روایت عکاسی که ۱۷ سال زندگی مردم را قاب گرفت
بیرجند – ۲۸ مرداد ۱۴۰۴ – ۱۸:۱۱: عکاس خبری رها صلاحی‌مقدم، که حدود دو دهه است با دوربین زندگی مردم را روایت می‌کند، درباره تجربه‌هایش در عکاسی خبری و چگونگی برخورد با بحران‌های اجتماعی و طبیعی می‌گوید.
به گزارش اخبار جهان از بیرجند، عکاسی در دل بحران‌ها بخش مهمی از کار او بوده و او همیشه در موقعیت‌هایی حاضر می‌شود که فشار روانی و جسمی زیادی بر همراه دارد. صلاحی‌مقدم با تأکید بر این که ثبت واقعیت بدون اغراق و بدون حذف وظیفه اوست، می‌گوید: «هر بار که دوربین را به سمت سوژه‌ای می‌گیرم، احساس می‌کنم مسئولیتی سنگین بر دوشم است؛ مسئولیت نشان دادن حقیقت همان‌طور که هست.»
سختی‌های که فراموش نمی‌شوند
او توضیح می‌دهد که در شرایطی که مردم آسیب دیده‌اند، ثبت لحظه‌ها کار آسانی نیست و گاه شب‌ها پس از کار تصاویر همچنان در ذهنش مرور می‌شود و خواب به چشمش راه نمی‌یابد. به باور او، این کار فقط به قدرت بدنی نیاز ندارد بلکه روح آدم را نیز می‌سنجند.
با این حال، صلاحی‌مقدم معتقد است که سختی‌ها نمی‌توانند انگیزه‌اش را کم کنند. او می‌گوید لحظه‌های ویژه‌ای وجود دارند که خستگی را به فراموشی می‌برد و وقتی مردم با دیدن عکس‌ها حقیقتی تازه کشف می‌کنند یا تغییری در زندگی‌شان رخ می‌دهد، تمام بارها سبک می‌شود.
خاطراتی که ماندگار شدند
یکی از خاطراتی که در ذهن این عکاس حک شده، مربوط به دختری نابینا است که حافظ کامل قرآن بود. صلاحی‌مقدم درباره آن تجربه می‌گوید: «وقتی صدای آرام و مطمئن او را شنیدم و نور امید در نگاهش دیدم، فهمیدم دوربین من فراتر از یک تصویر است؛ پیامی درباره ایمان و توانایی انسان در برابر محدودیت‌ها.»
خاطره‌ای دیگر نیز به دختری معلول مربوط می‌شود که با وجود ناتوانی در حرکت دستانش، با دهانش نقاشی می‌کشید. او توضیح می‌دهد: «وقتی قلم‌مو را میان لب‌هایش گرفت و با آرامش روی بوم حرکت داد، هر خطش گویی فریادی از زندگی بود. آن لحظه برای من کلاس درسی شد؛ اینکه انسان حتی در دل محدودیت‌ها هم می‌تواند زیبایی بیافریند.»
زن بودن، چالشی مضاعف
صلاحی‌مقدم همچنین به موانعی که به‌عنوان یک زن در ابتدای مسیر با آن روبه‌رو بوده اشاره می‌کند. او می‌گوید در سال‌های نخست فعالیت نگاه‌های تردیدآمیز زیادی به توانایی‌هایش وجود داشت و برای پذیرفته شدن در عرصه‌ای با حضور مردان باید تلاش بیشتری می‌کرد. اما اکنون با پشتکار و صبر به‌عنوان دو اصل جدایی‌ناپذیر کار حرفه‌ای خود می‌نگرد و باور دارد همین ویژگی‌ها او را در این مسیر نگه داشته‌اند.
اخلاق حرفه‌ای؛ مرز باریک میان حقیقت و حرمت
یکی از نکاتی که صلاحی‌مقدم بر آن تأکید دارد، جنبه اخلاقی عکاسی خبری است. او توضیح می‌دهد که گاهی بین ثبت یک صحنه و حفظ حرمت انسان‌ها باید تصمیمی گرفت و این انتخاب‌ها ساده نیستند، اما بخشی جدایی‌ناپذیر از کار است. عکاسی خبری، از نگاه او، تنها روایت حقیقت نیست بلکه تعهدی اخلاقی نیز محسوب می‌شود.
دوربین همچنان در دست
پس از ۱۷ سال فعالیت، این عکاس همچنان با همان اشتیاق روزهای نخست به کار ادامه می‌دهد و با افزایش تجربه، لحظه‌های درست را بهتر می‌بیند. صلاحی‌مقدم باور دارد که تأثیر اجتماعی عکس‌ها و امیدی که از قاب‌هایش به مردم منتقل می‌شود، بزرگ‌ترین دلیل ادامه این مسیر است. او می‌گوید: «اگر حتی یک نفر بعد از دیدن عکس من نگاهش به زندگی تغییر کند، تمام سختی‌ها ارزشش را داشته است.»
