به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرگزاری خبرآنلاین، ایوان کلیما، رمان‌نویس اهل جمهوری چک، روز شنبه در سن ۹۴ سالگی درگذشت. او به دلیل تجربه زندگی تحت دو رژیم تمامیت‌خواه نازی و کمونیست، به یکی از برجسته‌ترین نویسندگان اروپای شرقی در به تصویر کشیدن زندگی تحت استبداد تبدیل شده بود. میخال، پسر او، این خبر را در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرد اما جزئیات بیشتری ارائه نداد.
کلیما نویسنده بیش از ۴۰ کتاب، مخالف سیاسی، معلم و منتقد بود. یکی از تجربیات مهم زندگی او، بازداشت توسط نازی‌ها و اقامت در اردوگاه کار اجباری «ترزین» بین سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ بود. او در این دوران همواره با خطر اعزام به آشویتس مواجه بود. این تجربه در برخی از آثار برجسته او، از جمله رمان «قاضی در دادگاه»، منعکس شده است.
با این وجود، تمرکز اصلی آثار کلیما بر دوران کمونیسم بود، به‌ویژه حوادث پس از «بهار پراگ» در سال ۱۹۶۸. در این دوره کوتاه آزادی، او و دیگر روشنفکران از اصلاحات الکساندر دوبچک برای ایجاد «سوسیالیسم با چهره انسانی» حمایت کردند. اما این خوش‌بینی با سرکوب اصلاحات توسط شوروی و اعزام حدود ۷۵۰ هزار سرباز پیمان ورشو در همان سال پایان یافت.
ایوان کلیما برخلاف دیگر نویسندگان مخالف مانند میلان کوندرا، یوزف شکورِتسکی و پاول کوهوت که کشور را ترک کردند، در سال ۱۹۷۰ پس از یک دوره مطالعاتی در آمریکا به پراگ بازگشت. او به یکی از ناشران اصلی متون زیرزمینی تبدیل شد و برخی از این آثار را به صورت مخفیانه به ناشران غربی می‌رساند. کلیما همچنین با ایجاد یک محفل ادبی مخفی به مخالفت با حکومت ادامه داد. در این محفل، نویسندگان مخالف دیگری مانند واتسلاو هاول، نمایشنامه‌نویس و رئیس‌جمهور آینده چک، نیز شرکت داشتند.
کلیما به عنوان یک مخالف حکومت، مجبور به انجام کارهای غیرادبی مانند رفتگری، کارگری ساختمان و خدمت در بیمارستان شد. او این تجربیات را در مجموعه داستان خود با عنوان «حرفه‌های طلایی من» به تصویر کشید. شخصیت‌های داستان‌های او قهرمان نبودند، بلکه افرادی بودند که با نظام‌های دیکتاتوری حاکم بر چکسلواکی سازش کرده بودند. برخی از این داستان‌ها به صورت مخفی یا «سامیزدات» منتشر و در میان دوستانش توزیع می‌شد.
ترجمه زینب کاظم‌خواه
منبع نیویورک‌تایمز
منبع: خبرگزاری خبرآنلاین
