به گزارش اخبار جهان به نقل از [نام منبع ذکر نشده در متن ورودی]، حمزه صالحی، بازیگر فیلم سینمایی «ناجورها»، در اظهاراتی جدید به نقد نحوه فیلمبرداری و برخی از تصمیمات کارگردانی این فیلم پرداخته است. صالحی با اشاره به حضور پژمان جمشیدی، بازیگر نقش اصلی فیلم، می‌گوید که کل فیلم در ساعات شب فیلمبرداری شده است، و دلیل آن را عدم دسترسی به جمشیدی در ساعات روز عنوان می‌کند. وی این توجیه را قابل قبول نمی‌داند و معتقد است که محدودیت زمانی جمشیدی بهانه‌ای برای حذف فضاهای بیرونی و محدود شدن فیلم به یک لوکیشن شده است.
صالحی در ادامه ضمن تمجید از توانایی‌های بازیگری پژمان جمشیدی، می‌گوید: «پژمان جمشیدی بازیگر فوق‌العاده‌ای است، اما زمانی که «مهمات» داشته باشد و مهمات او «متن» است.» به عقیده صالحی، فیلم «ناجورها» فاقد متن قوی و محکم بوده و از پتانسیل‌های ذاتی یک اثر تک‌لوکیشن به خوبی استفاده نکرده است. این موضوع یکی از اصلی‌ترین نقاط اختلاف او با کارگردان فیلم بوده است. به گفته صالحی، این سؤال را از کارگردان پرسیده است که چرا فیلمبرداری در ساعات شب انجام شده است؟ پاسخ کارگردان این بوده که «چون پژمان سر کار دیگری بود و ما فقط شب‌ها او را در اختیار داشتیم.»
این پاسخ برای صالحی قانع‌کننده نبوده و او معتقد است که این تنها یک توجیه برای حذف فضاهای بیرونی و محدود کردن فیلم به یک فضای تکراری است. انتخاب فیلمبرداری شبانه، به گفته صالحی، به ضرر فیلم تمام شده و باعث شده تا از پتانسیل‌های بصری و داستانی یک لوکیشن واحد به نحو احسن استفاده نشود. استفاده از تنها یک لوکیشن در سینما می‌تواند اثری قدرتمند خلق کند، به شرط آنکه داستان و فیلمنامه به اندازه کافی قوی باشد تا مخاطب را درگیر کند و از تکراری شدن فضا جلوگیری کند. در این خصوص، می‌توان به فیلم‌های موفقی اشاره کرد که با استفاده از یک لوکیشن، اثری ماندگار از خود به جای گذاشته‌اند.
انتخاب بازیگرانی چون پژمان جمشیدی، که به دلیل محبوبیت خود می‌توانند مخاطبان زیادی را به سینما بکشانند، مسئله‌ای جدا از کیفیت خود فیلم است. در واقع، انتخاب یک بازیگر شناخته‌شده تضمینی برای موفقیت فیلم نیست، بلکه عواملی مانند کیفیت فیلمنامه، کارگردانی و نحوه فیلمبرداری نیز نقش بسیار مهمی دارند. باید توجه داشت که یک فیلمنامه قوی می‌تواند از پتانسیل بازیگران به خوبی استفاده کند و نقش آن‌ها را به شکلی پر رنگ‌تر و تاثیرگذارتر نمایان کند. در حالی که یک فیلمنامه ضعیف حتی می‌تواند یک بازیگر با استعداد را نیز تحت تاثیر منفی قرار دهد.
عدم استفاده مناسب از پتانسیل یک لوکیشن واحد در «ناجورها»، از دیدگاه حمزه صالحی، نشان دهنده ضعف در برنامه‌ریزی و کارگردانی است. به نظر می‌رسد که محدودیت زمانی بازیگر، به جای تبدیل شدن به یک چالش خلاقانه، به یک مانع برای فیلم تبدیل شده و باعث شده است تا کارگردان به جای تلاش برای غلبه بر این چالش، به سادگی آن را با پذیرفتن فیلمبرداری شبانه بپذیرد.
با بررسی اظهارات حمزه صالحی می‌توان به این نتیجه رسید که فیلم «ناجورها» علیرغم حضور بازیگران توانمند، به دلیل نقص در فیلمنامه و برنامه‌ریزی، نتوانسته به پتانسیل‌های خود برسد. محدودیت‌های زمانی و مشکلات مربوط به فیلمبرداری، به جای آنکه به عنوان چالش‌های خلاقانه و فرصت‌هایی برای نوآوری در نظر گرفته شوند، به عنوان بهانه‌هایی برای ساده‌سازی روند تولید و محدود کردن خلاقیت فیلمسازان عمل کرده است. در نهایت، این مسأله به کیفیت نهایی فیلم آسیب زده و آن را به اثری تبدیل کرده است که به نظر می‌رسد از پتانسیل‌های بالقوه خود بسیار فاصله دارد. بنابراین، موفقیت یک فیلم تنها به حضور بازیگران شناخته‌شده یا عوامل فنی محدود نمی‌شود، بلکه به عناصر مهم دیگری همچون فیلمنامه، کارگردانی و برنامه‌ریزی دقیق نیز بستگی دارد.
منبع: [نام منبع ذکر نشده در متن ورودی]
