به گزارش اخبار جهان به نقل از [نام منبع]، فرهنگ دفاع مقدس ایران، میراثی ژرف و پراهمیت از تاریخ و معنویت این ملت، در عصر حاضر و با توجه به تحولات شتابان رسانه‌ای، تغییر نسل‌ها و پیچیدگی‌های اجتماعی، نیازمند بازنگری اساسی در شیوه‌های انتقال و روایت‌گری خود است. این ضرورت، منشوری راهبردی را طلب می‌کند که با رویکردی نو، چندصدایی و متناسب با زیست‌جهان نسل‌های جدید، راه‌های انتقال این میراث معنوی را بازتعریف کند. منشور مذکور، ضمن توانمندسازی حاملان تجارب دفاع مقدس، تلاش دارد تا ائتلافی فرهنگی فراتر از ساختارهای رسمی ایجاد کند و بدین‌وسیله، حیات و جریان این میراث را در بستر جامعه تضمین نماید.
این منشور، دو نیروی متضاد را به‌عنوان چارچوب تحلیلی خود معرفی می‌کند: نیروی مخرب، که همچون بادی مخالف حافظه عمل کرده و با تکرار کلیشه‌ها، حذف تنوع دیدگاهها، انحصار در روایت و بی‌توجهی به زبان نسل جدید، حافظه فرهنگی را از حرکت باز می‌دارد. این نیرو، روایت‌های دفاع مقدس را به اشیاء موزه‌ای بی‌جان، بی‌اثر و بی‌ارتباط با زمان حال تبدیل می‌کند. در مقابل، نیروی احیاگر، مانند نسیمی جان‌بخش، با روایت‌گری چندصدایی، گفت‌وگوی بین‌نسلی، بازآفرینی‌های هنری و پیوند با مسائل معاصر، حافظه را زنده، پویا و قابل انتقال می‌سازد. این نیرو، فرهنگ دفاع مقدس را نه تنها حفظ، بلکه بازسازی و دوباره خلق می‌کند. منشور حاضر، تلاش دارد تا با تقویت نیروی احیاگر و کاهش تأثیر نیروی مخرب، گذار مفهومی در روایت‌گری فرهنگ دفاع مقدس ایجاد کند.
ده اصل راهبردی این منشور، هریک به‌نوعی در خدمت این گذار مفهومی هستند و چارچوبی برای پویاسازی، مردمی‌سازی و جهانی‌سازی فرهنگ دفاع مقدس و انتقال آن به نسل‌های آینده ارائه می‌دهند. این اصول می‌توانند مبنای سیاست‌گذاری فرهنگی، تولید محتوا و مشارکت اجتماعی در سطح ملی و فراملی قرار گیرند.
اولین اصل، پذیرش تکثر روایت‌ها و خوانش‌های فرهنگی است. فرهنگ دفاع مقدس، نباید در قالب‌های تک‌صدایی محدود بماند، بلکه باید امکان بیان روایت‌های مختلف از زبان‌های گوناگون فراهم شود. این تنوع، پویایی و ارتباط بهتر با نسل‌های جدید را تضمین می‌کند. اصل دوم، ائتلاف فرهنگی فرابخشی و فرانهادی را تاکید می‌کند. انتقال این فرهنگ، نیازمند مشارکت گسترده نهادهای متنوع از مراکز آموزشی تا رسانه‌ها و گروه‌های مردمی است. هدف، هم‌افزایی میان نهادهای رسمی، مردمی، هنری و رسانه‌ای برای انتقال این فرهنگ است.
اصل سوم، توانمندسازی راویان، هنرمندان و حاملان تجربه زیسته را در اولویت قرار می‌دهد. افرادی که تجربه مستقیم از دفاع مقدس دارند، باید آموزش دیده، حمایت شوند و ابزارهای روایت‌گری در اختیار داشته باشند تا بتوانند فرهنگ را به‌صورت زنده و مؤثر منتقل کنند. اصل چهارم، چندصدایی، هماهنگ و منعطف در روایت‌گری فرهنگی را پیشنهاد می‌دهد. تنوع روایت‌ها باید در قالبی هدفمند و هماهنگ هدایت شود تا هم آزادی بیان حفظ شود و هم انسجام فرهنگی شکل گیرد.
اصل پنجم، بازآفرینی حافظه جمعی با زبان هنر و رسانه‌های نوین را مدنظر قرار می‌دهد. هنر و رسانه‌های دیجیتال می‌توانند خاطرات و ارزش‌های دفاع مقدس را به زبان نسل جدید بازآفرینی کنند؛ از سینما و موسیقی تا پادکست و بازی‌های رایانه‌ای. اصل ششم، گفت‌وگوی بین‌نسلی و بین‌فرهنگی برای انتقال تجارب تاریخی را ضروری می‌داند. ارتباط میان نسل‌های جنگ‌دیده و نسل‌های جدید باید تقویت شود و این گفت‌وگو از مرزهای ملی فراتر رود.
اصل هفتم، طراحی روایت‌های تطبیقی با مسائل روز جامعه را دربرمی‌گیرد. مفاهیم دفاع مقدس باید با مسائل اجتماعی امروز مانند مسئولیت‌پذیری، عدالت‌خواهی و مقاومت فرهنگی پیوند بخورند تا برای نسل جدید معنادار و کاربردی باشند. اصل هشتم، تقویت حافظه محلی و روایت‌های منطقه‌ای دفاع مقدس را مورد توجه قرار می‌دهد. روایت‌های محلی از دفاع مقدس در شهرها و روستاها باید مستند و منتشر شوند تا حافظه ملی چندلایه و مردمی شکل گیرد.
اصل نهم، شبکه‌سازی مردمی روایت‌گری فرهنگی را مطرح می‌کند. گروه‌های داوطلب روایت‌گر از میان مردم، دانشجویان و هنرمندان می‌توانند در فضاهای عمومی و آموزشی روایت‌گری کنند. اصل دهم و پایانی، بازنگری در زبان، نشانه‌ها و نمادهای فرهنگی دفاع مقدس را پیشنهاد می‌دهد. زبان رسمی، نمادها و نشانه‌های فرهنگی باید از حالت کلیشه‌ای خارج شده و با زبان نسل جدید هم‌خوانی پیدا کنند تا پیام‌ها قابل فهم، جذاب و مؤثر باشند. در کل، این منشور راهبردی، چشم‌اندازی نوین برای انتقال و تداوم میراث معنوی دفاع مقدس به نسل‌های آینده ارائه می‌دهد و به‌عنوان راهنمایی برای سیاست‌گذاران، هنرمندان و فعالان فرهنگی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. این منشور با به‌کارگیری رویکردهای مدرن و توجه به اقتضائات عصر حاضر، فرهنگ دفاع مقدس را از موزه تاریخ بیرون آورده و آن را به جزئی پویا و معنادار از هویت ملی ایران تبدیل می‌کند. این طرح با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژی و تغییرات اجتماعی، نشان‌دهنده‌ی تلاش برای حفظ و انتقال میراث فرهنگی با رویکردی نوین است. اخبار جهان در این گزارش به بررسی ابعاد مختلف این منشور و پیامدهای احتمالی آن خواهد پرداخت.
منبع: [نام منبع]
