به گزارش وبسایت اخبار جهان، علی‌اکبر الوندیان، دبیر انجمن سیمان، در مورد وضعیت تأمین انرژی واحدهای سیمانی اظهار داشت: در مورد محدودیت‌های تأمین گاز واحدهای سیمانی باید گفت که محدودیت‌ها امسال بسیار زودتر از سال‌های گذشته آغاز شده است.
در سال ۱۴۰۲ محدودیت گاز برای صنعت سیمان از نیمه دوم آبان‌ماه و در سال گذشته از نیمه دوم مهر ماه آغاز شد. اما امسال محدودیت‌ها از اوایل اردیبهشت‌ماه آغاز شد و واحدها به‌صورت متناوب در استان‌های مختلف مجبور به استفاده از مازوت شدند. مصرف مازوت در برخی استان‌ها تا ۵۰ درصد جایگزین گاز شد و این روند به‌تدریج به کل کشور سرایت کرد. اکنون محدودیت‌ها تشدید شده و در بسیاری از مناطق گاز واحدها قطع شده و صنایع به سمت کاهش شدید مصرف سوق داده شده‌اند.
وی افزود: محدودیت گاز عملاً به‌صورت سراسری در تمام سال در حال تکرار است. در سال گذشته، گاز برخی کارخانه‌ها از ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ وصل شد، اما امسال از اوایل اردیبهشت با محدودیت دوباره مواجه شدیم.
دبیر انجمن سیمان در مورد تأثیر استفاده از مازوت بر هزینه تولید اظهار داشت: صنعت سیمان دوگانه سوز است و سیمان سفید نباید مازوت استفاده کند زیرا کیفیت سیمان تغییر می‌کند. همچنین واحدهای نزدیک به کلانشهرها مانند سیمان تهران اجازه استفاده از مازوت را ندارند و گاز این واحدها را محدود می‌کنند. واحدهای خارج از کلانشهرها می‌توانند از مازوت استفاده کنند اما هزینه سوخت با مازوت تقریباً دو برابر گاز است. هزینه حمل‌ونقل نیز به‌طور متوسط معادل قیمت خود سوخت است و دو برابر شده است. قبلاً یک فصل درگیر مازوت می‌شدیم اما اکنون بیشتر شده که بر هزینه تولید تأثیر می‌گذارد.
در خصوص دخل و تصرف در مازوت، دبیر انجمن سیمان گفت: مازوت باید با تانکر حمل شود و در مسیر دچار دخل و تصرف می‌شود و آنچه به‌دست کارخانه‌ها می‌رسد با شرایط پالایشگاه متفاوت است. گاه آلودگی‌هایی وارد آن می‌شود که کیفیت مشعل و روند تولید را مختل می‌کند. برخی کارخانه‌ها نیز به‌دلیل ویژگی‌های معدنی مثل سولفات بالا، هنگام استفاده از مازوت دچار گرفتگی خط می‌شوند. مازوت به دلایل مختلف باعث افزایش جدی هزینه تولید سیمان می‌شود.
وی تاکید کرد: اثبات آلودگی یا ناخالصی در مازوت برای دریافت‌کننده بسیار سخت است و شرکت نفت نیز معمولاً مسئولیت این موضوع را نمی‌پذیرد. حتی اگر اثبات کنیم که این مشکل وجود دارد، بعدها ممکن است اصلاً مازوتی تحویل کارخانه ندهند، در نتیجه واحدها ناچارند مازوت دریافتی را مصرف کنند، چون بدون سوخت، خط تولید متوقف خواهد شد.
دبیر انجمن سیمان در مورد علت دخل و تصرف در مازوت گفت: قیمت مازوت یارانه‌ای است و در بازار آزاد گران‌تر فروخته می‌شود. اینکه مازوت در مسیر حمل با چه فعل و انفعالاتی مواجه می‌شود جای سوال دارد. معمولاً مازوت‌هایی که تحویل کارخانه‌های سیمانی می‌شود، حجم زیادی آب دارند و وقتی این مازوت با این میزان ناخالصی وارد مخازن می‌شود، کیفیت سوخت و عملکرد مشعل را دچار مشکل می‌کند.
وی افزود: این موضوع بر کیفیت محصول نهایی تأثیر نمی‌گذارد، اما ظرفیت تولید را کاهش داده و مصرف سوخت را افزایش می‌دهد. از سویی دیگر، وقتی مصرف سوخت بالا می‌رود، کارخانه‌ها با جریمه افزایش مصرف مواجه می‌شوند. در واقع صنعت سیمان در یک لوپ پیچیده گرفتار شده که اثبات این مسئله نیز بسیار دشوار است.
دبیر انجمن سیمان تاکید کرد: صنعت سیمان با قدمتی بیش از ۹۲ سال، صنایع بالادستی و پایین‌دستی فراوانی را پشتیبانی می‌کند و بخش بزرگی از صنایع تولید قطعات به آن وابسته‌اند. بنابراین ضروری است که تأمین انرژی این صنعت در اولویت قرار گیرد. اگر توجه کافی صورت نگیرد، این صنعت توان نوسازی، به‌روزرسانی و بازیابی خود را از دست می‌دهد و با چالش‌های جدی
