به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از تابناک؛ آیا تعامل مداوم با دیگران برای شما بی‌معنی به نظر می‌رسد؟ اگر پاسخ‌تان مثبت است، این احتمال وجود دارد که شما فردی به‌شدت مردم‌دار با روابط اجتماعی گسترده باشید.
مردم‌داری، در معنای رایج، به عنوان رفتاری مثبت و ارادی برای خوش‌رفتاری با دیگران در نظر گرفته می‌شود. اما “شدیداً مردم‌دار بودن” (HRP) یا مردم‌داری افراطی، نیازی عمیق و گاهی اجباری به ارتباط است که می‌تواند چالش‌ها و فشارهای روانی برای فرد ایجاد کند، هرچند هدف اولیه آن دوست داشتن و ارتباط با دیگران باشد.
به بیان دیگر، در حالی که “مردم‌داری” فضیلت محسوب می‌شود، “شدیداً مردم‌دار بودن” در این متن، بیشتر به سبکی از دلبستگی یا نیاز عاطفی شدید اشاره دارد که در صورت عدم مدیریت، می‌تواند به فرسودگی و ناراحتی منجر شود. در ادامه با ما همراه باشید تا به بررسی این موضوع بپردازیم.
**مردم‌داری افراطی یا Highly Relational People (HRP)**
ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم که بر استقلال و خودکفایی تأکید دارد، روابط بدون وابستگی را تحسین می‌کند و از هرگونه وابستگی عاطفی به هر قیمتی دوری می‌جوید. با این حال، تأکید صرف بر “اول خودم” همیشه کارساز نیست، به‌ویژه زمانی که انسان‌ها برای احساس امنیت و رضایت، به ارتباط با دیگران نیاز دارند.
ایجاد پیوند با شریک زندگی، خانواده و دوستان لزوماً به معنای وابستگی عاطفی نیست؛ بلکه به این معناست که ما شبکه‌های ارتباطی خود را شکل می‌دهیم. این شبکه‌ها فضاهایی هستند که در آنها ترس‌هایمان را تسکین می‌دهیم، استرس را کاهش می‌دهیم، تعامل می‌کنیم، یاد می‌گیریم، مراقبت می‌کنیم و مورد مراقبت قرار می‌گیریم. با این وجود، برخی از ما بیش از دیگران به این پویایی‌ها نیاز داریم.
**مردم‌داری افراطی یا خودبیمارانگاری رابطه‌ای؟**
بر اساس مطالب ذکر شده، برخی از افراد تمایل بیشتری به برقراری ارتباط با دیگران دارند. این بدان معناست که برای احساس رضایت، همواره باید کسی در کنارشان باشد. آنها مشتاق همراهی، گفت‌وگو، گرمای عاطفی و احساس مفید بودن هستند.
شاید بتوان این حالت را “relational hypochondriacs” یا “خودبیمارانگاری‌های مرتبط با روابط” نیز نامید. در معنای اصلی، Hypochondriac (خودبیمارانگار) فردی است که دائماً نگران سلامتی خود است و علائم بیماری جسمی را در خود می‌بیند، در حالی که ممکن است هیچ بیماری جسمی جدی وجود نداشته باشد. ترس از بیماری، محور اصلی تفکر این افراد است. بخش Relational (مرتبط با روابط) نشان می‌دهد که نگرانی‌ها و ترس‌های این افراد، نه در مورد سلامتی جسمی، بلکه در مورد روابطشان است.
بنابراین، افراد دچار خودبیمارانگاری رابطه‌ای، به طور مداوم نگران وضعیت سلامتی روابط خود هستند، نه سلامتی جسمانی‌شان، زیرا از شکست خوردن، ناامید کردن دیگران و تنها ماندن هراس دارند. “مردم‌داری افراطی” به معنای تعهد و تمرکز سخاوتمندانه و فروتنانه بر دیگران است.
**ویژگی‌های افراد با مردم‌داری افراطی (HRP)**
افرادی که مردم‌داری افراطی دارند، هماهنگی با دیگران را به نمایش می‌گذارند. در عین حال، آنها به این تعاملات بسیار حساس و واکنش‌گرا هستند. در واقع، اگرچه آنها به تعاملات و ارتباطات روزانه نیاز دارند، اما این موقعیت‌ها گاهی اوقات می‌تواند از نظر عاطفی برایشان خسته‌کننده باشد.
درحال حاضر هیچ مدرک علمی قطعی برای اثبات وجود این تیپ شخصیتی وجود ندارد. این مفهوم را دکتر ملانی جوی مطرح کرده است. او این ویژگی را با “حساسیت عاطفی بالا” مقایسه می‌کند. دکتر جوی مدعی است که این افراد محرک‌های رابطه‌ای را با همان شدتی پردازش می‌کنند که یک فرد با حساسیت بالا (HSP) نورهای شدید یا صداهای بلند را پردازش می‌کند.
این ایده قابل توجه است و اولین بار نیست که مطرح می‌شود. در حقیقت، این فرضیه در کتاب راهنمای “ارگونومی و روانشناسی: تحولات در نظریه و عمل” در سال ۲۰۱۸ نیز ارائه شده بود.
اکنون به بررسی ویژگی‌های افراد به‌شدت مردم‌دار می‌پردازیم:
یکی از ویژگی‌های افراد به‌شدت مردم‌دار، “همیشه گوش به زنگ بودن با حساسیت بالا” (hypervigilance) است. آنها از ناامید کردن دیگران می‌ترسند و این ترس باعث می‌شود هر مکالمه، کلمه و ژستی را تحلیل کنند.
**زندگی در کنار کسی بهتر از تنهایی است**
انکار این واقعیت دشوار است. بدیهی است که داشتن شریک زندگی، دوستان و خانواده، زندگی همه ما را لذت‌بخش‌تر و شادتر می‌کند. با این حال، برخی افراد لحظات تنهایی را تحمل نمی‌کنند و به ارتباطات اجتماعی مداوم نیاز دارند.
این موضوع معمولاً به شکل‌های زیر خود را نشان می‌دهد:
* نیاز به اشتراک‌گذاری هر تجربه‌ای با دیگران، هرچند ناچیز.
* هر فکر، خواسته یا رویایی برایشان زمانی ارزشمندتر می‌شود که آن را با شخص دیگری در میان بگذارند.
* آنها افرادی بسیار دسترس‌پذیر هستند، حتی برای غریبه‌ها.
* این امر باعث می‌شود به سرعت دوستی‌هایی برقرار کنند.
* علاوه بر این، آنها مهربان، صمیمی و فروتن هستند.
* آنها جامعه‌پذیری خود را از طریق اصالت بنا می‌کنند. مشکل اینجاست که آنها اغلب فرض می‌کنند دیگران نیز همین‌طور هستند.
**نیاز‌های دیگران را فوراً درک می‌کنند**
یکی از ویژگی‌هایی که فردی با مردم‌داری افراطی را تعریف می‌کند، “هوش اجتماعی” است. بنا بر مطالعه‌ای در دانشگاه کمبریج (بریتانیا)، این شایستگی، توانایی درک و پاسخگویی مؤثر به تمام تعاملات اجتماعی است.
ویژگی برجسته دیگر افرادی با مردم‌داری بالا، دانستن احساسات و نیاز‌های دیگران است. در واقع، آنها نه تنها همدلی عاطفی بالایی از خود نشان می‌دهند، بلکه در رفع نیاز‌های دیگران تردید نمی‌کنند.
به عنوان مثال، اگر متوجه شوند کسی نگران یا خسته است، به سرعت نگرش یا گفتگوی خود را تغییر می‌دهند تا حال او را بهتر کنند.
**به روابط خود بیش از حد اهمیت می‌دهند**
افرادی با مردم‌داری افراطی اغلب دچار اضطراب شدید می‌شوند. آنها از آن دسته افرادی هستند که پس از خداحافظی با کسی، کل مکالمه را در ذهن خود مرور می‌کنند. آنها هر ژست و کلمه‌ای را برای یافتن هر نکته ظریفی که ممکن است نشان دهد به شخص دیگر توهین کرده‌اند، تجزیه و تحلیل می‌کنند.
این نوع “خودبیمارانگاری‌های رابطه‌ای” که به دنبال عیب‌ها و مشکلات می‌گردد، با نگرانی مداوم آنها برای مراقبت از هر رابطه توضیح داده می‌شود. اما این تلاش‌ها می‌تواند منجر به وسواس و همچنین نادیده گرفتن واقعیت‌ها شود. در واقع، آنها قادرند آنچه را که انجام می‌دهند ببینند، اما متوجه رفتاری که دیگران با آنها دارند، نمی‌شوند.
فرد به‌شدت مردم‌دار با “دلبستگی اضطرابی” (anxious attachment) شناخته می‌شود.
**قادر به مدیریت اختلافات و تعارضات بین فردی نیستند**
افرادی با مردم‌داری افراطی، هرگونه اختلاف نظر، هرچند کوچک، را با شرمندگی زیادی تجربه می‌کنند. به عنوان مثال، کافی است کسی با آنها مخالفت کند یا انتقادی ظریف ارائه دهد تا شب را با بی‌خوابی سپری کنند.
این واکنش‌پذیری عاطفی به تعارض، رنج عظیمی برای آنها به همراه دارد. علاوه بر این، تنظیم یا مدیریت آن برایشان بسیار دشوار است.
اگر در مقطعی مجبور شوند رابطه‌ای یا دوستی را پایان دهند، ماه‌ها (یا حتی سال‌ها) طول می‌کشد تا از این جدایی عبور کنند. آنها در چرخه فکری خود باقی می‌مانند و سعی می‌کنند بفهمند چرا اتفاقات خاصی رخ داده است.
**دچار فرسودگی عاطفی می‌شوند**
افراد به‌شدت مردم‌دار، تمام مسئولیت هر رابطه را بر عهده می‌گیرند. این آمادگی مداوم برای مراقبت از رابطه و مفید بودن باعث می‌شود فرد به‌شدت مردم‌دار خود را به عنوان ناجی‌ای معرفی کند که هر موقعیتی را حل می‌کند و هر نیازی را پیش‌بینی می‌کند. در نتیجه، آنها اغلب احساس فرسودگی عاطفی می‌کنند.
علاوه بر این، آنها فاقد فیلتر هستند. بنابراین، به راحتی اجازه ورود هر کسی را به زندگی خود می‌دهند. این ناتوانی در تعیین حد و مرز، اغلب منجر به احساس ناامیدی در آنها می‌شود.
“شدیداً مردم‌دار بودن” اغلب به فرسودگی عاطفی شدید منجر می‌شود.
**چه چیزی در پس افراد به‌شدت مردم‌دار نهفته است؟**
آیا افراد به‌شدت مردم‌دار عموماً خوشحال هستند؟ در واقع، از این نظر، آنها شبیه افراد با حساسیت بالا هستند. آنها از سهیم شدن زندگی با دیگران عمیقاً لذت می‌برند و هر ارتباط عاطفی که برقرار می‌کنند، جادویی است. اما این لذت هزینه‌ای دارد.
مشکلات در ناتوانی آنها در تعیین حد و مرز، ترس از رها شدن و سبک دلبستگی اضطرابی آنها نهفته است.
در حقیقت، این شخصیت‌ها بیشتر شبیه “الماس‌های خام” هستند.
آنها به دلیل مهارت‌های ارتباطی خوب، همدلی و فروتنی‌شان جذاب هستند.
با این حال، شکاف‌های عاطفی خاصی دارند که باید به آنها توجه کنند و آنها را التیام بخشند تا بتوانند زندگی کامل و شادی داشته باشند.
منبع : تابناک
