به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرآنلاین، مهندسان در آزمایشگاه‌های سراسر جهان در تلاش هستند تا دستگاه‌های رباتیک را به ابعاد میکروسکوپی کاهش دهند. این پروژه‌ها دیگر صرفاً به داستان‌های علمی تخیلی محدود نمی‌شوند، بلکه با سرمایه‌گذاری‌های هنگفت نظامی، به عنوان سلاح‌های نسل آینده مورد توجه قرار گرفته‌اند.
یکی از نمونه‌های برجسته این فناوری‌های رباتیک، پروژه RoboBee در دارپا (سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده) است. این دستگاه، که وزنی کمتر از یک دهم گرم دارد، بال‌های خود را با فرکانس بسیار بالا، مشابه بال زدن یک حشره واقعی، به حرکت درمی‌آورد. در این ربات میکروسکوپی، محرک‌های پیزوالکتریک، انرژی الکتریکی را به حرکت بال‌ها تبدیل می‌کنند.
این فناوری پتانسیل آن را دارد که به عنوان یک سکوی شناسایی، به مناطقی نفوذ کند که حتی هواپیماهای کوچک نیز قادر به ورود به آن‌ها نیستند. این ربات‌ها می‌توانند به صورت مستقل یا به صورت گروهی (swarm) وارد ساختمان‌های متروکه، تونل‌ها یا مناطق ممنوعه شده و اطلاعات حیاتی را جمع‌آوری کنند.
علاوه بر پرنده‌های میکروسکوپی، توسعه‌دهندگان به سمت ربات‌های زیردریایی نیز گرایش پیدا کرده‌اند. یکی از جذاب‌ترین نمونه‌ها، ربات عروس دریایی (Robo-Jellyfish) است. این ربات‌ها به منظور تقلید از حرکت نرم و آرام عروس‌های دریایی طراحی شده‌اند تا در سواحل، بنادر و فضاهای زیرآب، حرکتی آرام و بدون جلب توجه داشته باشند. چنین ربات‌هایی می‌توانند به عنوان ابزارهای جاسوسی یا نظارتی در اقیانوس‌ها، بنادر دشمن یا نواحی ساحلی مورد استفاده قرار گیرند، بدون آنکه توجه انسان‌ها را به خود جلب کنند.
در دانشگاه برکلی، رباتی به نام DASH (Dynamic Autonomous Sprawled Hexapod) طراحی شده است که بر روی زمین حرکت می‌کند و ظاهری شبیه به سوسک دارد. ایده اصلی این ربات، از توانایی سوسک در مقاومت و بقا در شرایط دشوار گرفته شده است. DASH توانایی عبور از سطوح ناهموار و مقاومت در برابر فشار یا لرزش را از خود نشان داده است؛ ویژگی‌هایی که برای فعالیت در مناطق جنگی یا پس از وقوع فاجعه بسیار حیاتی هستند.
یکی از مفاهیم بحث‌برانگیزتر، پدیده‌ای به نام حشره‌ربات (Cyborg Insect) است که به معنای وارد کردن تراشه‌ها یا کنترل‌کننده‌های کوچک به بدن حشرات زنده است. دانشمندان گاهی اوقات لاروهایی مانند شپشک یا پروانه را به میکروکنترلرها مجهز می‌کنند، به طوری که پس از رشد کامل، امکان کنترل عضلات یا شاخک‌های آن‌ها از راه دور فراهم می‌شود. با وجود اینکه این فناوری ممکن است در آینده به ابزاری خارق‌العاده برای جاسوسی تبدیل شود، اما سوالات اخلاقی و زیست‌محیطی عمیقی را نیز به همراه دارد.
در دنیای امروز، اهمیت ریزربات‌ها به طور فزاینده‌ای در حال افزایش است و پروژه‌های متنوعی در این زمینه در سراسر جهان در حال توسعه هستند. دلایل اهمیت یافتن این موضوع عبارتند از:
شناسایی و جاسوسی پنهانی: ربات‌هایی در ابعاد کوچک قادرند به نقاطی نفوذ کنند که انسان یا ابزارهای معمول قادر به آن نیستند. این قابلیت امکان جمع‌آوری اطلاعات حساس و انجام عملیات شناسایی در محیط‌های دشوار را فراهم می‌کند.
ردپای اندک: به دلیل اندازه بسیار کوچک، ردیابی و یافتن این ربات‌ها بسیار دشوار است. این ویژگی آن‌ها را به ابزاری ایده‌آل برای عملیات مخفیانه و جاسوسی تبدیل می‌کند، زیرا احتمال شناسایی و کشف آن‌ها به حداقل می‌رسد.
توان عملیاتی گسترده: اگر فناوری به اندازه کافی مقیاس‌پذیر باشد، می‌توان میلیون‌ها و حتی میلیاردها ربات کوچک را به کار گرفت. این امر امکان انجام عملیات گسترده و هماهنگ را فراهم می‌کند، به طوری که می‌توان از این ربات‌ها در زمینه‌های مختلفی مانند نظارت، جستجو و نجات، و حتی جنگ استفاده کرد.
با این حال، چالش‌های متعددی در مسیر توسعه این فناوری وجود دارد. تأمین انرژی مناسب در مقیاس میکروسکوپی، کنترل خودکار دقیق، مقاومت در شرایط محیطی و تضمین امنیت ارتباط ربات‌ها از جمله مشکلات فنی بزرگی هستند که باید برطرف شوند. برای مثال، توسعه باتری‌های کوچک و کارآمد که بتوانند انرژی مورد نیاز ربات‌ها را برای مدت طولانی تأمین کنند، یک چالش اساسی است. همچنین، ایجاد الگوریتم‌های کنترلی که بتوانند ربات‌ها را به طور دقیق و مستقل هدایت کنند، نیازمند تحقیقات و توسعه فراوانی است. علاوه بر این، اطمینان از اینکه ربات‌ها می‌توانند در شرایط سخت محیطی مانند دماهای بالا یا پایین، رطوبت زیاد و وجود موانع مختلف به طور موثر عمل کنند، از اهمیت بالایی برخوردار است. در نهایت، حفظ امنیت ارتباط بین ربات‌ها و جلوگیری از هک شدن یا دسترسی غیرمجاز به اطلاعات آن‌ها نیز یک چالش امنیتی مهم است که باید به آن توجه شود.
منبع: خبرآنلاین
