به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از مجله تاریخ و سیاست، ورود پزشکی نوین به ایران با تأخیر قابل‌توجهی صورت گرفت. در دورانی که کشورهای همسایه مانند ترکیه مدارس پزشکی خود را تأسیس کرده بودند، ایرانیان همچنان به طب سنتی و گیاهی متکی بودند. اولین اقدام برای تغییر این وضعیت توسط امیرکبیر و با تأسیس دارالفنون انجام شد، اما این تلاش با مرگ او ناتمام باقی ماند.
در سال ۱۳۰۹ خورشیدی، دولت وقت از دکتر ابوالقاسم بختیار که سال‌ها در آمریکا تحصیل کرده و مدرک دکترای پزشکی دریافت کرده بود، برای بازگشت به کشور دعوت کرد. او با هدف پایه‌گذاری پزشکی مدرن به ایران بازگشت و این مسئولیت را بر عهده گرفت.
با ابتکار دکتر بختیار و حمایت دولت، نخستین دانشکده پزشکی ایران به صورت رسمی در سال ۱۳۱۳ تأسیس شد. در مراسم افتتاحیه این دانشکده، رضاشاه در جمع استادان و دانشجویان سخنرانی کرد و گفت: «ایجاد دانشگاه کاری است که ملت ایران باید خیلی قبل از این شروع کرده باشد، حال که شروع شده باید جدیت نمود که زودتر انجام گیرد.»
اگرچه شخصیت‌های دیگری مانند علی‌اصغر حکمت و دکتر نجم‌آبادی در مدیریت و توسعه این دانشکده نقش داشتند، اما سنگ بنای اصلی پزشکی مدرن در ایران با پشتکار و ابتکار دکتر ابوالقاسم بختیار گذاشته شد.
منبع: مجله تاریخ و سیاست
