به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از اعتماد، بیش از یک دهه پس از رقابت انتخاباتی سال ۱۳۹۲، تقابل دیدگاه‌های حسن روحانی و سعید جلیلی بار دیگر مطرح شده است. این چالش که نماد ادامه رویارویی دو جریان اصلی سیاسی در کشور است، اکنون با درخواست برگزاری یک مناظره زنده، پرسش‌هایی جدی درباره تأثیر آن بر جامعه و دولت چهاردهم ایجاد کرده است.
این دو چهره سیاسی که در بخش‌های مختلف حاکمیت مسئولیت داشته‌اند، در شرایطی قصد مناظره دارند که برجام به دلیل عدم تعهد طرف غربی به پایان رسیده است. این پرسش مطرح می‌شود که برگزاری چنین مناظره‌ای قرار است چه موضوعی را اثبات کند و آیا هدف آن، انداختن مسئولیت پایان برجام از دوش یک طرف به طرف دیگر است؟
جامعه نیازی به مناظره ندارد
در حال حاضر، فضای روانی جامعه ایران تحت تأثیر خبر فعال‌سازی «مکانیسم ماشه» قرار دارد. پذیرش پیشنهاد مناظره از سوی سعید جلیلی، یک سال پس از طرح آن، بیش از آنکه نشان‌دهنده تمایل به شفاف‌سازی باشد، به عنوان تلاشی برای دامن زدن به تنش‌ها از سوی جریان سیاسی او تلقی می‌شود.
فعال شدن این سازوکار به بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران منجر شده است. در چنین شرایطی که تحلیل‌های سیاسی فراوان و جامعه نگران آینده است، برگزاری مناظره میان دو دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی درباره توافقی که دیگر موجودیت حقوقی ندارد، نیاز اصلی جامعه محسوب نمی‌شود.
یک کشمکش کلامی میان این دو شخصیت سیاسی شاید توجه رسانه‌ها را به خود جلب کند، اما این سؤال باقی است که آیا فایده‌ای، هرچند اندک، برای کشور خواهد داشت؟
فعال شدن مکانیسم ماشه تنها یک رویداد فنی بین‌المللی نیست، بلکه اقدامی برای تأثیرگذاری بر فضای روانی جامعه است. در چنین وضعیتی، مطرح کردن موضوع مناظره چه دستاوردی جز افزایش تنش خواهد داشت؟ به‌ویژه آنکه از همان ساعات اولیه اعلام خبر بازگشت تحریم‌ها، شاخص‌های اقتصادی ایران واکنش‌های هیجانی نشان داده‌اند. اکنون قرار است دو مسئول سابق امنیتی و سیاسی با رویارویی با یکدیگر، چه نتیجه‌ای برای جامعه به ارمغان آورند؟
منبع: اعتماد
