به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از تسنیم، نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های هوا مانند ذرات معلق (PM۲.۵) و اکسیدهای نیتروژن (NOx) در دوران بارداری و کودکی، با تغییراتی در ساختار میکروسکوپی ماده سفید مغز مرتبط است.
این یافته‌ها که توسط مؤسسه بهداشت جهانی بارسلونا (ISGlobal) منتشر شده، نشان می‌دهد برخی از این تأثیرات تا دوران نوجوانی باقی می‌مانند. این موضوع بر ضرورت مقابله با آلودگی هوا به‌عنوان یک مسئله مهم بهداشتی، به‌ویژه برای زنان باردار و کودکان، تأکید می‌کند.
شواهد علمی نشان می‌دهد که آلودگی هوا بر رشد عصبی کودکان تأثیرات منفی دارد. اگرچه تحقیقات پیشین با استفاده از روش‌های تصویربرداری، اثرات آلاینده‌ها بر ماده سفید مغز را بررسی کرده‌اند، اما آن مطالعات تنها به یک مقطع زمانی خاص محدود بودند و روند رشد کودکان را پیگیری نمی‌کردند. دکتر مونیکا گاکسنس، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید پیگیری کودکان در طول دوران رشد و انجام دو ارزیابی تصویربرداری برای هر کودک، دیدگاه جدیدی درباره تداوم، کاهش یا تشدید اثرات آلودگی هوا بر مغز ارائه می‌دهد.
در این مطالعه، بیش از ۴ هزار کودک از زمان تولد در شهر روتردام هلند تحت نظر قرار گرفتند. تیم تحقیقاتی میزان مواجهه این کودکان با ۱۴ نوع آلاینده هوا را در دوران بارداری و کودکی بر اساس محل زندگی آن‌ها تخمین زد. همچنین، محققان داده‌های مربوط به دو اسکن مغزی ۱.۳۱۴ نفر از این کودکان را در سنین ۱۰ و ۱۴ سالگی برای ارزیابی تغییرات ساختار ماده سفید مغز بررسی کردند.
تغییرات در رشد ماده سفید مغز
نتایج نشان داد که مواجهه با آلاینده‌هایی مانند ذرات معلق (PM2.5) و اکسیدهای نیتروژن (NOx) با تفاوت‌هایی در رشد ماده سفید مغز همراه بود. به طور مشخص، مواجهه بیشتر با PM2.5 در دوران بارداری و همچنین با PM2.5، PM10 و NOx در دوران کودکی، با کاهش سطح «ناهمسان‌گردی جزئی» (FA) مرتبط بود. این معیار، چگونگی انتشار مولکول‌های آب در مغز را اندازه‌گیری می‌کند.
این تأثیرات تا دوران نوجوانی نیز ادامه داشت که نشان‌دهنده اثرات بلندمدت آلودگی هوا بر رشد مغز است. هر افزایش در میزان مواجهه با آلودگی هوا، معادل با بیش از پنج ماه تأخیر در رشد «ناهمسان‌گردی جزئی» بود.
میشل کوسترز، نویسنده اصلی این مطالعه، معتقد است کاهش «ناهمسان‌گردی جزئی» احتمالاً ناشی از تغییر در «میلین» (لایه محافظتی اعصاب) است. با این حال، مکانیسم دقیق تأثیر آلودگی هوا بر میلین هنوز مشخص نیست، اما ممکن است شامل ورود ذرات کوچک به مغز یا واکنش‌های التهابی ناشی از ورود ذرات به ریه‌ها باشد.
محققان دریافتند که این اثرات در سطوحی از PM2.5 و PM10 رخ می‌دهند که بالاتر از حد مجاز توصیه‌شده توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) است، اما همچنان در محدوده مجاز اتحادیه اروپا قرار دارد. به همین دلیل، پژوهشگران تأکید کردند که این مطالعه از لزوم تدوین دستورالعمل‌های سختگیرانه‌تر برای آلودگی هوا در اروپا حمایت می‌کند.
منبع: تسنیم
