به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، مدیرکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی مازندران از ثبت ۱۷ اثر تاریخی این استان در فهرست آثار واجد ارزش تاریخیفرهنگی خبر داد.
حسین ایزدی اعلام کرد این آثار شامل بنای شهرداری و حمام چمه بن آمل، باغ پژوهش و آرامگاه ارامنه رامسر، مسجد امام حسین آلاشت، سینمای شورآباد سوادکوه، کارخانه کنسرو قائمشهر، سقانفار بالامیرکلای بابل، کاخ تمیشان، مسجد الیکا و تکیه سیدالشهدا یالرود نور، خانههای تاریخی داوودی، نصیری، حمام چال مسجد و واوسر ساری، پل نبی اسرم میاندرود و بقعه سبد محمد زبات چالوس است.
وی افزود این بناها تحت حفاظت و نظارت وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی قرار دارند. هرگونه دخل و تصرف یا عملیاتی که به تخریب یا تغییر هویت این آثار منجر شود، بر اساس مواد ۵۵۸ تا ۵۶۹ کتاب پنجم قانون مجازاتهای اسلامی، جرم تلقی شده و مرتکب به مجازاتهای قانونی محکوم خواهد شد. ایزدی تصریح کرد که هرگونه مرمت و بازسازی این آثار تنها با تأیید و نظارت این وزارتخانه امکانپذیر است.
مدیرکل میراثفرهنگی مازندران هدف از ثبت آثار تاریخی را شناسایی، مستندسازی و حفاظت از میراث فرهنگی کشور عنوان کرد. به گفته او، این فرایند به حفظ هویت ملی، انتقال فرهنگ به نسلهای آینده، جذب گردشگر و جلوگیری از تخریب و تغییرات ناهماهنگ در آثار کمک میکند و به آنها اهمیت قانونی میبخشد.
آثار تاریخی استان مازندران
بناهای مذهبی و مقبرهها: بیش از ۲۰۰ مورد، مانند برج سلطان زینالعابدین (ساری، دوره صفوی)، امامزاده قاسم (آمل) و بقعههای متعدد در بابل.
کاروانسراها و پلها: حدود ۵۰ مورد، مانند کاروانسرای گدوک (آمل)، کاروانسرای کمبوج و پل ورسک (بلندترین پل راهآهن ایران).
خانهها و عمارتها: خانههای تاریخی قاجاری مانند خانه بهرامی (آمل)، خانه نجفی (بابل) و عمارت دخانیات (کلاردشت).
محوطههای باستانی و تپهها: بیش از ۱۰۰ مورد، مانند تپه هوتو (با قدمت ۹۵۰۰ سال پیش از میلاد، قدیمیترین سکونت انسانی در مازندران) و غارهای کمربند و شوپری.
سایر: برجها (مانند برج لاجیم، دوره زیاریان)، حمامها (حمام قدیمی نج در بلده)، باغها (باغ عباسآباد بهشهر، ثبتشده در یونسکو) و تکیهها (تکیه چهلتن جویبار).
آثار ثبتشده مازندران در فهرست میراث جهانی یونسکو
جنگلهای هیرکانی: به عنوان بخشی از مجموعه شمالی ایران، ۲۰۱۹.
باغهای ایرانی: باغ عباسآباد، ۲۰۱۱.
شبهجزیره میانکاله و دریای خزر: به عنوان ذخیرهگاه زیستکره، ۱۹۷۱، با ارزش تاریخی-طبیعی.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما



























