خبرگزاری اخبار جهان منتشر کرده
درک رمانتیک از جهان
این روزها با گسترش تنش‌ها و درگیری‌های منطقه‌ای ایران در شرایط پیچیده و حساس روزگار می‌گذراند. در چنین وضعیتی، جریان اصلاح‌طلبی با موجی از تحلیل‌ها و بیانیه‌ها به صحنه بازگشته و بر ضرورت مسئولیت‌پذیری ملی و هدایت رفتارها در راستای منافع عمومی تأکید می‌کند. محور اصلی این رویکرد، بازنگری در رویکردهای گذشته و توجه به نقش مردم در رهنموددهی به مسیر آینده است تا ثبات ملی و انسجام اجتماعی دوباره به معنا و کارکرد خود بازگردد.
در قالب این نگاه، بیانیه‌ای که از سوی جبهه اصلاحات ایران منتشر شده، درباره وضعیت جاری و رویکردهای آینده نکات قابل توجهی را مطرح می‌کند. این بیانیه با تأکید بر ضرورت ترک تعارض‌های غیرضروری و بازگشت به شیوه‌های مسئولانه و مبتنی بر منافع ملی، به جای حالت‌های سیاسی صرف، خواستار بازنگری دقیق در شیوه حکمرانی کشور در شرایط بحران است. به باور نویسندگان بیانیه، پاسخ از طریق رفتار و عمل ملی و جمعی و نه تنها از طریق بیانیه‌های رسانه‌ای یا گفت‌وگوهای سطحی می‌تواند به تقویت وحدت ملی و کاهش منازعات کمک کند.
۱) نخستین نکته کلیدی این بیانیه این است که نبردها و درگیری‌های جاری در شرایط کنونی نباید بهانه‌ای برای فراموشی منافع ملی یا تقلای سریع برای تغییرات ناموزون شود. از نگاه نگارندگان، تخاصم بی‌پایان اگر به‌واسطه فشارهای بیرونی یا داخلی تشدید شود، تنها به تضعیف کشور می‌انجامد. بنابراین، لازمه وضعیت فعلی، بازنگری دقیق در روش‌های تصمیم‌گیری و پاسخ به چالش‌هاست تا بتوان با اقدام‌های خردمندانه و همسویی با مصالح ملی، از تداوم مخاصمه جلوگیری کرد و به سازوکارهای پایدار دست یافت.
۲) در بخش دیگری از بیانیه، تأکید می‌شود که دلیل جنگ و درگیری‌ها نه تنها در حقوق‌خواهی یا زیاده‌خواهی دشمن بلکه در نحوه مذاکرات و رویکردهای طولانی‌مدت ایران به مذاکرات است. رویکردی که برای مدت‌ها به منزله تاکتیکی موقتی در برخورد با بحران‌ها دیده شد و نه راهبردی جامع. با این دیدگاه، انتظار می‌رود به جای اتکا به مذاکره به عنوان ابزار شانه‌خالی کردن از مسئولیت، کشور به تقویت توان دفاعی و کارآمدی راهبردی خود بیندیشد تا در برابر هر تهدیدی با قدرت پاسخگو باشد و از بازنمایی مذاکرات به عنوان تنها راه حل، فاصله بگیرد.
۳) بیانیه با صراحت به وضعیت سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان اشاره می‌کند و می‌گوید این جریان در دهه‌های گذشته با فراز و فرودهای سیاسی روبه‌رو بوده است. از منظر نگارندگان، اکنون زمان آن است که این نیرو به جای تکیه به گذشته‌های پرشور اما گاه کم‌اثر، با رویکردی واقع‌گرایانه و متکی به مردم و نهادهای ملی، به میدان بیاید. در این راستا، لزوم بازنگری در نحوه ارتباط با جامعه و یافتن کانال‌های واقعی برای مشارکت مردمی و بازگرداندن اعتماد از دست رفته تأکید می‌شود. هدف این است که اصلاح‌طلبی به نیرویی تبدیل شود که توان بسیج عمومی و حضور موثر در سطح ملی را دوباره به دست آورد و از حالتِ گذرا و غیرمستمر عبور کند.
۴) چهارمین نکته مطرح‌شده در بیانیه به به‌کارگیری زبان و مفاهیم پیچیده درباره «مکانیزم ماشه» و اقدامات اصلاحی اشاره دارد. نویسندگان بر این باورند که برخی از راهبردها و تعبیرهای مطرح‌شده در قالب بیانیه‌ها می‌تواند به نحوی ناقص توضیح داده شود یا برعکس، به تضعیف ثبات ملی بینجامد. از این رو، به جای تکیه بر واژگان تئوریک یا وعده‌های سیاسی کلی، نیاز به بازنگری جدی در چارچوب‌های حکمرانی و شفاف‌سازی مسیرهای اجرایی و مسئولیت‌های نهادهای تصمیم‌گیر است. این رویکرد، به اعتقاد بیانیه‌نویسان، می‌تواند به بازگرداندن اعتماد عمومی و همسوکردن منافع ملی با رویدادهای جاری کمک کند.
در مجموع، این بیانیه تلاش می‌کند تا با نگاهی واقع‌بینانه به بحران‌ها، خواستار بازگشت نیروهای اصلاح‌طلب به محور ملت و منافع ملی شود. نویسندگان تأکید می‌کنند که نبایستی در برابر فشارها و تحولات سریع، به گونه‌ای تصمیم گرفت که به تضعیف کشور منجر گردد. به جای آن، باید از رویکردی مسئولانه و مدبرانه پیروی کرد که منافع عمومی را در کنار حقوق و آزادی‌های مردم حفظ کند.
این رویکرد با توجه به تجربه‌های گذشته، یادآور می‌شود که ایران در برابر هر تهدیدی باید با اتکا به وحدت ملی، تقویت بنیه دفاعی و استفاده از روش‌های دیپلماتیک مبتنی بر واقعیت‌های صحنه بین‌الملل، به جلو حرکت کند. به این ترتیب، بازسازی اعتماد عمومی و ترغیب مردم به مشارکت معنادار در فرآیندهای سیاسی و تصمیم‌گیری‌های کلان می‌تواند کلید عبور از چالش‌های کنونی باشد. از این منظر، کارکرد واقعی اصلاح‌طلبی در این مرحله تنها با پیوند دادن شعارها به عمل‌های ملموس در سطح جامعه می‌تواند به ثبات و امنیت عمومی خدمت کند.
این گزارش از سوی خبرگزاری اخبار جهان منتشر شده و ترجیح می‌دهد بر رویکردی بر مبنای واقعیت‌های ملی و منافع عمومی تمرکز کند تا بتواند به عنوان یک منبع جامع برای فهمی وسیع‌تر از روندهای سیاسی و اجتماعی کشور در این دوره عمل کند.
