مهدی ملکی، خبرنگار ورزشی، در پی پخش بازی رئال مادرید و مایورکا اظهار داشت: “چقدر راحت علاقه‌مندان فوتبال را می‌بینند و باز هم ناراضی هستند.” در همین اثنا، جواد خیابانی نیز با تکرار جمله “آره به خدا” این دیدگاه را تایید کرد.
طبق گزارش اخبار جهان، عملکرد صداوسیما مدتی است که مورد انتقاد قشرهای مختلف جامعه قرار گرفته و اکثر نظرسنجی‌ها نشان‌دهنده کاهش شدید مخاطبان این رسانه است. در چنین شرایطی، پخش زنده مسابقات ورزشی، به ویژه فوتبال، یکی از معدود برنامه‌هایی است که همچنان بخشی از جامعه را پای تلویزیون می‌نشاند. البته این مزیت نیز چندان قابل اتکا نیست، زیرا در عصر ارتباطات و با وجود اینترنت جهانی و شبکه‌های ماهواره‌ای متعدد که نیازهای اطلاعاتی و سرگرمی متنوع مردم را برآورده می‌کنند، صرف پخش زنده مسابقات فوتبال دیگر امتیاز ویژه و منحصر به فردی محسوب نمی‌شود.
در این میان، طبیعی است که بخشی از دوستداران فوتبال ترجیح دهند بازی‌ها را با کیفیت بالاتر و بدون سانسور از طریق روش‌های دیگر تماشا کنند. سانسور، که به معنای واقعی کلمه بر اعصاب و روان بیننده فشار می‌آورد، گاهی با تکرار چندباره یک صحنه خاص، باعث قطع ارتباط تماشاگر با روند بازی می‌شود. علاوه بر این، فقدان گزارشگران حرفه‌ای در تلویزیون نیز مزید بر علت شده است. گزارشگرانی چون خیابانی و علیفر که دیگر جایی در انتخاب مخاطبان ندارند، اما صداوسیما همچنان با بی‌توجهی به خواست مردم از آنها استفاده می‌کند. برخی گزارشگران نسل جدیدتر نیز نتوانسته‌اند جایگاه مناسبی در این حرفه کسب کنند.
اما نکته اصلی اینجاست که مسئولان رسانه انحصاری صداوسیما همچنان در فضای گذشته زندگی می‌کنند و تصورشان این است که مخاطبان مشتاقانه منتظر برنامه‌هایشان هستند. در همین راستا، یک گزارشگر با لحنی آمرانه و واژگانی که از خودبزرگ‌بینی و توهم نشأت می‌گیرد، مردم را برای تماشای رایگان مسابقات فوتبال خارجی مورد انتقاد قرار داده و آنها را ناسپاس خوانده است.
علیرضا دهقانی، گزارشگر دیدار شنبه شب رئال مادرید و مایورکا، اظهارات شگفت‌انگیز و ناامیدکننده‌ای را مطرح کرد. او که دقایقی پیش از آغاز بازی در برنامه “لذت فوتبال” شبکه ورزش حضور داشت، در کنار جواد خیابانی و رسول مجیدی، مجریان برنامه، نشست و سخنانی را بیان کرد که نشان‌دهنده ذهنیت رایج در سازمان صداوسیما است: ما کار برجسته‌ای انجام می‌دهیم، اما شما مردم قدردان نیستید.
این گزارشگر گفت: “واقعاً چقدر راحت علاقه‌مندان فوتبال را می‌بینند و باز هم ناراضی هستند.” سپس جواد خیابانی با تأیید این جمله، به عنوان یک کارشناس در بحث وارد شد. گزارشگر در ادامه، برای دفاع از صداوسیما، سعی کرد به مردم یادآوری کند که چقدر در رفاه و نعمت هستند: “در سایر کشورها اینطور نیست. مثلاً بازی تیم‌های چهاردهم و شانزدهم جدول لیگ برتر، ۴۵ هزار تماشاگر دارد، که این همه به خاطر عشق فوتبال نیست. حتی تماشای بازی در خانه برایشان گران‌تر از رفتن به ورزشگاه است. این را کسی به من گفت که در اروپا زندگی می‌کند. صداوسیما واقعاً لطف می‌کند که این همه فوتبال را پخش می‌کند. اما مردم باید بدانند که در جاهای دیگر اینطور نیست و تماشای فوتبال هزینه‌ی بالایی دارد، اما اینجا به راحتی تابستان زیر کولر و زمستان کنار بخاری، بازی‌ها را تماشا می‌کنند.”
آقای گزارشگر جهان‌دیده و همه‌چیزدان! آیا آن فردی که در اروپا زندگی می‌کند و این اطلاعات ارزشمند را “رایگان” در اختیار شما قرار داده، چیزهای بیشتری به شما نگفت؟ مثلاً نگفت که رسانه‌های انحصاری در دنیای امروز و حتی در همان اروپا، دیگر جایی ندارند؟ رسانه‌های خصوصی فعالیت می‌کنند و مردم بدون اجبار و انحصار، انتخاب می‌کنند چه چیزی را تماشا کنند و هزینه آن را بپردازند. آنها حق اشتراک می‌خرند تا بازی‌های فوتبال را با کیفیتی عالی و بدون سانسور تماشا کنند. تماشای فوتبال با گزارشگرانی که فوتبال را گزارش می‌کنند و بر سر مردم و بینندگان منت نمی‌گذارند. همچنین، شاید فراموش کرده‌اید که مدتی است برق قطع می‌شود و ناترازی انرژی وجود دارد، بنابراین گزینه تماشای راحت زیر کولر و کنار بخاری نیز تقریباً منتفی است!
نکته مهم دیگر این است که همان صداوسیما که لطف خود را به مردم یادآوری می‌کند، سال‌هاست که حق فوتبال را پرداخت نمی‌کند. از “حق پخش” که یکی از مهم‌ترین منابع درآمد باشگاه‌هاست، خبری نیست و تلاش‌ها و پیگیری‌های افراد و مسئولان مختلف در دولت‌های گوناگون بی‌نتیجه مانده است. از سوی دیگر، صداوسیما خود هزینه‌ای پرداخت نمی‌کند و بسیاری از مسابقات را بدون خرید اشتراک از شرکت‌ها یا شبکه‌های رسمی طرف قرارداد، پخش می‌کند. به همین دلیل، بیننده هنگام تماشای مسابقه مجبور است کیفیت پایین و قطعی‌های مکرر تصویر را تحمل کند.
