به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرنگار مهر، نمایشگاه آثار نقاشی و تجسمی محمدرضا میری با تمرکز بر موضوع قهرمانان ملی و بین‌المللی، با عنوان «بسیجی» در فرهنگسرای نیاوران برپا شده است و بازدیدکنندگان را به تماشای آثار این هنرمند دعوت می‌کند.
این نمایشگاه که در فضایی هنری و فرهنگی برگزار می‌شود، دو بخش اصلی دارد. بخش نخست به مرور زندگی محمدرضا میری از دوران کودکی تا ورود حرفه‌ای به دنیای هنر اختصاص یافته است. در این بخش، مخاطبان با سیر تحول و رشد هنری این هنرمند آشنا می‌شوند و می‌توانند درک بهتری از مسیر طی شده توسط او به دست آورند.
بخش دوم نمایشگاه شامل ۲۱ اثر نقاشی و هنرهای تجسمی است که توسط محمدرضا میری خلق شده‌اند. این آثار، تصویری از سرداران ملی و بین‌المللی و همچنین بسیجیان را ارائه می‌دهند. هنرمند در این آثار، چهره‌هایی را به نمایش گذاشته است که فارغ از مرزهای جغرافیایی، نمادی از آزادگی و ارزش‌های والای انسانی هستند. این افراد به عنوان الگوهایی ارزشمند معرفی می‌شوند که می‌توانند الهام‌بخش نسل‌های مختلف باشند.
به مناسبت برگزاری این نمایشگاه، مسعود نجابتی، طراح گرافیک، مدیر هنری و خوشنویس معاصر ایرانی، یادداشتی را به نگارش درآورده است که در آن به ویژگی‌ها و روحیه انقلابی محمدرضا میری پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
«هو المصور
در سال‌های پایانی دهه هشتاد، همزمان با تحولات سیاسی، اجتماعی و هنری، شاهد بازگشت توجه به نقاشی، گرافیک و «هنر به مثابه تعهد» بودیم. این رویکرد هنری، یادآور سال‌های آغازین انقلاب بود و به سرعت در جامعه گسترش یافت. در ادامه، نهضتی مردمی با عنوان نهضت مردمی پوستر انقلاب شکل گرفت که از مشهد آغاز شد و به سرعت در استان‌های مختلف کشور گسترش یافت. این نهضت، هنرمندان جوان بسیاری را جذب کرد و به شبکه‌ای منسجم و حرفه‌ای از طراحان جوان انقلاب تبدیل شد که اکنون در عرصه بین‌المللی فعالیت می‌کنند و با آثار روز دنیا رقابت می‌کنند.
سیدمحمدرضا میری، هنرمند اهل مشهد، سکان‌دار این نهضت بود. او نقاشی ماهر و گرافیستی توانمند بود و از همه مهم‌تر، شور و حالی وصف‌ناپذیر داشت. این شور و حال، او را از آتلیه شخصی‌اش به خیابان‌ها کشاند و به نقاشی روی دیوارها، پرداختن به چهره شهدا و طراحی پوسترهای اجتماعی سوق داد. از همان ابتدای آشنایی، من او را با روحیه‌ای جهادی یافتم که نمی‌توانست نسبت به دردهای جامعه بی‌تفاوت باشد. او اهل مطالعه و دارای نظر و دقت بود و با همتی بلند در جهت تحقق آرمان‌های انقلاب و فرامین مقام معظم رهبری تلاش می‌کرد. با وجود سن کمش، او پیام امام خمینی (ره) به هنرمندان در نهم مهرماه سال شصت و هفت را به خوبی درک کرده بود و اجازه نداده بود که دنیای فریبنده هنر او را از مبارزه دور کند.
سخن امام خمینی (ره) میثاقی بود میان هنر و مبارزه. ایشان فرمودند که تنها باید به هنری پرداخت که راه ستیز با جهانخواران را بیاموزد. تکلیف هنرمندان نیز در انتهای پیام مشخص شده بود: تا زمانی که مطمئن شویم مردم بدون اتکا به غیر، تنها در چارچوب مکتب اسلام به حیات جاویدان رسیده‌اند، مبارزه ادامه دارد. به تعبیر شهید سیدمرتضی آوینی، مگر تصور اسلام بدون مبارزه ممکن است؟ و هر کس این معرفت را ندارد، باید در حقیقت ادراک خویش نسبت به دین اسلام شک کند. حقیقت کلمه لااله الا الله و الله اکبر محقق نخواهد شد جز در مبارزه با همه طواغیت و اصنامی که چه در بیرون و چه در درون می‌خواهند ولایتی جز ولایت حق را بر انسان تحمیل کنند.
هنوز هم هستند کسانی که انتظار می‌کشند تا انقلاب تسلیم قدرت‌های استکباری شود و دست از مدعیاتش بردارد. از منظر آنان، هیچ‌چیز جز غرب قابل عنایت نیست و از غرب نیز آنچه می‌شناسند، سرزمینی خیالی و پر از لذت‌پرستی است. چه غم اگر فساد در خشکی و دریا آشکار شود؟ چه غم اگر فرومایگان بر جهان حاکم شوند و فقرا و دردمندان مرعوب تازیانه‌ها باشند؟ در نظر اینان، هنرمند واقعی کسی است که بی‌دردتر است و می‌تواند در کنار نعش شهدا و یتیمی کودکان، به ادا و اطوارهای روشنفکرانه دلخوش باشد و اصلاً به روی خود نیاورد که در کجای دنیا و در چه شرایطی زندگی می‌کند.
اکنون شنیده‌ام که آسیدمحمدرضا میری، پس از سال‌ها مبارزه هنرمندانه و تربیت نسلی از هنرمندان مبارز، در آستانه پنجاه سالگی به اصرار برخی دوستان حوزه هنری تصمیم به نمایش آثارش در فرهنگسرای نیاوران گرفته است! ابتدا تعجب کردم، اما بعد متوجه شدم که این تصمیم نیز در راستای همان روحیه انقلابی ایشان برای تجلیل از چند چهره شاخص بسیجی و به بهانه هفته دفاع مقدس اتخاذ شده است. این فرصت را مغتنم دانستم تا به رسم رفاقت دیرینه، چند خطی در نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش برای مخاطبانش بنویسم، آن هم نه در شان هنر و تکنیکش که شایستگی آن را در خود نمی‌بینم. از طرفی گفته‌اند که آن چیز که عیان است، چه حاجت به بیان است. عیار کارش بر مخاطب خاص پوشیده نیست. شرح فنی و تخصصی هم برای مخاطب عام و هنرجویان باشد انشاءالله بر اهلش. در عوض خواستم حسب وظیفه و تکلیف، اشاره‌ای مختصر بر مرامش و وفاداری به عهدش کنم تا نسل به نسل بماند و فراموش نشود. انشاءالله.»
منبع : مهر
