به گزارش اخبار جهان به نقل از عصر ایران، به قلم پنه لوپه مک رایی در گاردین، نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، پس از هفت سال غیبت، بار دیگر به چین سفر می‌کند. این سفر او را در کنار شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه قرار می‌دهد، در حالی که روابط دهلی و واشنگتن به شدت متزلزل شده است.
مودی در اجلاس امنیت منطقه‌ای در تیانجین شرکت خواهد کرد، تنها چند روز پس از آنکه آمریکا تعرفه‌های وارداتی بر کالاهای هندی را دو برابر کرد و به 50 درصد رساند؛ اقدامی که در واکنش به اصرار هند بر ادامه خرید نفت از روسیه صورت گرفت. این تنش تجاری، همکاری رو به رشد سال‌های اخیر بین دهلی و واشنگتن، که بر پایه فناوری و مهار نفوذ جهانی چین بنا شده بود، را خدشه‌دار کرده و هند را وادار کرده است تا به فکر تنوع‌بخشیدن به روابط تجاری خود برای حفظ امنیت اقتصادی‌اش باشد.
مایکل کوگلمان، کارشناس جنوب آسیا، معتقد است که اعتماد هند به آمریکا از بین رفته است. به گفته وی، در این میان، چین با برگزاری نشست دو روزه «سازمان همکاری شانگهای» فرصتی بی‌نظیر به دست آورده است و مودی در زمانی به پکن سفر می‌کند که روابط چین و هند رو به بهبود است، در حالی که مناسبات هند و آمریکا رو به وخامت گذاشته است.
مانوج کیوالرامانی، رئیس مطالعات هند–اقیانوس آرام در مؤسسه تاکششیلا، می‌گوید برخی در چین از دیدن تنش میان دهلی و واشنگتن خوشحال هستند. پوتین نیز این فرصت را غنیمت می‌شمارد تا روابط نزدیک روسیه و هند را تقویت کند. کوگلمان تاکید دارد که این اجلاس زمان مناسبی برای بازیگران منطقه‌ای است تا همگی آمریکا را مورد انتقاد قرار دهند.
آمریکا، افزایش تعرفه‌ها را ناشی از خرید انرژی و تجهیزات نظامی هند از روسیه می‌داند و ادعا می‌کند که دهلی ناخواسته به تأمین مالی جنگ اوکراین کمک می‌کند. پیتر ناوارو، مشاور تجاری دونالد ترامپ، نیز هند را «پولشوی نفتی کرملین» خوانده است. با این حال، مودی بارها از واردات نفت روسیه دفاع کرده و آن را برای حفظ ثبات انرژی، حمایت از رشد اقتصادی و رعایت قوانین بین‌المللی ضروری دانسته است.
تأثیر اقتصادی تعرفه‌ها قابل توجه است. آمریکا همچنان بزرگ‌ترین بازار صادراتی هند با ارزش سالانه 86.5 میلیارد دلار است که دو سوم آن، یعنی بیش از 60 میلیارد دلار، اکنون مشمول تعرفه‌های جدید شده است. حتی پیش از این بحران، هند به دنبال نزدیکی دوباره به چین برای جذب سرمایه‌گذاری و فناوری بود.
در حال حاضر، با تشدید بحران بین هند و آمریکا، دهلی انگیزه بیشتری برای تسریع در مسیر آشتی با پکن دارد، مسیری که می‌تواند بر معادلات نظم جهانی در حال تغییر، تأثیر جدی بگذارد. تلاش‌هایی در جریان است تا هند و چین به یک تعادل جدید دست یابند، زیرا هر دو به خوبی می‌دانند که نظم جهانی در حال دگرگونی است و به تنهایی قادر به مدیریت همه تنش‌ها نیستند.
با وجود بی‌اعتمادی تاریخی و اختلافات مرزی، اگر دهلی و پکن بتوانند سطحی از ثبات و پیش‌بینی‌پذیری ایجاد کنند، دستاوردهای عملی برای هر دو کشور حاصل خواهد شد. در این میان، روسیه از شکاف بین هند و آمریکا سود می‌برد.
مقام‌های هندی تأکید دارند که دهلی خواهان تداوم رابطه با آمریکا است، اما ناگزیر به متنوع‌سازی شرکای خود است. هند نخستین اقدام تلافی‌جویانه علیه تعرفه‌های آمریکا را آغاز کرده و برنامه‌ای صادراتی به 40 کشور برای تقویت تجارت نساجی به راه انداخته است.
مودی پیش از سفر به چین، به توکیو سفر کرد و در نشست سالانه هند-ژاپن شرکت کرد. شرکت‌های ژاپنی قصد دارند طی ده سال آینده حدود 68 میلیارد دلار در هند سرمایه‌گذاری کنند. رهبران دو کشور قرار است درباره همکاری در زمینه مواد معدنی حیاتی و سرمایه‌گذاری ژاپن در صنایع پیشرفته هند گفتوگو کنند.
هند دارای ذخایر قابل توجهی از عناصر خاکی کمیاب است، اما فاقد فناوری لازم برای استخراج و فرآوری گسترده این منابع است و از همین رو، همکاری با ژاپن اهمیت زیادی دارد. مقاله گاردین درباره سفر نارندرا مودی به چین اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا فراتر از روایت ساده دیداری دوجانبه، جایگاه هند را در میانه قدرت‌های بزرگ به تصویر می‌کشد.
هفت سال فاصله میان سفر پیشین و سفر کنونی نخست‌وزیر هند به چین نشان‌دهنده تنش‌های عمیق و پیچیده‌ای است که در سال‌های اخیر روابط دو کشور را تحت تأثیر قرار داده است. عامل اصلی این وقفه، درگیری مرزی مرگبار سال ۲۰۲۰ در هیمالیا بود.
منبع: عصر ایران
