به گزارش اخبار جهان به نقل از دویچه وله، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روز دوشنبه، نشستی ویژه پیرامون جنگ جاری در غزه برگزار خواهد کرد. این نشست در ادامه‌ی تلاش‌های دیپلماتیک بین‌المللی، به رهبری فرانسه و عربستان سعودی برای احیای راه حل دو دولتی – مبتنی بر همزیستی اسرائیل و فلسطین – برگزار می‌شود. در این نشست، شماری از کشورهای اروپایی از جمله فرانسه، کانادا، بریتانیا، بلژیک، استرالیا، لوکزامبورگ و جمهوری مالت، به جمع ۱۴۵ کشور عضو سازمان ملل که پیش‌تر دولت فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند، خواهند پیوست. به گزارش خبرگزاری رویترز، پرتغال نیز اعلام کرده است که قصد دارد روز یکشنبه به رسمیت شناختن فلسطین را اعلام کند.
این تصمیمات در واکنش به خشونت‌های جاری در غزه اتخاذ شده‌اند. وزارت بهداشت حماس آمار کشته‌شدگان را بیش از ۶۵ هزار نفر اعلام کرده است، رقمی که کارشناسان بین‌المللی معتقدند می‌تواند بسیار بیشتر از این باشد. این رویدادها در حالی رخ می‌دهند که کمیسیون بین‌المللی مستقل تحقیقات سازمان ملل، هفته‌ی گذشته گزارشی مبنی بر ارتکاب جنایات جنگی و نسل‌کشی توسط اسرائیل در غزه منتشر کرد. این گزارش با واکنش شدید اسرائیل و ایالات متحده آمریکا روبرو شد و این دو کشور آن را رد کرده و اقدامات کشورهای اروپایی را «جایزه دادن به تروریسم» خواندند.
اما این اقدامات نمادین تا چه حد می‌توانند تأثیرگذار باشند؟ حتی حامیان فلسطین نیز اذعان دارند که به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان یک دولت، بدون اقدامات عملی و محکم‌تر، کافی نیست. انس عبدالرزاق، مدیر امور حقوقی مؤسسه دیپلماسی عمومی فلسطین، در این باره می‌گوید که در حالی که فلسطینی‌ها در وضعیت نابرابری و بدون عدالت زندگی می‌کنند، کشورهای غربی به ژست‌های نمادین بسنده می‌کنند، در حالی که شکاف فزاینده‌ای میان واقعیت زندگی فلسطینی‌ها و عملکرد جامعه بین‌المللی وجود دارد.
آیا به رسمیت شناختن فلسطین تضمین‌کننده‌ی صلح است؟ پاسخ به این سوال، قطعا منفی است. همانطور که گیدئون لوی، در مقاله‌ای در ماه اوت در روزنامه‌ی هاآرتص نوشت، به رسمیت شناختن فلسطین نمی‌تواند جایگزین اقدامات تنبیهی و تحریم‌هایی شود که باید علیه کشوری که مرتکب نسل‌کشی شده است، اعمال گردد. بدون اقدامات عملی از سوی جامعه‌ی بین‌المللی، توقف نسل‌کشی غیرممکن است. این رویکرد نشان می‌دهد که به رسمیت شناختن فلسطین، اگرچه یک گام مهم و نمادین است، اما به تنهایی نمی‌تواند بحران جاری را حل کند و به صلح پایدار بینجامد.
با این حال، به رسمیت شناختن فلسطین فواید دیگری نیز دارد. دویچه وله به این نکته اشاره می‌کند که این اقدام می‌تواند پرونده‌ای قوی‌تر برای آتش‌بس در تلاش‌های دیپلماتیک بین‌المللی و همچنین در ساختارهای قانونی و بروکراتیک ایجاد کند. این به معنای تقویت جایگاه فلسطین در عرصه بین المللی و افزایش فشار بر اسرائیل برای پایبندی به قوانین بین المللی و پایان دادن به خشونت است. با این حال، این موضوع نیازمند حمایت مستمر جامعه بین المللی و اعمال فشارهای سیاسی و اقتصادی بر اسرائیل است.
پیش‌زمینه تاریخی این موضوع نیز حائز اهمیت است. مدتهاست که مسئله‌ی فلسطین به عنوان یکی از پیچیده‌ترین و جنجالی‌ترین مباحث سیاسی جهان مطرح است. با وجود تلاش‌های فراوان برای حل این مسئله، توافق دایمی میان اسرائیل و فلسطین به دست نیامده است. به رسمیت شناختن فلسطین توسط کشورهای بیشتر، می‌تواند به عنوان یک گام در جهت ایجاد یک دولت مستقل فلسطینی و پایان دادن به اشغال سرزمین‌های فلسطینی تلقی شود. این موضوع، نیازمند پشتیبانی بین المللی وسیع و همچنین اجرای برنامه‌ای دقیق و جامع است که در آن، حقوق و منافع همه طرف‌ها در نظر گرفته شود. مهم است که به خاطر داشته باشیم که صلح پایدار تنها با رویکردی جامع و فراگیر، و با در نظر گرفتن عوامل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به‌دست می‌آید.
در نهایت، می‌توان نتیجه گرفت که به رسمیت شناختن فلسطین توسط کشورهای اروپایی، اقدامی نمادین اما مهم است. این اقدام، نشان دهنده‌ی نگرانی جهانی از وضعیت بحرانی در غزه و همچنین حمایت از حق تعیین سرنوشت ملت فلسطین است. با این حال، این اقدام به تنهایی برای حل مسئله‌ی فلسطین کافی نیست و نیازمند اقدامات عملی و حمایت مستمر جامعه بین المللی است. این اقدام می‌تواند به عنوان یک ابزار فشار بر اسرائیل برای پایان دادن به خشونت و مذاکره برای صلح پایدار مورد استفاده قرار گیرد.
منبع: دویچه وله
