به گزارش اخبار جهان به نقل از فرادید، در فرهنگ‌های باستانی منطقه آند، قورباغه‌ها به عنوان نمادی از آب، آغاز باران و زندگی جدید مورد احترام بودند. در ویچاما، این موجودات به وفور در نقش برجسته‌ها و آثار هنری ساخته شده از خشت دیده می‌شوند و استخوان‌های آن‌ها نیز در مراسم آیینی و در توپوها (سنجاق‌های بلند با سر پهن) به کار می‌رفتند. کشف یک مجسمه منحصر به فرد از دو قورباغه، تفسیرهای موجود در نقش برجسته‌های دیواری ویچاما را تقویت می‌کند.
فرادید گزارش می‌دهد که ویچاما، مرکز شهری فرهنگ «نورت چیکو»، بر فراز تپه‌ای در نزدیکی ساحل اقیانوس آرام و مشرف به رودخانه هوارا قرار داشت و بین سال‌های ۱۸۰۰ تا ۱۵۰۰ پیش از میلاد شکوفا شد. این شهر با تکیه بر کشاورزی و ماهیگیری، توانست در دوره‌های خشکسالی شدید نیز به بقای خود ادامه دهد، در حالی که بحران آب و هوا باعث فروپاشی شهر کارال شد.
کاوش‌های باستان‌شناسان در ویچاما منجر به کشف ۲۸ ساختمان متعلق به آن دوران، از جمله ساختمان‌های عمومی بزرگ، میدان‌ها و محله‌های مسکونی شده است. همچنین، نمونه‌های کوچکی از مهارت معماری ویچاما، مانند ماکت گلی یک خانه و دو مدل خاکی از ساختمان‌ها، دانش فنی برنامه‌ریزی شهری و ارزش نمادین آن‌ها را آشکار می‌سازد. اخبار جهان می‌افزاید این یافته‌ها در انتقال اصول سازمان اجتماعی و قلمرویی اهمیت دارند.
منبع: فرادید
