به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرگزاری فارس، دفاع حماسی ایران در هشت سال جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق، فصل پرافتخاری در تاریخ این کشور است که با فداکاری، شجاعت و از خودگذشتگی فرزندان ایران رقم خورد. این دوره، نه تنها شامل روایت نبردهای نظامی می‌شود، بلکه حماسه‌ای از اراده‌های پولادین، وحدت ملی و ایمان را به تصویر می‌کشد که در برابر تهاجم دشمن، همچون سدی استوار ایستاد. هر صفحه از این کتاب تاریخ، داستان انسان‌هایی را روایت می‌کند که با امید به دفاع از استقلال، عزت و باورهای خود جان فدا کردند. یکی از درخشان‌ترین صفحات این تاریخ، مقاومت 34 روزه خرمشهر است؛ شهری که در زیر بارش بی‌امان گلوله‌ها و هجوم همه‌جانبه دشمن، به نمادی جاودان از مقاومت تبدیل شد. در این شهر، مردان و زنان، پیر و جوان، رزمندگان و مردم عادی، در کنار هم و در شرایطی کاملا نابرابر، 34 روز حماسه آفریدند. خیابان‌ها، کوچه‌ها و حتی خانه‌های خرمشهر به سنگرهایی تبدیل شدند که هر یک، داستان ایثار و پایداری را روایت می‌کنند. رزمندگانی که در برابر دشمنی تا بن دندان مسلح ایستادگی کردند و نگذاشتند پرچم ایران به آسانی فرو افتد. دفاع از خرمشهر، تنها یک نبرد نظامی نبود؛ بلکه جلوه‌ای از روح بلند ملتی بود که تسلیم را در قاموس خود نداشت. این مقاومت، پیام روشنی به دشمن داد: ایران، سرزمینی نیست که بتوان به راحتی آن را تسخیر کرد. این حماسه، با آزادسازی خرمشهر در عملیات بیت‌المقدس تکمیل شد و نام خرمشهر را برای همیشه در قلب ایرانیان جاودانه کرد.
در شامگاه 31 شهریور 1359 و ساعاتی پس از آغاز حملات سراسری رژیم بعث عراق به ایران، 700 نفر از تکاوران نیروی دریایی به فرماندهی ناخدا هوشنگ صمدی، بوشهر را به مقصد خرمشهر ترک کردند تا در کنار مردم، نبردی 34 روزه را با ارتش مهاجم آغاز کنند. ناخدا صمدی در این مصاحبه، از آمادگی‌های پیش‌دستانه نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پیش از آغاز جنگ، مانورهای گسترده این نیرو در خلیج فارس، چالش‌های سازماندهی در میانه نبرد و نقش بی‌مانند تکاوران در جنگ شهری سخن می‌گوید. او همچنین از تصمیم سرنوشت‌ساز خود برای ماندن در جبهه و حمایت بی‌وقفه مردم خرمشهر روایت می‌کند؛ روایتی که نه تنها از دلاوری‌های رزمندگان حکایت دارد، بلکه عظمت روح ملت ایران را در روزهای پرآشوب آغازین جنگ به تصویر می‌کشد.
در ماه‌های منتهی به 31 شهریور 1359، ارتش، به‌خصوص نیروی دریایی، وقوع جنگ را پیش‌بینی می‌کرد. در اسفند 1358، عراق به مدت 10 روز مانور دریایی در شمال خلیج فارس برگزار کرد. نیروی دریایی ایران، این مانور را رصد و تجزیه و تحلیل کرد و به ستاد نیروی دریایی در تهران گزارش داد که “قرائن نشان می‌دهد دشمن آماده جنگ است”. در پاسخ، ستاد نیروی دریایی در فروردین 1359، مانور دریایی یک ماهه گسترده‌ای را در سراسر خلیج فارس، از بندرعباس تا شمال خلیج فارس، برگزار کرد. این مانور، شامل نیروی دریایی، نیروی هوایی، توپخانه ساحلی، و تیپ نوهد از نیروی زمینی بود. هدف از این مانور، ارزیابی قدرت و ضعف یگان‌ها و افزایش آمادگی رزمی بود. پس از مانور، آماده‌باش‌ها افزایش یافت و تلاش‌ها برای بازگرداندن روحیه ارتش که به دلیل اقداماتی مانند کاهش دوره سربازی به یک سال و اعلام آزادی استعفا تضعیف شده بود، آغاز شد.
پیش از 31 شهریور 1359، درگیری‌هایی بین نیروهای ایران و عراق رخ داد. به عنوان مثال، در سوم شهریور 1359، ناو نقدی با دو فروند هواپیمای میگ عراقی درگیر شد و هر دو جنگنده را ساقط کرد، هرچند در این درگیری، یک ناوچه ژاندارمری ایران نیز غرق شد. در 23 شهریور 1359، قرارگاه جنگ نیروی دریایی در بوشهر تشکیل شد و نیروهای ورزیده به این قرارگاه اعزام شدند. سه روز قبل از شروع جنگ، نیروی دریایی ایران منطقه‌ای جنگی در خلیج فارس اعلام کرد و عبور و مرور شناورها را کنترل کرد. صادرات نفت عراق از طریق سکوهای نفتی البکر و الامیه نیز با این اقدامات قطع شد.
لحظه شروع جنگ با بمباران هوایی پایگاه‌های نیروی هوایی و دریایی ایران آغاز شد. ناخدا صمدی که پیش از این در اسفند 1358 درخواست بازنشستگی داده بود و در تیر 1359 بازنشسته شده بود، به رغم بازنشستگی، با فراخوانی دوباره به خدمت، گردان خود را برای دفاع از خرمشهر رهبری کرد. ایشان به صراحت علت این تصمیم خود را حس میهن‌پرستی و عدم پذیرش ترک هموطنان در چنین شرایطی بیان کردند.
گردان تکاوران تحت فرماندهی ناخدا صمدی، در 31 شهریور 1359 به سمت خرمشهر حرکت کردند. پس از رسیدن به خرمشهر، ایشان با شهید جهان آرا ملاقات کردند و از وضعیت نیروهای مدافع خرمشهر آگاهی یافتند. سازماندهی نیروهای تکاور و هماهنگی با نیروهای مردمی آغاز شد. عراق با یک لشکر زرهی و یک لشکر مکانیزه، به همراه نیروهای چترباز و جیش الشعبی، به خرمشهر حمله کرد. رژیم بعث انتظار تصرف خرمشهر را در ظرف یک روز، و تصرف تهران را ظرف یک هفته داشت، اما مقاومت 34 روزه نیروهای مدافع این برنامه را به طور کامل مختل کرد. این مقاومت، که به گفته ناخدا صمدی به دلیل وحدت فرماندهی و استفاده از تاکتیک‌های جنگ شهری و استفاده بهینه از سلاح‌هایی مانند آرپیجی۷ میسر شد، پیام روشنی به جهان داد.
نقش مردم خرمشهر در این مقاومت، اساسی بود. مردم به رغم سختی ها در کنار نیروهای نظامی ایستادگی کردند و از آنها حمایت کردند. همکاری رزمندگان و مردم خرمشهر، سبب شد تلفات غیرنظامی به حداقل ممکن برسد.
در طول این 34 روز، چالش‌هایی در زمینه وحدت فرماندهی و هماهنگی با نیروهای مردمی وجود داشت، اما با گذشت زمان و سازماندهی بهتر، این مشکلات برطرف شدند. پس از 34 روز مقاومت، به دستور ستاد عملیات، خرمشهر تخلیه شد. این تصمیم با اعتراض بسیاری از نیروهای نظامی روبه رو شد، اما در نهایت، نیروهای نظامی و مردمی به تدریج از خرمشهر خارج شدند. در طول این عملیات، 103 تکاور به شهادت رسیدند و تنها دو نفر اسیر شدند.
پس از خروج از خرمشهر، عملیات نظامی ادامه یافت. عملیات انهدام سکوهای نفتی عراق در آبان 1359، نمونه‌ای از این عملیات‌ها بود. در این عملیات، تکاوران دریایی با استفاده از ناوچه پیکان، به سکوهای نفتی البکر و الامیه حمله کردند و با موفقیت در این عملیات، به این تاسیسات خسارات سنگینی وارد آمد.
در پایان، دفاع از خرمشهر، نمونه‌ای بارز از مقاومت و شجاعت ملت ایران در برابر تجاوزگری بود. این مقاومت، به دلیل دلاوری رزمندگان، وحدت ملی، حمایت مردمی و رهبری هوشمندانه، به پیروزی رسید.
منبع: خبرگزاری فارس
