به گزارش اخبار جهان به نقل از روزنامه اطلاعات، احیای تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران، پیامدهای وخیمی برای اقتصاد و سیاست خارجی کشور در پی خواهد داشت و این خسارت اقتصادی و سیاسی قابل توجه است. این پرسش مطرح می‌شود که چرا با تدبیر و محاسبات دقیق‌تر، از فعال شدن مجدد این تحریم‌ها جلوگیری نشد؟ مسئولان ذیربط باید پاسخگو باشند.
در شرایط کنونی، با اتخاذ رویکردی محتاطانه و تحمل‌پذیر، می‌توان از میزان خسارات کاست و از گروگان گرفتن منافع ملی و آینده کشور توسط شعارهای پوچ و تندروی‌های افراطی جلوگیری کرد. افرادی که همواره مسیر دیپلماسی را مسدود می‌کنند و راه حل‌های غیرمسالمت آمیز را پیش می‌کشند، باید پاسخگوی عملکرد خود باشند. این در حالی است که حتی در زمان تصویب قطعنامه‌های پیشین نیز، برخی ادعا می‌کردند که این تحریم‌ها تاثیری بر ایران نخواهد گذاشت و این ادعا نشان دهنده‌ی عدم شناخت صحیح از پیچیدگی‌های وضعیت بین المللی است.
وزارت خارجه و شورای امنیت ملی، به عنوان نهادهای مسئول سیاست خارجی، باید در مواقع حساس، تصمیمات مهم و مدیریت ریسک‌های بزرگ را با تدبیر انجام دهند. عدم کارایی این نهادها در این زمینه، باعث نگرانی و مطرح شدن سوالات جدی در مورد عملکرد آنها می‌شود.
جنگ کوتاه مدت اخیر، قطعاً به اعتبار مذاکره و دیپلماسی لطمه زده است. اما این نباید بهانه‌ای برای تندروهای داخلی باشد تا با جنگ‌افروزی و رجزخوانی، ایران را از موضع مدافع به مهاجم تبدیل کنند. ایران باید به عنوان لنگرگاه ثبات و امنیت منطقه باقی بماند. قدرت ژئوپلیتیکی ایران به حدی است که در هر زمانی می‌تواند از موضع قدرت با آمریکا وارد مذاکره شده و امتیازات لازم را کسب کند. اما باید از هرگونه اقدام تحریک آمیز که می‌تواند به تشدید تنش‌ها منجر شود پرهیز کرد.
در حوزه هسته‌ای، ایران می‌تواند ثابت کند که به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست، اما در زمینه موشکی، نیاز به دفاع از خود دارد. خطوط مذاکره در هر دو مورد باید با مهارت و با اتخاذ یک رویکرد واقع‌بینانه و منطقی تعیین شوند.
تا زمانی که بند اصلی مورد نظر ایران و اروپایی‌ها در مورد مذاکرات مستقیم و جامع با آمریکا وجود داشته باشد، راهی برای خنثی‌سازی قطعنامه و پیامدهای آن وجود دارد. کسانی که از عدم اثرگذاری تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل و عادت کردن به آنها در ایران صحبت می‌کنند، یا از واقعیت‌ها آگاه نیستند، یا از کاسبان تحریم هستند که از شرایط دشوار اقتصادی ایران سود می‌برند. این افراد معمولاً با شعارهای تند و افراطی، به دنبال پوشاندن منافع خود هستند.
اخیراً، گروهی از این افراد می‌کوشند مکانیسم ماشه را به برجام و تیم مذاکره‌کننده نسبت دهند. اما اسناد و مدارک موجود نشان می‌دهد که صدور قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت و وضع تحریم‌های همه جانبه علیه ایران، نتیجه‌ی توطئه‌های داخلی و خارجی بوده است.
قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، پس از ۱۲ سال مذاکره در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران با گروه ۱+۵، در تاریخ ۲۳ تیرماه ۱۳۹۴ با توافق تیم مذاکره‌کننده به ریاست محمدجواد ظریف و وزرای خارجه کشورهای غربی به تصویب رسید. این توافق در ۲۹ تیرماه ۱۳۹۴ در شورای امنیت به تصویب رسید و شش قطعنامه‌ی پیشین علیه ایران را لغو کرد.
این اولین بار در تاریخ سازمان ملل بود که کشوری با وجود تحریم‌های شدید اقتصادی، نظامی و نفتی، توانست بدون اجرای این قطعنامه‌ها، تمام قطعنامه‌های پیشین را لغو کند و از ذیل فصل ۷ منشور ملل متحد خارج شود. این یک تغییر اساسی در روابط ایران با شورای امنیت سازمان ملل بود.
بنابراین، یاوه‌گویی دشمنان و بدگویی منتقدان برجام، در واقع چنگ زدن به یک موفقیت تاریخی است که رقبای سیاسی دولت یازدهم و کاسبان تحریم به دنبال آن هستند. به خصوص اگر به یاد آوریم که پیشنهاد اسنپ بک توسط یکی از همسایگان شمالی ایران در برجام گنجانده شد و چه کارشکنی‌هایی برای شکست برجام انجام شد.
منبع: روزنامه اطلاعات
