به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرگزاری تسنیم، مدتی است که انتشار اخبار و گزارش‌های مربوط به تحولات سوریه در رسانه‌های ترکیه کاهش یافته است. سینان اولگن، از تحلیلگران ترک، معتقد است که نفوذ ترکیه در سوریه به منافع اقتصادی و امنیتی محدود مانده و سیاست خارجی این کشور، با وجود کاهش رویکرد ایدئولوژیک، همچنان فاقد عمق استراتژیک است.
پیش از این، شبکه‌های تلویزیونی و روزنامه‌های نزدیک به حزب عدالت و توسعه به‌طور گسترده گزارش‌هایی منتشر می‌کردند که محور اصلی آن‌ها، پیروزی ترکیه و اردوغان در پرونده سوریه بود. این تحلیل‌ها به‌طور مکرر به توانمندی‌های احمد الشرع و نقش حمایتی ترکیه از او و هیئت تحریرالشام اشاره داشتند. اما اکنون این موج خبری فروکش کرده و تحولات داخلی سوریه نیز کُند شده است، زیرا دولت انتقالی به رهبری احمد الشرع در برابر اقدامات رژیم صهیونیستی و آمریکا سکوت و انفعال در پیش گرفته است.
رسانه‌های حامی دولت ترکیه نیز مدت‌هاست که در مورد سوریه سکوت کرده‌اند. به نظر می‌رسد پس از دیدار اخیر اردوغان و ترامپ، به تحلیلگران گفته شده است که در این زمینه مطلبی ننویسند. با این حال، کارشناسان سیاسی مستقل از دولت، همچنان به بیان دیدگاه‌های انتقادی خود ادامه می‌دهند. سمیح ایدیز، تحلیلگر ترک ساکن آمریکا، می‌گوید: «ترکیه در دوران پس از اسد فاقد یک استراتژی روشن است و عدم قطعیت‌های منطقه‌ای افزایش یافته است. آنکارا رفتن بشار اسد را جشن گرفت، اما اکنون خود با مشکلات زیادی مواجه شده است.»
آیدین سلجن، سرکنسول سابق ترکیه در اربیل، نیز دیدگاه مشابهی دارد و معتقد است: «برکناری اسد توسط هیئت تحریرالشام در ۱۲ روز، در ظاهر یک پیروزی برای سیاست خارجی دولت اردوغان بود، اما پایداری این موفقیت و تأثیر آن بر توازن منطقه‌ای، جای تردید دارد.»
اوزلم کورگوسوز، از تحلیلگران پایگاه خبری «تی ۲۴»، می‌نویسد که با پیروزی هیئت تحریرالشام، هدف اصلی سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه از سال ۲۰۱۱ محقق شد، اما مشکلات جدیدی به وجود آمد. این مشکلات شامل خروج روسیه از منطقه، تثبیت جایگاه اسرائیل در سوریه و تقویت ساختار خودمختاری کردها در شرق فرات است. به گفته او، خطر اصلی در این شرایط، افراط‌گرایی بیشتر اسرائیل و بی‌عملی بازیگران منطقه‌ای مانند ترکیه تحت فشار آمریکا است.
خانم کورگوسوز در ادامه تحلیل خود می‌افزاید: «خروج روسیه، ترکیه را مجبور می‌کند تا از اولویت‌های آمریکا در مورد امنیت اسرائیل و قسد (نیروهای دموکراتیک سوریه) حمایت کند. به نظر می‌رسد سوریه نه بر اساس انتظارات آنکارا، بلکه طبق دیدگاه آمریکا و اسرائیل در حال بازسازی است. سیاست خارجی ترکیه همچنان بر پایه مدیریت بحران و رویکرد بده‌بستان است و استراتژی جامعی در سوریه وجود ندارد.»
**تعریف و تحسین ترامپ، نگران‌کننده است**
عصمت اوزچلیک، از تحلیلگران مشهور ترکیه، درباره تمجید ترامپ از اردوغان در پرونده سوریه می‌گوید: «ترکیه در پرونده سوریه اشتباه بزرگی مرتکب شد. مواضع واشنگتن و لندن در این ماجرا توجه مرا جلب کرده است. هر دو، ترکیه و شخص اردوغان را به شدت تحسین می‌کنند. باید پرسید چرا؟ چندی پیش ریچارد مور، رئیس ام‌آی۶ انگلیس، در استانبول از همکاری با ترکیه تمجید کرد. پس از آن نیز در دیدار ترامپ و اردوغان، رئیس‌جمهور آمریکا چند بار تکرار کرد که اعتبار پیروزی در سوریه باید به نام اردوغان و ترکیه ثبت شود.»
اوزچلیک می‌افزاید: «وقایع سال ۲۰۱۱ سوریه که بهار عربی نام گرفت، توسط آمریکا و اسرائیل طراحی شد و ترکیه از آن حمایت کرد. مرز ۹۱۱ کیلومتری ترکیه و سوریه به مسیری برای ورود گروه‌های تروریستی از سراسر جهان تبدیل شد. به یاد دارم که داود اوغلو پیش‌بینی کرده بود بشار اسد دو تا سه ماه بیشتر در قدرت نمی‌ماند، اما او ۱۳ سال دوام آورد. در آن زمان، گروه‌های تروریستی از قفقاز، تاجیکستان، ازبکستان و منطقه اویغور چین در ادلب جمع شدند. سرانجام در ژوئیه ۲۰۲۴، موساد، سیا، ام‌آی۶ و دیگران عملیات نهایی را آغاز کردند و رژیم اسد در ماه دسامبر سرنگون شد و احمد الشرع دولت را در دمشق تحویل گرفت.»
این تحلیلگر ترک درباره روند نگران‌کننده تحولات فعلی می‌گوید: «ائتلافی که برای سرنگونی اسد شکل گرفته بود، به سرعت از هم پاشید و هر کشور برنامه‌های خود را دنبال می‌کند. اسرائیل بارها به تأسیسات نظامی حمله کرده و سرزمینی وسیع‌تر از غزه را در سوریه اشغال کرده است. با حضور دروزی‌ها در جنوب و قسد در شرق فرات، سوریه عملاً تجزیه شده و اکنون تلاش برای قانونی کردن این وضعیت در جریان است. باید پرسید اهداف آمریکا و انگلیس از این همه تمجید از نقش اردوغان چیست؟ آیا سعی دارند بین ترکیه و کشورهای منطقه اختلاف ایجاد کرده و روابط ما با روسیه و ایران را مختل کنند، یا برنامه دیگری دارند؟ این تعریف‌ها به شدت مشکوک است.»
در پایان می‌توان گفت که دولت اردوغان در پرونده سوریه به دنبال کسب بیشترین سود در حوزه‌های مختلف است. این دولت از یک سو به دنبال تسلط بر منابع نفتی سوریه با مشارکت جمهوری آذربایجان است و از سوی دیگر، بیشترین سهم را از بازسازی این کشور می‌خواهد و در تلاش است تا ایده‌های خود را بر ساختار سیاسی و اقتصادی آن تحمیل کند؛ اما همزمان، در برابر آمریکا و رژیم صهیونیستی با احتیاط عمل می‌کند.
منبع: خبرگزاری تسنیم
