به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از تابناک، ثبت بیش از ۷۰۰ مورد حمله سگ به شهروندان در کشور، آماری قابل‌توجه است. پیمان فلسفی، عضو کمیسیون محیط‌زیست مجلس، در این باره گفت: «گرچه شهرداری‌ها مسئول جمع‌آوری و مدیریت سگ‌های ولگرد هستند، اما هنوز قانون مشخصی در این زمینه وجود ندارد.» به گفته او، نبود قانونی واحد موجب مدیریت سلیقه‌ای سگ‌های ولگرد شده است و مجلس «اولویت‌هایی غیر از این مسئله دارد.»
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که آمارها نشان‌دهنده تأثیر این موضوع بر امنیت و سلامت جامعه است. سالانه بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار نفر در ایران هدف حمله سگ‌های صاحب‌دار یا ولگرد قرار می‌گیرند. این حوادث بیش از ۲۰۰۰ میلیارد تومان هزینه بر نظام سلامت کشور تحمیل می‌کند که تنها بخشی از بار مالی این معضل محسوب می‌شود.
حوادث سگ‌گزیدگی در سال جاری
حوادث مربوط به حمله سگ‌ها از ابتدای سال ۱۴۰۴ آغاز شد. در تاریخ ۵ فروردین، یک کودک چهارساله در نزدیکی محل زندگی خود مورد حمله سگ‌های ولگرد قرار گرفت و سه روز بعد به دلیل شدت جراحات جان باخت. این حادثه تنها مورد حمله سگ‌های بدون صاحب در روزهای ابتدایی سال نبود. در سیزدهم فروردین نیز در روستاهای قزوبینق، ۹ نفر بر اثر حمله سگ مجروح شدند که برخی از آن‌ها در بیمارستان بستری شدند. پس از آن نیز اخبار مشابهی منتشر شد. آخرین مورد، حمله یک سگ ولگرد به کودک چهارساله‌ای در خوزستان بود که با تلاش پزشکان نجات یافت و باعث شد موضوع سگ‌گزیدگی بار دیگر در رسانه‌ها مطرح شود.
معضلی جهانی با آمار نگران‌کننده در ایران
حمله سگ‌ها یک چالش جهانی است و سالانه میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا، که اغلب آن‌ها کودک هستند، قربانی این حوادث می‌شوند. سگ‌ها به عنوان چهارمین گونه مرگبار در جهان شناخته می‌شوند. بر اساس آمار سال ۱۴۰۱، در ایران بیش از چهار میلیون و دویست هزار سگ وجود دارد. به گفته کارشناسان محیط‌زیست، حدود دو تا سه میلیون از این تعداد، یعنی بیش از نیمی از آن‌ها، سگ‌های خیابانی هستند. این نسبت در مقایسه با سایر کشورهای جهان نگران‌کننده است. پیش‌بینی می‌شود با توجه به عدم موفقیت در کنترل جمعیت سگ‌ها و افزایش علاقه به نگهداری از آن‌ها، این آمار اکنون افزایش یافته باشد.
نبود قانون جامع برای مدیریت سگ‌های ولگرد
این حوادث در شرایطی روی می‌دهد که قانون جامعی برای کنترل جمعیت سگ‌های بدون صاحب در کشور وجود ندارد. تنها اشاره قانونی به این موضوع، بند ۱۵ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها است. این بند به طور غیرمستقیم وظیفه «جلوگیری از شیوع امراض ساریه انسانی و حیوانی… و دفع حیواناتی که… در شهر بدون صاحب و مضر هستند» را بر عهده شهرداری‌ها گذاشته است. با این حال، به نظر می‌رسد این قانون کارایی لازم را ندارد. از سوی دیگر، برخی شهروندان پس از به سرپرستی گرفتن سگ و مواجهه با سختی‌های نگهداری، آن را رها می‌کنند. همچنین، عدم آگاهی از بیماری‌های قابل انتقال از سگ‌های خانگی، به افزایش تعداد سگ‌های بی‌صاحب و حوادث حمله منجر می‌شود. در حال حاضر، قانون مشخصی برای نگهداری یا مدیریت جمعیت سگ‌ها وجود ندارد، که این موضوع خطری برای سلامت جامعه، به ویژه کودکان، به شمار می‌رود.
منبع: تابناک
