به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از فارس، در سوره اسراء، خداوند به دشمنی‌های مکرر بنی‌اسرائیل با پیامبران تا زمان پیامبر اسلام (ص) اشاره می‌کند. دلیل این دشمنی‌ها، اعتقاد بنی‌اسرائیل به انحصاری بودن رسالت در نژاد و قوم خودشان بود و به همین علت، با هر پیامبری که از میان آن‌ها نبود، مخالفت می‌کردند.
در آیات ۵۰ تا ۵۲ سوره اسراء، خداوند گفت‌وگوی پیامبر اسلام (ص) با مشرکان و منکران معاد را توصیف می‌کند. در این آیات آمده است: «قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا أَوْ خَلْقًا مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ…». خداوند به پیامبر دستور می‌دهد به این افراد بگوید که حتی اگر به سنگ یا آهن تبدیل شوند، باز هم خداوند قادر به زنده کردن دوباره آن‌هاست. این پیام تنها به مشرکان عرب محدود نمی‌شود، بلکه به تفکرات یهودیان زمان پیامبر در مدینه نیز اشاره دارد.
یهودیان مدینه، با وجود ظاهر دین‌دار خود، در مسئله معاد دچار تردید بودند و گاهی آن را تنها برای قوم خود ممکن می‌دانستند. آن‌ها در بحث با پیامبر (ص) می‌پرسیدند که چگونه ممکن است انسان پس از خاک شدن، دوباره زنده شود. قرآن ریشه این انکار را غرور، دنیاپرستی و تکبر تاریخی بنی‌اسرائیل معرفی می‌کند.
دشمنی یهود با پیامبران
در آیه ۵۱ آمده است: «فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنَا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ». این آیه، پاسخی الهی به استدلال‌های مغرضانه یهودیان است که با انکار قدرت خداوند، پیامبران را مورد تمسخر قرار می‌دادند. در طول تاریخ، بنی‌اسرائیل از زمان حضرت موسی (ع) تا حضرت عیسی (ع) و پیامبر اسلام (ص)، بارها با پیامبران خود دشمنی کردند. آن‌ها معتقد بودند که رسالت باید در انحصار قوم و نژاد خاصی باشد و به همین دلیل با هر پیامبری از خارج از قوم خود به مخالفت برمی‌خاستند.
به باور مفسران، این دشمنی فکری در دوران پیامبر اسلام (ص) نیز وجود داشت. یهودیان مدینه پیامبر را نه از روی نادانی، بلکه به دلیل حسادت و برتری‌طلبی قومی انکار می‌کردند. قرآن در این آیات با تأکید بر قدرت خداوند در زنده کردن مردگان، این تصور باطل را رد می‌کند و آن‌ها را به تفکر در آفرینش اولیه انسان دعوت می‌کند.
وعده قیامت؛ نقطه رسوایی دشمنان خدا
آیه ۵۲ سوره اسراء با عبارت «يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ…» صحنه‌ای از روز قیامت را به تصویر می‌کشد. در آن روز، حتی دشمنان خدا نیز در برابر او با فروتنی حاضر می‌شوند. تفاسیر بیان کرده‌اند که این آیه، پایان دشمنی یهود و مشرکان با حقیقت است؛ روزی که دیگر توانایی انکار و تمسخر را نخواهند داشت و همگی به فرمان خدا گرد هم می‌آیند.
در واقع، قرآن با این تصویر نشان می‌دهد کسانی که امروز در دنیا قدرت‌نمایی می‌کنند و با سیاست و نیرنگ علیه دین خدا توطئه می‌کنند، در روز قیامت تسلیم محض خواهند بود. این پیام برای تمام دشمنان تاریخ، به‌ویژه بنی‌اسرائیل است که بارها وعده‌های الهی را نادیده گرفته‌اند.
بنی‌اسرائیل و بازی با آیات الهی
در آیات ۵۳ و ۵۴، خداوند به پیامبر (ص) می‌فرماید: «قُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ…». اگرچه ظاهر آیه به نیکو سخن گفتن توصیه می‌کند، اما در معنای عمیق‌تر به نحوه رفتار پیامبر با دشمنان لجوج، یعنی یهود و مشرکان، اشاره دارد. خداوند به پیامبر دستور می‌دهد تا با نرمی و حکمت با آن‌ها سخن بگوید تا شیطان نتواند راهی برای نفوذ پیدا کند.
در اینجا، دشمن اصلی شیطان معرفی می‌شود که در دل دشمنان خدا نفوذ کرده و زبانشان را به ابزاری برای تفرقه و فساد تبدیل کرده است. یهودیان زمان پیامبر نیز با شایعه‌پراکنی و تحریک کلامی تلاش می‌کردند تا مسلمانان را نسبت به پیامبر بدبین سازند. به گفته مفسران، این آیه هشدار می‌دهد که دشمن همیشه با سلاح نمی‌جنگد، بلکه گاهی از راه زبان و تبلیغات دروغین وارد عمل می‌شود؛ روشی که یهودیان در طول تاریخ برای گمراه کردن امت‌ها به کار برده‌اند.
هشدار به امت‌ها و سرنوشت دشمنان خدا
در آیات ۵۵ تا ۵۸، خداوند به پیامبر یادآوری می‌کند که سرنوشت همه امت‌ها در دست اوست: «وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ…». سپس به سرگذشت پیامبرانی مانند داوود و زکریا اشاره می‌کند که بنی‌اسرائیل در برابرشان ایستادند یا آن‌ها را تکذیب کردند.
در پایان، خداوند هشدار می‌دهد که هیچ امتی اگر راه ظلم و دشمنی با حق را انتخاب کند، از نابودی در امان نخواهد بود. این تهدید، یادآور سرنوشت تلخ یهود در طول تاریخ، از جمله ویرانی بیت‌المقدس و پراکندگی آن‌ها در جهان است. این بخش از سوره اسراء نشان می‌دهد که دشمنی بنی‌اسرائیل با حقیقت، ریشه در تکبر، خودبرتربینی و انکار قدرت خداوند دارد. پیام نهایی این آیات آن است که دشمنی با حق، حتی اگر در لباس دین یا علم پنهان شود، سرانجامی جز رسوایی و نابودی نخواهد داشت.
منبع: فارس
