قانون پایداری بازوهای رسانه‌ای غرب — اخبار جهان
۲۹ مرداد ۱۴۰۴
به گزارش اخبار جهان، تحلیلگران مطرح می‌کنند که غرب از زمان‌های پیشین برای اعمال فشار و دخالت در امور داخلی کشورها از ترکیبی از ابزارهای فشار، تحریم و مذاکره با زبان فریب استفاده می‌کند و رسانه‌ها نقش بازوی اجرایی این پروژه را ایفا می‌نمایند. با وجود تغیــیر در شکل و ادبیات، ماهیت این اقدامات همچنان به دنبال تضعیف استقلال ملی است و رسانه‌ها با انتشار خبرها و تحلیل‌های همسو به این روند دامن می‌زنند.
ایران ۱۴۰۴، ایران ۱۳۳۲ نیست
برخی تحلیلگران تأکید می‌کنند که پس از انقلاب اسلامی و جنگ، ملت ایران با انسجام و همبستگی بیشتری در برابر تجاوزات مواجه شده است. این انسجام به عنوان مانعی جدی برای اجرای پروژه‌های دخالت خارجی عمل کرده و می‌تواند کار را برای هرگونه طرح از پیش طراحی‌شده دشوار کند.
1) تجربه تاریخی و اعتماد ملی
تجربه تاریخی ایران به ویژه در مواجهه با پرتوافکنی‌های غربی نشان می‌دهد که اعتماد به غرب می‌تواند پیامدهای منفی به همراه داشته باشد. این تجربه باعث شده مخاطبان داخلی با دقت بیشتری به اخبار و تحلیل‌ها نگاه کنند و از پذیرش هرگونه ادعای غربی خودداری کنند.
2) رسانه‌های فارسی‌زبان و نقششان
رسانه‌های فارسی‌زبان، از جمله شبکه‌های بین‌المللی، در گذشته با پوشش‌های متفاوت به وقایع داخلی پرداخته‌اند و گاهی به نظر می‌رسد هدف اصلی آنها ایجاد تردید و ناامیدی باشد. در نتیجه، مخاطبان با تشخیص نقش این رسانه‌ها و تمایز میان واقعیت و تفسیر، به بررسی مستقل رویدادها می‌پردازند.
خطای مصدق تکرار نمی‌شود
یکی از نکات کلیدی در این فضا، نگاه به گذشته و درس‌آموزی از آن است. ملی‌سازی صنعتی نفت و برخورد با انگلیس و آمریکا در آن دوره نشان داد که اعتماد بیش از حد به خارج در نهایت می‌تواند موجب تضعیف منافع ملی شود. بنابراین، هر گونه اقدام یا مذاکراتی با طرف‌های خارجی باید با هوشیاری و باور به منافع بلندمدت ملی همراه باشد تا تجربه‌های گذشته تکرار نشود.
خطای رسانه‌های غربی و بازوی کراواتی غربی
بازوی رسانه‌ای غرب در پروژه‌های دخالتگری گاه با پوشش رسانه‌ای و ادبیات متفاوت ظاهر می‌شود. این رسانه‌ها با تکیه بر جنگ روانی و منتشر کردن خبرهای گمراه‌کننده سعی در شکل‌دهی به نگرش عمومی دارند. اما تجربه اخیر نشان می‌دهد که ایرانیان با شناخت دقیق از این فریب‌ها، به متهم کردن منابع قابل اعتماد بی‌اعتقاد می‌شوند و از پذیرش ادعاهای ساده‌انگارانه دوری می‌جویند. پیش از این در برهه‌های مختلف، رسانه‌های خارجی نقش۹ مشاوره‌ای یا تریبونی را در قالب تحلیل‌ها ایفا کرده‌اند و اکنون نیز با شیوه‌ای تازه در حال تلاشند تا به نحوه روایت رویدادها شکل بدهند. با وجود این، بسیاری از مخاطبان داخلی و کارشناسان به مرور از صحت چنین روایت‌هایی آگاه‌تر می‌شوند و آن را با ملاحظات ملی مقایسه می‌کنند.
ایران ۱۴۰۴، ایران ۱۳۳۲ نیست
بر خلاف روایت‌های گاه اغراق‌آمیز، برنامه‌ریزی‌های مشابه در ایران به نتیجه نخواهد رسید مگر با همراهی و پذیرش مردمی که منافع ملی را خط قرمز می‌دانند. انسجام داخلی و تجربه تاریخی، کار را برای هرگونه پروژه دخالت بیرونی سخت‌تر می‌کند. همچنین، روشن‌شدن هدف اصلی رسانه‌های خارجی و تشویق به اشاعه ناامیدی در میان مردم، معمولاً با بی‌اعتمادی نسبت به منابع خارجی همراه می‌شود و به شکل‌گیری ائتلافی ملی بازمی‌گردد.
خط پایانی
این تحلیل، با هدف بررسی روندهای رسانه‌ای و تاریخی، درباره احتمال بروز رویدادهایی مشابه کودتا در شرایط فعلی ایران بحث می‌کند و تأکید می‌کند که حافظه تاریخی و حس ملی‌گرایی می‌تواند از تکرار چرخه‌های دخالت و فشار جلوگیری کند. انتشار این مطلب از رسانه‌های ما با رویکردی تحلیلی و بدون جانب‌داری انجام می‌شود تا شهروندان بتوانند با دیدی مستقل به رویدادها نگاه کنند.
