به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرگزاری مهر، اعمال محدودیتهای شدید از سوی دولت آمریکا علیه دیپلماتهای ایرانی حاضر در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، بار دیگر ماهیت ابزاری و گزینشی رویکرد واشنگتن در قبال دیپلماسی و گفتگو را به نمایش گذاشت. این محدودیتها که فراتر از محدودیتهای امنیتی معمول است و حتی تأمین مایحتاج دیپلماتها را با مشکل روبرو کرده، نشان از هراس ایالات متحده از منطق و استدلال جمهوری اسلامی ایران در مجامع بینالمللی دارد.
محدودیتهای اعمال شده، از تردد دیپلماتهای ایرانی در محدوده وسیعی فراتر از چند خیابان اطراف مقر سازمان ملل جلوگیری میکند. این اقدام تنها یک مسئله مدیریتی یا امنیتی ساده نیست. مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به عنوان یکی از مهمترین بسترهای تعاملات چندجانبه و گفتگوی بینالمللی، فضایی برای بیان مواضع کشورها و دیپلماسی جهانی است. جمهوری اسلامی ایران در سالهای اخیر با حضور فعال در این مجمع، موفق به تبیین مواضع مستقل و مستدل خود در برابر سیاستهای یکجانبهگرایانه آمریکا و متحدانش شده و بسیاری از کشورها را نسبت به مشروعیت دیدگاههای خود متقاعد کرده است. این موفقیت، علت اصلی نگرانی واشنگتن و توسل به سیاست محدودسازی دیپلماتهای ایرانی است.
واشنگتن به خوبی آگاه است که آزادی عمل دیپلماتهای ایرانی در برقراری ارتباط با نمایندگان کشورها، نهادها و رسانهها، موجی از انتقادات علیه سیاستهای سلطهجویانه این کشور را در پی خواهد داشت. بنابراین، محدودیتها تلاش آشکار برای خاموش کردن یا کمرنگ ساختن صدای ایران در صحنه بینالمللی است. این رویکرد نه تنها اقدامی خصمانه علیه جمهوری اسلامی ایران محسوب میشود، بلکه نشان از فقدان اعتماد به نفس و ترس آمریکا از مواجهه با منطق دیپلماسی ایران دارد.
این اقدام آمریکا، مغایر با روح و فلسفه وجودی سازمان ملل متحد است. سازمان ملل بر پایه تعامل، گفتگو و احترام متقابل میان دولتها بنا شده است. ممانعت دولت میزبان (ایالات متحده) از حضور و مشارکت آزادانه هیئتهای یک کشور عضو در فعالیتهای جانبی و ارتباطات دیپلماتیک، اصل بیطرفی و شفافیت مورد انتظار از این نهاد را زیر سوال میبرد. این محدودیتها، مصداق بارز سوءاستفاده از موقعیت میزبانی و نقض مسئولیتهای بینالمللی آمریکا بر اساس توافقنامههای سازمان ملل است.
تناقض میان شعارها و عملکرد آمریکا در این زمینه، قابل توجه است. مقامات واشنگتن همواره بر ضرورت حل و فصل مسائل جهانی از طریق گفتگو تأکید میکنند، اما در عمل، گفتگو را تنها زمانی میپذیرند که بازتابی از مواضع خودشان باشد. هر صدایی متفاوت و انتقادی با ابزارهای مختلفی مانند فشار، محدودیت و تحریم سرکوب میشود. این رفتار نشان میدهد که شعارهای آمریکا در دفاع از آزادی بیان و گفتگوی جهانی، پوستهای توخالی است.
اقدام اخیر آمریکا میتواند هزینههای حیثیتی قابل توجهی برای این کشور در سطح بینالمللی به همراه داشته باشد. واشنگتن که خود را قدرتی قانونمدار و پایبند به حقوق بینالملل معرفی میکند، با اعمال چنین محدودیتهایی نشان میدهد که حتی به تعهدات حقوقی و مسئولیتهای خود به عنوان میزبان مقر سازمان ملل نیز پایبند نیست. این مسئله نه تنها به اعتبار ادعایی آمریکا در دفاع از قوانین بینالمللی ضربه میزند، بلکه بیاعتمادی سایر کشورها نسبت به رویکردهای این کشور را افزایش میدهد.
ایالات متحده، به عنوان یک قدرت جهانی، هر بار که با گفتمان و منطق متفاوتی روبرو میشود، به جای پاسخ عقلانی و دیپلماتیک، مسیر فشار و محدودسازی را برمیگزیند. محدودیت علیه دیپلماتهای ایرانی نیز از همین جنس است؛ اقدامی که بیشتر بازتاب ضعف و هراس از تأثیرگذاری ایران در فضای دیپلماسی بینالمللی است تا نشان اقتدار.
سیاست محدودسازی صدای ایران در مجمع عمومی سازمان ملل، اگرچه میتواند برخی تعاملات دیپلماتیک را دشوار سازد، اما بیش از آنکه ایران را در تنگنا قرار دهد، چهره واقعی آمریکا را نزد افکار عمومی جهانی آشکار میکند. جهانیان اکنون بیش از گذشته درمییابند که ایالات متحده نه تنها حاضر به شنیدن صدای متفاوت نیست، بلکه حتی به اصول اولیه میزبانی یک نهاد بینالمللی نیز پایبند نمیماند. این میتواند به تقویت مواضع ایران در عرصه دیپلماسی منجر شود و نشان دهد که منطق گفتگو، برخلاف تلاش واشنگتن برای محدودسازی، همچنان ابزار قدرتمندی در اختیار جمهوری اسلامی ایران است. این رویکرد میتواند به طور بالقوه، روابط آمریکا با دیگر کشورهایی که نسبت به این رفتار دوگانه ابراز نگرانی میکنند را نیز تحت تاثیر قرار دهد و موجب تشدید تنشهای موجود در روابط بینالمللی گردد. چنین اقداماتی از سوی آمریکا میتواند به منزله سندی بر نقض حقوق دیپلماتیک تلقی شده و موجب واکنشهای بینالمللی بیشتر از سوی سازمانهای بینالمللی و کشورهای مختلف گردد.
منبع: خبرگزاری مهر



























