به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از ایسنا، تحقیقات گسترده و دیرینه بشر در زمینه طول عمر و تلاش برای شناسایی عوامل مؤثر بر آن، همچنان ادامه دارد. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ویژگی‌های شخصیتی خاص، از جمله فعال بودن، داشتن نظم و ترتیب و یاری رساندن به دیگران، می‌توانند نقش بسزایی در افزایش طول عمر ایفا کنند. در مقابل، استرس و اضطراب مداوم می‌توانند خطر مرگ را به طور قابل توجهی افزایش دهند.
این یافته‌ها که در مجله پژوهش‌های روان‌تنی (Journal of Psychosomatic Research) منتشر شده، می‌تواند زمینه را برای توسعه ابزارهای نوینی فراهم کند که قادر به پیش‌بینی خطرات احتمالی برای سلامتی افراد باشند. این ابزارها، علاوه بر پایش معمول فشار خون و سطح کلسترول، ویژگی‌های شخصیتی افراد را نیز در نظر می‌گیرند.
«رنه موتوس»، روانشناس و یکی از نویسندگان این مطالعه، در مصاحبه با «نیوزبایت» اظهار داشت که در پژوهش اخیر، به جای تمرکز بر تیپ‌های شخصیتی کلی، توصیف‌های جزئی افراد از خودشان مورد بررسی قرار گرفته است. وی معتقد است که همین توصیف‌های کوتاه و مشخص می‌توانند به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های دقیقی برای طول عمر افراد عمل کنند.
نتایج این مطالعه نشان داد که در طول دوره تحقیق، ویژگی «فعال بودن» بیشترین ارتباط را با کاهش خطر مرگ داشته است. شرکت‌کنندگانی که خود را با این ویژگی توصیف کردند، حتی پس از در نظر گرفتن عواملی مانند سن، جنسیت و شرایط پزشکی، ۲۱ درصد کمتر در معرض خطر مرگ قرار داشتند.
علاوه بر این، ویژگی‌های دیگری نظیر سرزنده بودن، منظم بودن، مسئولیت‌پذیری، سخت‌کوشی، دقیق بودن و کمک کردن به دیگران نیز با افزایش طول عمر ارتباط مستقیمی داشتند.
«پارک اوسولیوبین»، دیگر نویسنده این مقاله، با تأکید بر دقت این نتایج، اظهار داشت که پژوهش آن‌ها نشان می‌دهد شخصیت تنها یک تأثیر کلی نیست، بلکه مجموعه‌ای از رفتارها و نگرش‌های مشخص است که تأثیر قابل اندازه‌گیری بر طول عمر دارد. به این معنا که مسئله فقط باوجدان بودن یا برون‌گرا بودن نیست، بلکه دقیقاً به سخت‌کوش بودن، دقیق بودن، سرزنده و فعال بودن مربوط می‌شود.
این مطالعه نشان داد که ویژگی‌های خاص شخصیتی، عملکرد بهتری نسبت به پنج ویژگی کلی و شناخته‌شده شخصیت، یعنی گشودگی، باوجدان بودن، برون‌گرایی، سازگاری و روان‌رنجوری، در پیش‌بینی خطر مرگ دارند. هنگامی که این جزئیات در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، قدرت پیش‌بینی آن‌ها حتی از ویژگی‌های کلی که در دسته آن‌ها قرار می‌گیرند نیز بیشتر می‌شود.
ویژگی‌های شخصیتی مثبت، از قبیل فعال بودن، منظم بودن، مسئولیت‌پذیری و کمک کردن به دیگران، احتمال داشتن عمر طولانی‌تر را افزایش می‌دهند. در مقابل، وجود ویژگی‌های منفی یا حالت‌های احساسی نامطلوب مانند اضطراب، استرس یا بی‌نظمی، خطر مرگ زودرس را افزایش می‌دهد.
این پژوهش با تأکید بر نتایج به دست آمده، نشان می‌دهد که شخصیت صرفاً یک «برچسب کلی» نیست، بلکه مجموعه‌ای از رفتارها و نگرش‌های جزئی است که تأثیر مستقیم و قابل اندازه‌گیری بر سلامت و طول عمر افراد دارند. بنابراین، تنها برون‌گرایی یا نظم و ترتیب کافی نیست، بلکه عواملی مانند سخت‌کوشی، دقت و سرزندگی نقش مهمی در افزایش طول عمر ایفا می‌کنند.
به طور خلاصه، یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که توجه به ویژگی‌های شخصیتی و تلاش برای تقویت ویژگی‌های مثبت و کاهش ویژگی‌های منفی می‌تواند به بهبود سلامت و افزایش طول عمر افراد کمک کند. این یافته‌ها می‌تواند در توسعه برنامه‌های ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری‌ها مورد استفاده قرار گیرد. متخصصان می‌توانند با شناسایی افراد در معرض خطر و ارائه مشاوره‌های مناسب، به آن‌ها در بهبود ویژگی‌های شخصیتی و کاهش خطر مرگ زودرس کمک کنند.
همچنین، این مطالعه می‌تواند الهام‌بخش تحقیقات بیشتری در زمینه ارتباط بین شخصیت و سلامت باشد. بررسی دقیق‌تر این ارتباط می‌تواند به درک بهتر عوامل مؤثر بر طول عمر و توسعه روش‌های مؤثرتر برای ارتقای سلامت جامعه منجر شود. در نهایت، هدف از این تحقیقات، فراهم کردن زندگی سالم‌تر و طولانی‌تر برای همه افراد است.
منبع : ایسنا
