به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرگزاری صداوسیما مرکزی؛ حضرت امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین خورشید تابناک آسمان امامت و ولایت، بنا بر روایات مشهور، در هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشودند. این رویداد فرخنده، سرآغاز دورانی پر فراز و نشیب برای ایشان و پیروان مکتب اهل بیت (ع) بود.
در سال ۲۳۵ هجری قمری، در حالی که تنها چهار بهار از زندگی پر برکتشان سپری شده بود، به همراه پدر بزرگوارشان، حضرت امام هادی (ع)، به اجبار راهی سامرا شدند و قریب به نوزده سال در این شهر اقامت گزیدند. این هجرت ناخواسته، نشان از تدابیر خصمانه حکومت عباسی علیه خاندان امامت داشت.
پس از شهادت جانگداز حضرت امام هادی (ع)، مسئولیت خطیر امامت بر دوش حضرت امام حسن عسکری (ع) قرار گرفت. ایشان به مدت شش سال این بار سنگین را به دوش کشیدند و در این دوران، به دلیل سخت‌گیری‌های بی‌سابقه و فشارهای طاقت‌فرسای خلفای عباسی، با تقیه فراوان زندگی می‌کردند. ملاقات‌های ایشان محدود به یاران نزدیک و معتمد بود و از ارتباطات گسترده با عموم مردم پرهیز می‌شد. این وضعیت دشوار، بیانگر خفقان و سرکوب حاکم بر جامعه آن روز بود.
با وجود تمام این موانع و محدودیت‌ها، حضرت عسکری (ع) از پای ننشستند و با تمام توان به فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و علمی در راستای حفظ و گسترش اسلام ناب محمدی (ص) و مذهب تشیع همت گماشتند. مبارزه با افکار انحرافی و ضد اسلامی و پاسخگویی به شبهات دشمنان، از جمله مهم‌ترین اهداف و برنامه‌های ایشان بود.
یکی از مهم‌ترین جلوه‌های کوشش‌های علمی و فرهنگی حضرت عسکری (ع)، تربیت شاگردان برجسته و کارآمد بود. اگرچه شرایط نامساعد و محدودیت‌های شدیدی که حکومت عباسی اعمال می‌کرد، مانع از گسترش دامنه دار دانش آن حضرت در سطح کل جامعه شد، اما ایشان در تربیت شاگردانی که هر کدام به سهم خود در نشر و گسترش معارف ناب تشیع و رفع شبهات دشمنان شیعه نقش مهم و به سزایی داشتند، بسیار موفق عمل نمودند. این شاگردان، همچون ستارگانی درخشان، در آسمان علم و فضیلت درخشیدند و پرچم هدایت را برافراشته نگاه داشتند.
در واقع، امام حسن عسکری (ع) با وجود تمامی محدودیت‌ها و تهدیدها، توانستند با تدبیر و حکمت خود، پایه‌های تشیع را مستحکم‌تر سازند و زمینه را برای ظهور منجی عالم بشریت، حضرت مهدی موعود (عج)، فراهم آورند. ایشان با تربیت شاگردان مخلص و تبیین معارف اصیل اسلامی، نقش بی‌بدیلی در حفظ و گسترش دین مبین اسلام ایفا نمودند. فعالیت‌های ایشان، چراغ راهی برای تمام کسانی است که در راه حق و حقیقت گام برمی‌دارند و برای اعتلای اسلام و مسلمین تلاش می‌کنند. حضرت عسکری (ع) در دوران امامت خود، با تکیه بر علم و تقوا، به مبارزه با ظلم و ستم پرداختند و همواره در کنار محرومان و مستضعفان جامعه بودند.
امام حسن عسکری (ع) با وجود تحمل فشارهای فراوان، هرگز از انجام وظایف الهی خود غافل نشدند و تا آخرین لحظه عمر پر برکت خود، در راه اعتلای اسلام و دفاع از حقوق مظلومان کوشیدند. ایشان با تربیت شاگردانی متعهد و عالم، میراث گرانبهایی برای شیعیان به یادگار گذاشتند که تا ابد راهنمای آنان خواهد بود. حضرت عسکری (ع) نمونه کاملی از صبر، استقامت و ایمان راسخ بودند و زندگی ایشان، الگویی بی بدیل برای تمام کسانی است که در راه خدا قدم برمی‌دارند.
منبع : خبرگزاری صداوسیما مرکزی
