به گزارش اخبار جهان به نقل از مهر، تیم ملی بوکس ایران در رقابت‌های جهانی انگلیس که در لیورپول برگزار شد، بدون کسب هیچ مدالی به کار خود پایان داد. این نتیجه ناامیدکننده، نشان از آمادگی نامناسب تیم در آستانه این رویداد مهم دارد؛ تیمی که پس از ماه‌ها بی‌سرمربیگری و تعطیلی اردوها، در یکی از ناآماده‌ترین مقاطع ممکن راهی این مسابقات شد.
سفر به لیورپول، به خودی خود جذابیت‌های خاص خود را دارد، اما هزینه‌های سنگین ارزی صرف شده برای این حضور، سوالات جدی را در مورد معیار اعزام تیم به مسابقات جهانی مطرح می‌کند. آیا صرف حضور در این رقابت‌ها توجیه پذیر است، یا باید معیار اصلی، کسب نتیجه باشد؟ با توجه به عدم آماده‌سازی کافی، حتی ناآگاه‌ترین فرد نیز پیش‌بینی عدم کسب نتیجه توسط تیم را می‌توانست داشته باشد. در صورتی که هدف تجربه‌اندوزی بود، باید در نظر داشت که مسابقات جهانی جایگاه کسب تجربه و برگزاری اردوی تدارکاتی نیست.
گزارش‌ها حاکی از آن است که برخی از اعضای تیم ملی، به جای تمرکز بر آماده‌سازی فنی، بیشتر بر ثبت لحظات سفر در صفحات شخصی خود در فضای مجازی تمرکز داشته‌اند. با توجه به پیش‌بینی‌پذیر بودن نتیجه ضعیف تیم، شاید عاقلانه‌ترین تصمیم، جلوگیری از اعزام پرهزینه به این رویداد و صرف منابع برای برگزاری تورنمنت‌های تدارکاتی در کشورهای صاحب‌نام بوکس در منطقه بود.
در سطح جهانی، شانس یا قرعه آسان دیگر تعیین‌کننده نیست، به ویژه پس از تغییر ساختار برگزاری مسابقات با همکاری کمیته بین‌المللی المپیک. در رینگ بوکس، تنها یک عامل تعیین‌کننده است: تدارک و آمادگی حرفه‌ای. کشورهایی مانند قزاقستان، ازبکستان و کوبا و بسیاری از کشورهای آسیایی که امروزه جزو مدعیان اصلی هستند، سال‌هاست که با برنامه‌ریزی بلندمدت، برگزاری اردوهای مشترک و حضور در تورنمنت‌های تدارکاتی، خود را برای مسابقات مختلف آماده می‌کنند.
تیم ملی بوکس ایران با 7 بوکسور و هدایت همایون امیری در این مسابقات شرکت کرد. مهدی کاظمی در وزن 55 کیلوگرم، پس از پیروزی در دور اول مقابل نماینده ونزوئلا، در دور دوم مقابل بوکسور ازبکستان شکست خورد و حذف شد. علی حبیبی‌نژاد در وزن 65 کیلوگرم، علی‌رغم عملکرد قابل قبول و پیروزی مقابل بوکسورانی از یونان، مغولستان (دارنده مدال برنز جهان) و ایتالیا (نایب قهرمان جهان)، در یک چهارم نهایی برابر آلوارز کوبایی، قهرمان المپیک پاریس، با وجود مبارزه شجاعانه، به دلیل اختلاف سطح تجریه و آمادگی، شکست خورد. سینا حسن‌پور (وزن 70 کیلوگرم)، محمد نورانی (وزن 75 کیلوگرم)، میثم قشلاقی (وزن 80 کیلوگرم)، امیررضا ملک خطابی (وزن 90 کیلوگرم) و امیر اسماعیلی‌وندایی (وزن 90+ کیلوگرم) نیز به ترتیب مقابل نمایندگان کوزوو، اوکراین، آلبانی، لهستان و کوبا شکست خوردند. اسماعیلی علی رغم مصدومیت از ناحیه ابرو، تا راند سوم به مبارزه ادامه داد.
حلقه مفقوده در موفقیت بوکس ایران، به وضوح فقدان اردوهای تدارکاتی مداوم و حضور در تورنمنت‌های معتبر بین‌المللی است. بوکس ایران استعدادهای بزرگی دارد اما بدون آماده سازی مناسب، این استعدادها به ثمر نخواهند رسید. مسابقات جهانی لیورپول بار دیگر ثابت کرد که در دنیای حرفه‌ای بوکس، جایی برای شانس وجود ندارد. برای رسیدن به مدال‌های جهانی و المپیکی، بوکس ایران چاره‌ای جز سرمایه‌گذاری جدی بر روی تدارکات حرفه‌ای و برگزاری اردوهای بین‌المللی ندارد. در غیر این صورت، روایت‌های تکراری از مبارزات شجاعانه اما ناکام، تنها دستاورد ما خواهد بود. پروژه جذب مربیان کوبایی نیز با ابهامات فراوانی روبروست و سوالات جدی را در خصوص عملکرد فدراسیون بوکس و عقب نشینی از سیاست های اولیه روح الله حسینی، رئیس فدراسیون، مطرح می کند.
منبع: مهر
