به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از تابناک، محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، در یک برنامه تلویزیونی به تشریح بازدیدهای اخیر خود از بیمارستان‌ها پرداخت و جزئیاتی از نحوه این بازدیدها و مدیریت بحران‌های اخیر را ارائه کرد.
ظفرقندی در ابتدای سخنان خود با اشاره به بازدید از دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران و ایران گفت: در دانشگاه علوم پزشکی تهران جلسه‌ای در یکی از زیرزمین‌ها برگزار شد و در دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز جلسه‌ای مشابه داشتیم. وی همچنین به حضور دکتر پزشکیان در یکی از این بازدیدها اشاره کرد و افزود: آقای دکتر پزشکیان با لباس مبدل و کلاه اسپورت، به شکلی که حتی کلاه را برعکس گذاشته بودند، در این بازدید حضور داشتند و شنیده بودم که با موتور رفت و آمد می‌کردند، اما در این بازدید با ماشین آمدند.
وزیر بهداشت در ادامه به بازدید سرزده از بیمارستان‌ها اشاره کرد و گفت: روز یکشنبه، چهار نفر از پزشکان پیشنهاد بازدید از یک بیمارستان را دادند. در حالی که من در منزل جلسه داشتم، با این پیشنهاد موافقت کردم و به همراه آن‌ها به دفتر ریاست جمهوری در پاستور رفتیم. در آنجا، پس از مشورت با آقای دکتر، بیمارستان حضرت رسول به عنوان مقصد انتخاب شد، زیرا این بیمارستان مراجعین زیادی داشت. پیشنهاد من این بود که با موتور به بیمارستان برویم، اما در نهایت با ماشین‌های ساده به این بازدید رفتیم. وی افزود: تیم بازدید مدام در حال تغییر بود و از موتور، تاکسی و غیره استفاده می‌شد.
ظفرقندی در بخش دیگری از سخنان خود به تفاوت نوع مجروحیت‌ها و مدیریت امداد در بحران‌های اخیر اشاره کرد و گفت: مدل کار در بحران‌های اخیر با جنگ ۱۲ روزه کاملاً متفاوت بود. در جنگ‌های گذشته، درگیری‌ها بیشتر بین رزمنده‌ها و لشکرها بود و مجروحین عمدتاً بر اثر تیر، ترکش و گلوله آسیب می‌دیدند. اما در بحران‌های اخیر، جنگ شهری بود و اتفاقات بیشتر برای افراد غیرنظامی، کودکان و خانواده‌ها در خانه‌هایشان رخ می‌داد. نوع مجروحیت‌ها نیز متفاوت بود و بیشتر شامل له‌شدگی و آوار می‌شد که ما به آن کراش اینجری می‌گوییم.
وی با اشاره به اصطلاح «مس‌کازوالتی اینجری» به معنای مجروحین انبوه ناگهانی، گفت: در این شرایط، تعداد زیادی از افراد به طور همزمان مجروح می‌شوند و مدیریت علمی و کتابی درمان آن‌ها متفاوت است. نیاز به تریاژ و دسته‌بندی وجود دارد، زیرا با تعداد زیادی مجروح مواجه هستیم و باید با امکانات محدود، اولویت‌بندی کنیم. این موارد در کتاب‌های درسی تروما وجود دارد و ما در دانشگاه‌ها بارها آن‌ها را مرور و تمرین کرده بودیم تا آماده باشیم.
وزیر بهداشت در روایت یکی از حوادث اخیر گفت: در میدان تجریش، حدود ۶۰ مجروح داشتیم. من که نزدیک محل بودم، با بیمارستان تماس گرفتم تا برای کمک بیایم. یکی از همکارانم، دکتر مظفر، نیز تماس گرفت و اعلام آمادگی کرد. اما پس از یک ساعت خبر رسید که همه کارها انجام شده است. مشکل اصلی این بود که راه انتقال مجروحین وجود نداشت. آمبولانس نمی‌توانست بیاید، زیرا آسفالت کنده شده بود و آب بالا زده بود. همکاران ما، پرستاران، بهیاران و امدادگران، با برانکارد وارد آب شدند تا مجروحین را بلند کنند و تا بیمارستان بیاورند. حدود ۳۰۰ متر مسیر را این‌طور طی کردند و پس از دو ساعت، رسیدگی کامل انجام شد.
وی با تأکید بر اهمیت حضور نیروها در محل کار خود گفت: بمباران و جنگ چیز ترسناکی است و اگر کسی بگوید که هیچ ترسی نداشته، حرف گزافی است. اما مهم این است که چه عکس‌العملی نشان می‌دهیم و چقدر می‌توانیم خودمان و اطرافیانمان را مدیریت کنیم. این نیاز به تجربه و آمادگی ذهنی دارد. من نمی‌گویم که هیچ‌کس نترسید یا همه ماندند، اما هیچ کاری هم زمین نماند. داوطلبان آمدند و خیلی‌ها بیشتر از وظیفه‌شان ماندند. بارها شاهد بودم که نیروهای درمانی داوطلبانه در بیمارستان‌ها مانده بودند.
وزیر بهداشت با اشاره به بازدید از بیمارستان طالقانی گفت: یکی از پرستاران خانم به من گفت: «آقای دکتر، من برای ایران اینجا هستم.» این روحیه و فداکاری واقعاً ارزشمند است.
ظفرقندی در ادامه درباره نحوه مدیریت بحران جابجایی جمعیتی گسترده در شمال کشور گفت: به طور ناگهانی با جابجایی حدود سه تا چهار میلیون نفر از گیلان، مازندران، اردبیل و قزوین مواجه شدیم. این حجم زیاد جابجایی علاوه بر نیازهای درمانی، نیازهای دیگری هم داشت. به عنوان مثال، کودکان شیر خشک لازم داشتند و بیماران دیالیزی به دیالیز نیاز داشتند. شاید یک روز در این زمینه جا ماندیم، اما مشکل پزشک نداشتیم؛ مشکل اصلی دارو و تجهیزات بود. برای بیماران دیالیزی، هر استان به اندازه خودش برنامه‌ریزی شده و دستگاه دیالیز دارد. وقتی ناگهان صد یا دویست بیمار اضافه شود، باید دستگاه و دارو منتقل شود. از روز دوم با هماهنگی دانشگاه‌ها، استان‌ها و سازمان غذا و دارو این کار انجام شد و دیگر مشکلی در این زمینه نداشتیم.
وی افزود: پزشکان هم نیازی به جابجایی نداشتند. ما استان‌های معین تعریف‌شده داریم. اگر من از اینجا بلند شوم و بروم یک بیمارستان دیگر، تا با تیم جراحی، دستیار، بیهوشی و امکانات آنجا آشنا شوم، زمان می‌برد و صرف نمی‌کند. بنابراین هر استان با تیم خودش کار را پیش می‌برد.
وزیر بهداشت در پاسخ به پرسشی درباره تأمین دارو گفت: در دو سه روز اول، به دلیل جابجایی جمعیتی و بسته شدن برخی داروخانه‌ها، بی‌بی‌سی و برخی رسانه‌ها تلاش کردند موضوع کمبود را بزرگنمایی کنند. اما بلافاصله داروخانه‌های منتخب و نشاندار در هر شهر تعیین شدند تا ۲۴ ساعته فعال باشند. در شهر تهران و سایر شهرها، این داروخانه‌ها به کار ادامه دادند و هیچ گزارشی از کمبود واقعی دارو و تجهیزات به ما نرسید.
ظفرقندی در تشریح نحوه تشکیل اولین هیئت دولت پس از آغاز بحران گفت: اولین هیئت دولت همان روز جمعه به صورت اضطراری تشکیل شد؛ از حدود ساعت ۱۰:۳۰ صبح برای هماهنگی اولیه. اخبار اولیه غیررسمی و گاهی نادرست بود و هنوز اطلاعات قطعی درباره شهدا و خسارات وجود نداشت. بلافاصله تصمیم گرفته شد چهار کارگروه تشکیل شود: کارگروه اجتماعی، کارگروه اقتصادی و سایر کارگروه‌های مورد نیاز. یکی از درخواست‌های من این بود که اختیارات ویژه برای وزارتخانه‌ها در نظر گرفته شود، چرا که در شرایط جنگ با محدودیت‌های اداری و اقتصادی عادی نمی‌توانستیم سریع عمل کنیم.
وی توضیح داد: این اختیارات شامل افزایش پرداخت‌ها و تشویقی نیروها، جابجایی سریع پرسنل، تأمین فوری تجهیزات و ژنراتورها برای بیمارستان‌ها بود. در آن شرایط، نمی‌توانستیم از مسیرهای معمول مثل مناقصه و فرآیندهای طولانی اداری استفاده کنیم. در آن روزها، ساختمان دولت نیز به لحاظ امنیتی مشخص و آسیب‌پذیر بود، اما هیئت دولت درصدی از ریسک را پذیرفت تا پیام دهد که دولت پای کار است و امور کشور تحت کنترل است.
ظفرقندی ادامه داد: جلسات هیئت دولت کوتاه و حدود یک ساعت بود، در حالی که معمولاً جلسات سه ساعت طول می‌کشید و هدف اصلی حضور اعضا و مرور سریع مسائل کشور بود. در همان ایام، شایعاتی درباره فرار اعضای دولت منتشر شد، اما اکثر اعضا حضور داشتند. بعد از چند سال، زمان و شیوه برگزاری جلسات متفاوت شد و اطلاع‌رسانی محرمانه‌تر و کوتاه‌تر انجام شد.
وزیر بهداشت همچنین درباره ارتباطات در آن روزها گفت: در ابتدای بحران، ارتباطات به شدت محدود بود. موبایل معاونان و برخی مسئولان خاموش بود تا خللی ایجاد نشود. وزارت ارتباطات، با حضور آقای هاشمی، سیم‌های امن جدید توزیع کردند تا تلفن‌های ثابت و ارتباطات ضروری برقرار شود و امنیت اطلاعات حفظ شود.
وزیر بهداشت، درباره کمک کشورهای همسایه و بین‌المللی در بحران‌های اخیر گفت: از کشورهای منطقه و همسایه هم درخواستی شد تا کمک کنند، مثل زلزله بم یا سایر حادثه‌ها که معمولاً این اتفاق می‌افتد و تماس می‌گیرند که ما کمک پزشکی، دارو یا تجهیزات ارائه کنیم. اما در این مورد خاص، واقعاً نیاز نداشتیم. باید بگویم که ما همیشه در جنگ‌ها تنها بوده‌ایم. نه فقط در ۴۵ سال اخیر، حتی در جنگ‌های جهانی هم همین‌طور بوده است؛ جنگ جهانی اول، جنگ جهانی دوم، جنگ هشت ساله و حتی این بحران اخیر.
وزیر بهداشت افزود: پیمان‌ها، تفاهم‌نامه‌های راهبردی، نظامی یا امنیتی، هیچ‌گاه در عمل به درد ما نخورده‌اند. در جنگ هشت ساله، شاید سوریه کمی کمک می‌کرد و کره شمالی هم اندکی، اما انتظار می‌رفت روسیه کمک کند، اما واقعیت این است که هیچ کمکی به ما نشد. در این بحران اخیر، نیاز پزشکی جدی هم نداشتیم، اما باز هم هیچ کمک خارجی صورت نگرفت.
منبع : تابناک
