‌های تصنعی پرهیز کرده تا به ساختار مستندگونه فیلم آسیب نزند.
این کارگردان از کیفیت نامطلوب اکران فیلم در سینما ساحل انتقاد کرد و گفت: «متأسفانه فیلم با نسخه‌ای غیر از دی‌سی‌پی نمایش داده شد که برای عوامل فیلم آزاردهنده بود.»
نجفی درباره مرز میان سینمای کودک و سینمای درباره کودک توضیح داد که همواره تلاش کرده آثاری بسازد که برای تمام اعضای خانواده جذاب باشد و به‌عنوان یک سند فرهنگی از جغرافیا و فرهنگ ایران باقی بماند.
وی به مشکلات تولید فیلم در مناطق دورافتاده اشاره کرد و گفت: «محدودیت امکانات لجستیکی و عدم تمایل سرمایه‌گذاران، ساخت فیلم در شهرستان‌ها را دشوار می‌کند.» او همچنین به چالش استفاده از گویش‌های محلی اشاره کرد که نیازمند زیرنویس است و دوبله نیز اصالت اثر را از بین می‌برد.
این کارگردان در مورد سبک فیلم‌برداری نیز گفت: «سعی کردم دوربین هم‌سطح شخصیت‌ها حرکت کند تا با ریتم زندگی کودکان همراه باشد و حس واقع‌گرایی و نزدیکی به قصه را تقویت کند.»
فریدون نجفی در پایان تأکید کرد که سینما می‌تواند سالانه فیلم‌های بسیاری درباره فرهنگ و قومیت‌های ایران تولید کند و پشتوانه ارزشمند کشور را به نسل‌های آینده یادآوری نماید.
منبع: خبرنگار مهر
