به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، هشتادمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، به جای آنکه عرصه‌ای برای نمایش قدرت بنیامین نتانیاهو باشد، به بستری برای آشکار شدن انزوای سیاسی و اخلاقی او بدل گشت. سالنی که با خروج دیپلمات‌های کشورهای مختلف خالی شد، فریادهای تند و گزنده‌ای که تنها اطرافیان وفادار را تحت تأثیر قرار داد و ادعاهایی که حتی در میان متحدان دیرین رژیم صهیونیستی خریداری نداشت، سیمایی از یک رهبر در آستانه سقوط سیاسی را به تصویر کشید.
**سالنی خالی‌تر از همیشه: فریادی به گوش جهانیان**
هنگامی که نتانیاهو بر تریبون مجمع عمومی سازمان ملل ایستاد، نه تنها سالن از حضور فیزیکی نمایندگان کشورهای مختلف خالی بود، بلکه از هرگونه همدلی و توجه نیز تهی به نظر می‌رسید. صدها دیپلمات از کشورهای گوناگون، از جمله نمایندگان کشورهای عربی، آفریقایی و حتی برخی کشورهای اروپایی، به طور هماهنگ سالن را ترک کردند. این اقدام، نشانه‌ای از خستگی جهان از روایت‌های یک‌سویه و جنگ‌طلبانه رژیم صهیونیستی بود و پیامی رساتر از هر بیانیه‌ای را منتقل کرد: جامعه جهانی دیگر تمایلی به شنیدن داستان‌های تکراری نتانیاهو ندارد.
این سخنرانی، که با نمایش نقشه‌هایی که به اصطلاح محور شرارت را نشان می‌داد همراه بود، کوششی نافرجام برای بازسازی چهره‌ای مقتدر از نتانیاهو بود. او با مباهات از عملیات‌های نظامی غیرقانونی در غزه، لبنان و حتی ایران سخن گفت و ادعا کرد که رژیم صهیونیستی توانسته تهدیدات منطقه‌ای را خنثی کند. اما این ادعاها در برابر واقعیات میدانی رنگ می‌بازند. حملات رژیم صهیونیستی به غزه، با بیش از ۶۵ هزار قربانی، که ۲۰ هزار نفر از آنها کودک بودند، نه تنها به ثبات منطقه‌ای منجر نشده، بلکه موجی از خشم جهانی را برانگیخته و رژیم را در انزوایی بی‌سابقه فرو برده است. این حملات مصداق بارز جنایات جنگی است، اتهامی که دیوان بین‌المللی کیفری (لاهه) نیز علیه نتانیاهو مطرح کرده و او را به عنوان جنایتکار جنگی تحت تعقیب قرار داده است.
**نمایش خودستایی: پنهان کردن حقیقت در سایه دروغ**
نتانیاهو در سخنرانی خود بار دیگر به ابزارهای کهنه متوسل شد: نقشه‌هایی که به زعم او محور شرارت ایران را نشان می‌داد، اتهام‌زنی به حماس، حزب‌الله، حوثی‌ها و حتی تشکیلات خودگردان فلسطین و گزافه‌گویی درباره پیروزی‌های نظامی. او مدعی شد که رژیم صهیونیستی توانسته برنامه هسته‌ای ایران را نابود کند، حماس را زمین‌گیر سازد و حزب‌الله را به زانو درآورد. این در حالی است که تاکنون هیچ مدرک موثقی از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یا دیگر نهادهای ناظر ارائه نشده است که ادعای نتانیاهو درباره نابودی برنامه هسته‌ای ایران را تأیید کند. حملات رژیم صهیونیستی به ایران، نه تنها به اهداف ادعایی نرسیده، بلکه به تشدید تنش‌ها و تقویت عزم منطقه‌ای برای مقاومت در برابر این رژیم منجر شده است.
در داخل رژیم صهیونیستی نیز، این نمایش خودستایی با واکنش‌های تندی مواجه شد. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون، در اظهاراتی که توسط شبکه ۷ تلویزیون رژیم صهیونیستی منتشر شد، نتانیاهو را به «تمساح اشک ریختن» و «فریبکاری» متهم کرد. او گفت: «جهان امروز شاهد نخست‌وزیری خسته و پرخاشگر بود که با نیرنگ سعی در فریب افکار عمومی دارد.» این انتقادات در حالی مطرح می‌شود که گزارش‌های داخلی، از جمله نظرسنجی منتشرشده، نشان می‌دهند که بیش از ۷۵ درصد مردم رژیم صهیونیستی خواستار استعفای نتانیاهو هستند و او را مسئول وخامت اوضاع سیاسی و امنیتی می‌دانند. حتی گزارش شبکه ۱۳ رژیم صهیونیستی فاش کرد که مقامات نظامی و سیاسی به نتانیاهو فشار آورده بودند تا در جنگ ۱۲ روزه با ایران، پس از دریافت ضربات سنگین، آتش‌بس را بپذیرد، اما او با پافشاری بر ادامه جنگ، به بن‌بست کنونی دامن زده است.
**نسل‌کشی یا دفاع؟ روایتی وارونه از واقعیت**
یکی از تکان‌دهنده‌ترین بخش‌های سخنرانی نتانیاهو، تلاش او برای توجیه جنایات جنگی در غزه بود. او با رد اتهامات نسل‌کشی، مدعی شد که رژیم صهیونیستی بیش از هر ارتش دیگری برای کاهش تلفات غیرنظامی تلاش کرده و نسبت کشته‌های نظامی به غیرنظامی را «کمتر از ۲ به ۱» دانست. این در حالی است که بنا بر گزارش‌ها، بیش از ۲۰ هزار کودک در حملات رژیم صهیونیستی به غزه به شهادت رسیده‌اند و تخریب بیمارستان‌ها، مدارس و مناطق مسکونی، غزه را به یک ویرانه تبدیل کرده است. گزارش دیده‌بان حقوق بشر نیز تأیید می‌کند که این حملات، با هدف‌گیری عمدی غیرنظامیان، مصداق جنایت جنگی است.
نتانیاهو همچنین مدعی شد که رژیمش با ارسال ۲ میلیون تن کمک بشردوستانه، از قحطی در غزه جلوگیری کرده است. اما گزارش برنامه جهانی غذا در ژوئن ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که محاصره غزه توسط رژیم صهیونیستی، دسترسی مردم به غذا، دارو و آب آشامیدنی را به شدت محدود کرده و بیش از ۸۰ درصد ساکنان غزه در معرض قحطی قرار دارند. او حماس را به سرقت کمک‌ها متهم کرد، اما هیچ سندی برای این ادعا ارائه نداد، در حالی که گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهند رژیم صهیونیستی بارها از ورود کامیون‌های کمک‌رسانی به غزه جلوگیری کرده است. این تناقضات، نه تنها اعتبار ادعاهای نتانیاهو را زیر سؤال می‌برند، بلکه او را به تلاش برای وارونه جلوه دادن حقیقت متهم می‌کنند.
**انزوای داخلی: خشم مردم و فریاد اسرا**
در داخل رژیم صهیونیستی، سخنرانی نتانیاهو نه تنها به تقویت جایگاه او کمکی نکرد، بلکه خشم عمومی را تشدید کرد. او در بخشی از سخنرانی خود، با ژستی نمایشی، مدعی شد که از طریق بلندگوهای متصل به میکروفون سازمان ملل، با اسرای صهیونیستی در غزه صحبت می‌کند و وعده آزادی آنها را داد. اما این نمایش، چیزی جز تلاش برای جلب توجه نبود. خانواده‌های اسرا بارها نتانیاهو را به بی‌توجهی به وضعیت اسرا و اولویت دادن به منافع سیاسی خود متهم کرده‌اند. آنها معتقدند که او برای حفظ قدرت سیاسی‌اش، از پذیرش آتش‌بس خودداری می‌کند، حتی اگر این به قیمت جان اسرا تمام شود.
این خشم داخلی تنها به خانواده‌های اسرا محدود نمی‌شود. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که تنها ۱۵ درصد از مردم رژیم صهیونیستی به نتانیاهو اعتماد دارند. این نارضایتی، همراه با فشارهای بین‌المللی، از جمله تحریم‌های اقتصادی برخی کشورهای اروپایی و پرونده‌های قضایی در دیوان لاهه، موقعیت نتانیاهو را به شدت شکننده کرده است.
لاپید، رهبر اپوزیسیون رژیم، در اظهاراتی تند گفت: «نتانیاهو با این نمایش‌های مضحک، رژیم را به سوی سونامی سیاسی سوق داده است.»
**آینده‌ای در سایه شکست**
نتانیاهو در سخنرانی خود، از امکان صلح با سوریه و لبنان سخن گفت و مدعی شد که پیروزی بر محور تروریسم درهای صلح را گشوده است. اما این ادعاها در حالی مطرح می‌شود که رژیم صهیونیستی همچنان به نقض آتش‌بس در لبنان ادامه می‌دهد و مذاکرات با دولت جدید سوریه نیز در حد گمانه‌زنی باقی مانده است. تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای مذاکره با سوریه با موانع جدی، از جمله مخالفت گروه‌های داخلی و فشارهای منطقه‌ای، مواجه شده است. این سخنان، بیش از آنکه نشانه‌ای از یک استراتژی صلح‌طلبانه باشد، تلاشی برای انحراف افکار عمومی از شکست‌های نظامی و دیپلماتیک است.
در بعد بین‌المللی، به رسمیت شناختن کشور فلسطین توسط کشورهای غربی، از جمله فرانسه، انگلیس و کانادا، خشم نتانیاهو را برانگیخت. او این اقدام را «پاداش به تروریسم» خواند و مدعی شد که فلسطینی‌ها موجودیت رژیم صهیونیستی را قبول ندارند. اما تاریخ مذاکرات صلح، از جمله توافق اسلو در دهه ۱۹۹۰، نشان می‌دهد که فلسطینی‌ها بارها برای صلح گام‌هایی برداشته‌اند، اما سیاست‌های توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی، از جمله گسترش شهرک‌سازی در کرانه باختری، مانع پیشرفت این مذاکرات شده است.
**پایان یک نمایش: جهانی که دیگر فریب نمی‌خورد**
سخنرانی نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل، نه تنها نتوانست حمایت بین‌المللی را جلب کند، بلکه به مثابه میخی بر تابوت اعتبار سیاسی او بود. سالن خالی، خشم داخلی و انتقادات جهانی، نشان‌دهنده پایان دوران فریبکاری و نمایش‌های تبلیغاتی است. جهان، به ویژه کشورهای در حال توسعه و حتی برخی متحدان سنتی رژیم صهیونیستی، دیگر به ادعاهای تکراری و اتهام‌زنی‌های بی‌اساس او اعتنایی ندارند.
آینده نتانیاهو، چه در داخل رژیم صهیونیستی و چه در صحنه جهانی، در سایه شکست‌های نظامی، انزوای دیپلماتیک و خشم روزافزون مردم منطقه، بیش از پیش تیره و تار به نظر می‌رسد. این سخنرانی، بیش از آنکه پیامی از قدرت باشد، فریادی در خلأ بود که تنها پژواک تنهایی یک جنایتکار درمانده را به گوش جهانیان رساند.
منبع : باشگاه خبرنگاران جوان
