به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرگزاری صدا وسیما، مشاهده یک خرس سیاه آسیایی در شهرستان میناب، بار دیگر توجهات را به وضعیت این گونه جانوری کمیاب و در معرض خطر انقراض جلب کرد. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که خرس سیاه آسیایی در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) به عنوان گونه‌ای به شدت در خطر انقراض طبقه‌بندی شده است.
مختار بذرافشان، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست شهرستان میناب، با اعلام این خبر افزود: «خرس آسیایی از نظر حفاظتی در ایران پس از یوزپلنگ، رتبه دوم را به خود اختصاص داده و به عنوان یکی از گونه‌های بسیار کمیاب و آسیب‌پذیر شناخته می‌شود.» این اظهارات نشان‌دهنده اهمیت حفاظت از این گونه ارزشمند در اکوسیستم ایران است.
زیستگاه خرس سیاه آسیایی گستره وسیعی از مناطق جنوب شرقی ایران تا شرق آسیا را در بر می‌گیرد. این حیوانات معمولاً در سن سه سالگی به بلوغ می‌رسند و در اواسط فصل تابستان به جفت‌گیری می‌پردازند. دوره بارداری خرس‌های ماده بین شش تا هشت ماه به طول می‌انجامد.
خرس‌ها به طور غریزی حیواناتی قلمروطلب هستند و محدوده مشخصی را به عنوان قلمرو اختصاصی خود تعیین و علامت‌گذاری می‌کنند. این رفتار قلمروطلبانه نقش مهمی در بقای آن‌ها و دسترسی به منابع غذایی ایفا می‌کند.
با توجه به وضعیت بحرانی خرس سیاه آسیایی و قرار گرفتن آن در فهرست سرخ IUCN، مشاهده این گونه در شهرستان میناب فرصتی ارزشمند برای افزایش آگاهی عمومی و تشدید تلاش‌های حفاظتی به شمار می‌رود. حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی، مبارزه با شکار غیرقانونی و آموزش جوامع محلی از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند به حفظ این گونه ارزشمند کمک کنند.
همچنین، انجام تحقیقات بیشتر در مورد جمعیت، رفتار و نیازهای اکولوژیکی خرس سیاه آسیایی می‌تواند اطلاعات ارزشمندی را برای تدوین برنامه‌های حفاظتی مؤثرتر فراهم آورد. همکاری بین سازمان‌های دولتی، نهادهای غیردولتی و جوامع محلی برای حفاظت از این گونه ضروری است.
این مشاهده در حالی صورت گرفته است که پیش از این نیز گزارش‌هایی از حضور این حیوان در مناطق مختلف استان هرمزگان منتشر شده بود. با این حال، هر بار مشاهده خرس سیاه آسیایی، یادآوری است بر لزوم توجه بیشتر به وضعیت این گونه در معرض خطر انقراض و تلاش برای حفظ آن برای نسل‌های آینده.
اقدامات حفاظتی باید به گونه‌ای طراحی شوند که ضمن حفاظت از خرس سیاه آسیایی، منافع جوامع محلی نیز در نظر گرفته شود. ایجاد تعادل بین حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار می‌تواند به همزیستی مسالمت‌آمیز انسان و حیات وحش کمک کند.
در نهایت، حفاظت از خرس سیاه آسیایی نه تنها به حفظ تنوع زیستی ایران کمک می‌کند، بلکه نقش مهمی در حفظ تعادل اکولوژیکی و ارتقای سلامت محیط زیست ایفا می‌کند. این وظیفه بر عهده همه ماست که با حمایت از تلاش‌های حفاظتی و افزایش آگاهی عمومی، از این گونه ارزشمند محافظت کنیم.
منبع : خبرگزاری صدا وسیما
