به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، آنالنا بائربوک، رئیس هشتادمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد و وزیر خارجه پیشین آلمان، در کنفرانسی دو جانبه در نیویورک، بر ضرورت توقف فوری و بدون قید و شرط درگیری‌ها در غزه تاکید کرد. وی با اشاره به بحران انسانی فاجعه‌بار در غزه، خواستار آتش‌بس دائمی و ارائه کمک‌های بشردوستانه فوری به ساکنان این منطقه شد. بائربوک با ابراز تاسف عمیق از تلفات جانی غیرنظامیان در هر دو طرف درگیری، از جمله هند رجب، دختربچه غزه ای، و کفیر بیباس، کودک اسرائیلی، گفت که جهان در قبال این تراژدی، مسئولیت اخلاقی سنگینی دارد. وی با تاکید بر ارزش برابر جان انسان‌ها، بیان داشت که انسانیت در انتخاب جانب و نادیده گرفتن رنج دیگران نیست، بلکه در درک این واقعیت نهفته است که هر زندگی ارزشمند است.
بائربوک در سخنان خود، مسئولیت اسرائیل را در ارائه کمک‌های بشردوستانه به غیرنظامیان غزه و مسئولیت حماس را در آزادسازی اسیران اسرائیلی، به طور آشکار مطرح کرد. وی همچنین گسترش شهرک‌سازی‌های اسرائیلی در کرانه باختری و قدس شرقی را عامل تضعیف چشم‌انداز راه‌حل سیاسی و مانعی جدی در مسیر دستیابی به صلح پایدار دانست. رئیس مجمع عمومی سازمان ملل، راه‌حل دو دولتی را تنها راهی برای زندگی با کرامت اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها توصیف کرد و بر اهمیت قطعنامه ۱۸۱ و پایه‌های آن برای رسیدن به این هدف تاکید نمود. بائربوک به صراحت از تعهد جامعه بین‌المللی به راه‌حل دو دولتی سخن گفت و آمادگی سازمان ملل برای اتخاذ اقدامات قاطع و ارائه تضمین‌های لازم برای تحقق این راه حل را اعلام کرد.
وی در ادامه به حمایت ۱۴۲ کشور عضو سازمان ملل از بیانیه نیویورک اشاره کرد و بر ضرورت تشکیل کشوری مستقل و دارای حاکمیت برای فلسطین در مرزهای به رسمیت شناخته شده بین‌المللی تأکید کرد. بائربوک ضمن اشاره به لزوم پایان دادن به حکومت حماس در غزه و تحویل سلاح توسط این گروه، بدون اشاره به تجاوزات نظامی اسرائیل، به دخالت در امور داخلی گروه‌های مقاومت پرداخت. این موضع با انتقادات زیادی از سوی سازمان‌های حقوق بشری و برخی از کشورها روبه‌رو شد که بر نقش اساسی تجاوزات نظامی اسرائیل در تشدید بحران تاکید دارند.
زمینه تاریخی این درگیری‌ها، به قرن بیستم و تنازع طولانی‌مدت میان صهیونیسم و ملی‌گرایی فلسطینی باز می‌گردد. قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۴۷، طرحی برای تقسیم فلسطین به دو دولت مستقل یهودی و عرب ارائه داد که هرگز به طور کامل اجرا نشد. جنگ‌های متعدد منطقه، به ویژه جنگ‌های ۱۹۴۸، ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳، نقش مهمی در شکل‌گیری وضعیت کنونی بازی کردند و به اشغال سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل منجر شدند. علاوه بر این، موضوع شهرک‌سازی‌های اسرائیلی در اراضی اشغالی، به عنوان مانعی بزرگ در روند صلح، به طور مداوم مورد اختلاف قرار گرفته است.
پیامدهای احتمالی عدم دستیابی به آتش‌بس پایدار در غزه، می‌تواند شامل تشدید بحران انسانی، افزایش بی‌ثباتی در منطقه و احتمال وقوع درگیری‌های گسترده‌تر باشد. واکنش‌های بین‌المللی به این بحران، تاکنون از سوی سازمان‌های بین‌المللی، کشورهای مختلف و همچنین سازمان‌های غیردولتی با گزارش‌ها و بیانیه‌های متعدد اعلام شده است که اغلب بر ضرورت تامین کمک‌های بشردوستانه و برقراری آتش بس تاکید دارند. اما اختلاف نظرها در مورد ریشه‌های بحران و راهکارهای حل آن، مانع از اتخاذ اقدامات هماهنگ و موثر شده است. لازم به ذکر است که برخی از کارشناسان بر این باورند که بحران جاری، نیازمند یک رویکرد جامع‌تر است که ملاحظات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را در کنار هم مورد بررسی قرار دهد.
در مجموع، سخنان رئیس مجمع عمومی سازمان ملل، نیاز فوری به آتش بس و کمک‌های بشردوستانه در غزه را برجسته کرد، اما عدم اشاره دقیق به ریشه‌های این بحران و نقش رژیم صهیونیستی در ایجاد آن، از سوی منتقدان مورد انتقاد قرار گرفته است. این موضوع اهمیت گفتگوهای بین‌المللی را در مورد راه حل‌های پایدار و مسئولیت دشوار جامعه جهانی در قبال حل این مناقشه بارز می‌کند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
