به گزارش اخبار جهان به نقل از مهر، رضا صائمی، منتقد سینما، در یادداشتی تحلیلی به بررسی درام اجتماعی رئالیستی فیلم «ناتوردشت» به کارگردانی محمدرضا خردمندان پرداخته است. این فیلم که این روزها در سینماهای کشور اکران می‌شود، بر اساس حادثه واقعی گم شدن دختری خردسال در اردیبهشت ۱۴۰۳ در استان گلستان ساخته شده است. اگرچه نام فیلم از رمان مشهور «ناتوردشت» اثر جی.دی. سلینجر اقتباس شده، اما هیچ شباهت داستانی بین این دو وجود ندارد. صائمی در تحلیل خود، به این نکته اشاره می‌کند که وجه اشتراک کتاب و فیلم، تنها تمرکز بر کشمکش‌های درونی شخصیت‌هاست.
این حادثه تلخ به خودی خود دارای ماهیت دراماتیک است، اما خردمندان با پردازش داستانی هوشمندانه و غنی‌سازی مصالح روایی، آن را به یک تریلر نفس‌گیر تبدیل کرده است. تعلیق فیلم نه تنها به گم شدن دختربچه‌ی چهارساله، یسنا، وابسته است، بلکه به تعلیق درونی پیرامون انگیزه‌های پنهان در این ماجرا نیز گره خورده است. رمزگشایی از این انگیزه‌ها، ریتمی متغیر دارد؛ اما در نهایت، فضایی مبهم و ملتهب خلق می‌کند که بیننده را تا پایان فیلم با خود همراه می‌سازد. پایان‌بندی نفس‌گیر فیلم، از التهاب به التیام می‌رسد و نوعی کاتارسیس را برای بیننده به ارمغان می‌آورد؛ تجربه‌ای رهایی‌بخش که با حس خوب او گره خورده است.
داستان فیلم، حول محور تلاش احمد پیران (با بازی هادی حجازی‌فر)، محیط‌بان بازنشسته، برای یافتن یسنا می‌چرخد. استفاده احمد از فضای مجازی برای جلب کمک افراد، منجر به حضور گروه‌های زیادی در روستا می‌شود. این روایت، اگرچه به ظاهر درباره یک حادثه‌ی فردی است، اما تصویر کلان‌تری از بحران و اهمیت همبستگی اجتماعی در حل آن را ارائه می‌دهد. در طول روایت، مرزهای اخلاقی و عاطفی شخصیت‌ها به چالش کشیده می‌شود و مسئولیت‌پذیری اخلاقی آنان به بوته‌ی آزمایش گذاشته می‌شود. مواجهه‌ی شخصیت‌ها با بحران، مرزهای انسانی را روشن می‌کند و فیلم بر اساس این مفهوم اخلاقی صورت‌بندی شده است. از این منظر، می‌توان فیلم را از دیدگاه جامعه‌شناسی روابط انسانی، و مفاهیمی چون همبستگی اجتماعی، همیاری و امید اجتماعی، مورد واکاوی قرار داد. این مفاهیم به خوبی در درون داستان تنیده شده‌اند، بدون اینکه به سانتی‌مانتال‌گرایی بیفتند.
نزاع میان دو نیروی خیر و شر، در قالب دو شخصیت اصلی، احمد و آیهان (با بازی میرسعید مولویان)، بر جذابیت دراماتیک داستان افزوده است. این تقابل، دوگانه‌ی قهرمان و ضدقهرمان را به درستی ترسیم کرده و از ظرفیت اخلاقی-عاطفی آن به نفع درام بهره می‌برد. بازی‌های خوب بازیگران، از جمله هادی حجازی‌فر، میرسعید مولویان و سعید آقاخانی نیز در شکل‌گیری این دوگانه مؤثر بوده است. علاوه بر جنبه‌های مضمونی، فرم و ساختار بصری فیلم نیز با رنگ‌آمیزی، نورپردازی و فضاسازی مناسب، به خلق قاب‌های زیبایی می‌انجامد که امکان لذت بصری را برای مخاطب فراهم می‌آورد. استفاده درست از موسیقی متن نیز به جذابیت فرم بصری فیلم افزوده است. در نهایت، پایان فیلم نه تنها به پیدا شدن یسنا اشاره دارد، بلکه پیروزی خیر بر شر و تولد امید به روشنایی را به تصویر می‌کشد.
فیلم «ناتوردشت» به عنوان یک اثر سینمایی با بهره‌گیری از یک رویداد واقعی، نه فقط به نمایش یک ماجرای حادثه‌ای می‌پردازد، بلکه به بررسی مفاهیم عمیق‌تر اجتماعی، اخلاقی و انسانی نیز می‌پردازد. این فیلم با ترکیبی از درام، تریلر و لحظات معمایی، بیننده را به تفکر درباره‌ی مسئولیت اجتماعی، همبستگی و اهمیت امید وادار می‌کند. تحلیل صائمی، ابعاد مختلف این اثر سینمایی را به طور کاملی بازگو می‌کند. اخبار جهان این تحلیل ارزشمند را به علاقمندان به سینمای ایران پیشنهاد می‌کند.
منبع: مهر
