به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرنگار مهر، پس از شهادت حضرت موسی بن جعفر (ع)، امام هفتم شیعیان، و مهاجرت حضرت رضا (ع) به خراسان، حضرت فاطمه معصومه (س) در فراق برادر بزرگوار خود بی‌تاب بودند، اما هیچ‌گاه از مسیر ولایت‌مداری منحرف نشدند و شکایتی از دوری ایشان نکردند.
سرانجام، نامه‌ای از سوی ولی و امام زمان خویش دریافت کردند که ایشان را به سوی سرزمین ایران فرا می‌خواند. بدین ترتیب، حضرت معصومه (س) با اشتیاق فراوان، هزاران فرسنگ را برای اجابت امر ولی امر مسلمین طی نمودند.
حجت‌الاسلام رسول چگینی، پژوهشگر بنیاد بین المللی امامت، در نوشته‌ای اشاره کرده است که در سال ۲۰۰ هجری قمری، زمانی که برادر گرامی حضرت معصومه (س) به اجبار مأمون، خلیفه عباسی، به مرو تبعید شدند، حضرت حدود یک سال در مدینه از دیدار برادر محروم بودند.
در سال ۲۰۱ هجری قمری، مأمون عباسی، امام رضا (ع) را به عنوان ولیعهد خود منصوب کرد. در پی این واقعه، حضرت رضا (ع) نامه‌ای برای بستگان خود در مدینه، به ویژه حضرت معصومه (س)، ارسال نموده و آنان را به شهر مرو دعوت نمودند.
به محض دریافت نامه امام رضا (ع)، حضرت معصومه (س) تصمیم به دیدار برادر خویش گرفتند و به همراه جمع کثیری از امام‌زادگان و بستگان، راهی مرو شدند.
پس از رسیدن حضرت معصومه (س) و همراهانشان به شهر ساوه، مأموران حکومتی با ایشان درگیر شدند و تمامی برادران و برادرزادگان حضرت در این درگیری به شهادت رسیدند.
به باور برخی از مورخان، امامزادگانی نظیر سید اسحاق، سید ابوالرضا، سیدعلی اصغر در ساوه و هارون بن موسی الکاظم (ع) در اطراف ساوه، از جمله همراهان حضرت معصومه (س) بودند که به دستور مأمون به شهادت رسیدند.
درخواست انتقال به قم
در این هنگام، حضرت معصومه (س) بیمار شدند و از خادم خود پرسیدند که فاصله ساوه تا قم چقدر است؟ خادم پاسخ داد: «ده فرسخ». سپس حضرت فرمودند: «مرا به قم منتقل کنید».
برخی از محققان بر این باورند که حضرت معصومه (س) در ساوه مسموم شدند و در حالت بیماری وارد قم گشتند و پس از مدت کوتاهی به شهادت رسیدند. عده‌ای دیگر نیز علت بیماری حضرت را ناشی از غم و اندوه فراوان می‌دانند: «هنگامی که حضرت معصومه (س) پیکرهای پاره پاره برادران و برادرزادگان خویش را که بالغ بر ۲۳ نفر بودند مشاهده کردند، به شدت اندوهگین شدند و در اثر این غم و اندوه بیمار گشتند».
در صورتی که وفات حضرت معصومه (س) به دلیل مسمومیت رخ داده باشد، عنوان شهید بر ایشان اطلاق می‌گردد؛ زیرا این اتفاق برای بسیاری از امامان اهل بیت (ع) نیز رخ داده و ایشان را شهید خطاب می‌کنیم. همانند برادر بزرگوارشان امام رضا (ع) که به وسیله زهر مأمون عباسی به شهادت رسیدند.
حتی اگر وفات ایشان بر اثر بیماری نیز اتفاق افتاده باشد، باز هم اطلاق عنوان شهید بر ایشان صحیح است؛ چرا که این بیماری پس از مشاهده جنایاتی که کارگزاران حکومت عباسی در حق خانواده و نزدیکان ایشان مرتکب شدند، عارض شده است و بنابراین، وفات ایشان به مرگ طبیعی نبوده است.
شفاعت حضرت معصومه (س)
در باب اهمیت زیارت حضرت فاطمه معصومه (س)، کریمه اهل بیت (ع)، نقل شده است که امام صادق (ع) فرمودند: «تمامی شیعیان به شفاعت حضرت معصومه (س) وارد بهشت می‌شوند».
محمد تقی شوشتری، از علمای علم رجال، درباره مقام و منزلت حضرت معصومه (س) می‌گوید: «در میان فرزندان امام کاظم (ع)، پس از امام رضا (ع)، شخصیتی هم‌تراز حضرت معصومه (س) وجود ندارد». همچنین، شیخ عباس قمی، این بانوی بزرگوار را برترین دختران حضرت موسی بن جعفر (ع) دانسته است.
آیت الله حسین نوری همدانی، از مراجع تقلید شیعیان، در خصوص جایگاه حضرت فاطمه معصومه (س) بیان داشت: پرسش‌های بسیاری از سوی مردم به حضرت معصومه (س) ارجاع داده می‌شد، زیرا ایشان از نظر علمی و فقاهتی در سطح بسیار بالایی قرار داشتند و به خوبی به این پرسش‌ها پاسخ می‌دادند. در یکی از سفرها، گروهی از شیعیان به مدینه آمدند و سوالات متعددی داشتند که می‌خواستند از امام موسی کاظم (ع) بپرسند، اما امام در مسافرت بودند. حضرت فاطمه معصومه (س) پاسخگوی سوالات این شیعیان شدند. در هنگام بازگشت، این شیعیان امام موسی کاظم (ع) را ملاقات کردند و امام پس از دیدن پاسخ‌های حضرت معصومه (س) سه بار فرمودند: «فداها ابوها»؛ یعنی پدرش به فدایش. این دقیقاً همان کلامی است که پیامبر اسلام (ص) در خصوص حضرت فاطمه زهرا (س) فرمودند و امام هفتم (ع) در مورد حضرت فاطمه معصومه (س) تکرار کردند.
ایشان افزود: مقام حضرت فاطمه معصومه (س) بسیار رفیع است. در روایات شیعه، پس از چهارده معصوم (ع)، هیچ تأکیدی به اندازه تأکید بر زیارت حضرت معصومه (س) وجود ندارد و مردم به شدت به این زیارت ترغیب شده‌اند تا از پاداش فراوان آن بهره‌مند شوند.
وی تصریح کرد: امام صادق (ع) می‌فرمایند کسی که حضرت فاطمه معصومه (س) را با معرفت زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌شود. امام رضا (ع) نیز فرموده‌اند کسی که خواهر من را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌گردد. همچنین، امام جواد (ع) فرمودند که هر کسی عمه‌ام در قم را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌شود.
طیبه ربانی، استاد حوزه و دانشگاه، در گفتگو با خبرنگار اخبار جهان با بیان اینکه سخن گفتن درباره بانویی با این مقام ولایی دشوار است، اظهار داشت: حضرت معصومه (س) از جهات مختلف با مادرشان حضرت زهرا (س) شباهت دارند. نام ایشان فاطمه است و همان تعبیری که پیامبر (ص) درباره دخترشان فرمودند، امام هفتم (ع) هم برای حضرت معصومه (س) به کار بردند. حضرت معصومه (س) پس از حضرت زهرا (س)، گسترده‌ترین شفاعت را در روز قیامت خواهند داشت، همان‌طور که مادرشان فدایی ولایت شدند، ایشان نیز فدایی ولایت هستند.
توجه ویژه بزرگان به کریمه اهل‌بیت (س)
وی تصریح کرد: آیات عظام و بزرگان دین، توجه ویژه‌ای به بانوی کرامت داشتند. آیت الله بهجت (ره) می‌فرمودند: «درب معنوی حرم امام رضا (ع) از قم باز می‌شود و همواره بین قم و مشهد حواله‌هایی در حرکت است». ایشان با وجود کهولت سن، مقید بودند هر روز به زیارت حضرت مشرف شوند. وقتی از آیت الله جوادی آملی پرسیدند چه احساسی در قم دارید؟ فرمودند: «زندگی در کنار حضرت، زندگی در کنار نورافکن است».
این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه وجود حضرت معصومه (س) نمایانگر جایگاه والای زن در اسلام است، گفت: با توجه به شأن والای حضرت در اسلام و عنایت مسلمانان و علما به مرقد ایشان، می‌توان گفت زن و مرد در درک مقامات معنوی با هم برابرند و افراد زیادی که به حرم مشرف شده‌اند، با وجود غیرمسلمان بودن، شفا گرفته‌اند و کرامات حضرت در دفتر کرامات حرم ثبت شده است. لذا ما وظیفه داریم توجه خودمان را به حضرت تعمیق بخشیم و معرفت خودمان را نسبت به ایشان افزایش دهیم.
منبع : مهر
