به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از زومیت، گمانه‌زنی‌ها پیرامون یکی از بزرگ‌ترین رازهای تاریخ بار دیگر اوج گرفته است؛ پرسشی که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده: آیا مقبره کلئوپاترا، آخرین ملکه مصر باستان، در اعماق دریای مدیترانه پنهان شده است؟
یک باستان‌شناس پس از دو دهه تلاش بی‌وقفه، اعلام کرده که به حل معمای کشف‌نشده‌ی تاریخ نزدیک شده است: یافتن آرامگاه گمشده‌ی کلئوپاترا. کاتلین مارتینز، کاوشگر نشنال جئوگرافیک، با بررسی مجموعه‌ای عظیم از بقایای باستانی غرق‌شده در نزدیکی سواحل مصر، بر این باور است که آرامگاه آخرین فرعون مصر و معشوقش، مارک آنتونی، در اعماق آب‌های مدیترانه قرار دارد.
کلئوپاترا، ملکه‌ای افسانه‌ای که قرن‌هاست الهام‌بخش داستان‌ها و افسانه‌ها بوده، همواره مورد توجه باستان‌شناسان و تاریخ‌دانان بوده است. تلاش‌ها برای یافتن مقبره‌ی او، که بر اساس روایات تاریخی، مارک آنتونی نیز در آن دفن شده، سال‌هاست ادامه دارد. با وجود این تلاش‌ها، تاکنون هیچ نشانه‌ی قطعی از محل دقیق این مقبره به دست نیامده است، اگرچه بسیاری معتقدند که این مکان باید در نزدیکی کاخ سلطنتی اسکندریه باشد.
مارتینز اما فرضیه‌ای متفاوت را مطرح می‌کند: آرامگاه کلئوپاترا در منطقه‌ای به نام «تاپوزیریس مگنا» قرار دارد. مستند جدید نشنال جئوگرافیک با عنوان «راز نهایی کلئوپاترا» به روایت جست‌وجوی بیست‌ساله‌ی او برای اثبات این فرضیه می‌پردازد. این جست‌وجو منجر به کشف بندرگاهی باستانی و غرق‌شده در چند کیلومتری ساحل مدیترانه شده که احتمالاً بخشی از معبد تاپوزیریس مگنا بوده است.
نکته جالب در مورد مارتینز، مسیر غیرمعمول او به دنیای باستان‌شناسی است. او که در ابتدا در حوزه‌ی حقوق جنایی فعالیت می‌کرد، بعدها به باستان‌شناسی روی آورد. او معمای محل دفن کلئوپاترا را مانند یک پرونده‌ی جنایی پیچیده بررسی کرد: تحلیل شخصیت ملکه، شناسایی متحدان و دشمنانش و بازسازی الگوهای تصمیم‌گیری او.
مارتینز در مصاحبه با ارزتکنیکا اظهار داشت که کلئوپاترا یک استراتژیست ماهر بود و همیشه نقشه‌های جایگزین داشت. همین ویژگی باعث شد که او به این نتیجه برسد که ملکه حتی برای مرگ خود نیز برنامه‌ریزی کرده و احتمالاً دستور داده بود که جسدش از طریق تونل‌های مخفی به یک آرامگاه مخفی منتقل شود.
روایات تاریخی حاکی از آن است که کلئوپاترا در کاخ سلطنتی زندانی بود و یک مار کبرا که در سبدی از انجیر پنهان شده بود، او را نیش زد و به زندگی‌اش پایان داد. اما مارتینز این سوال را مطرح می‌کند که چرا از یک مار واقعی استفاده شده است، در حالی که می‌توانستند به سادگی زهر آن را در غذا یا نوشیدنی او بریزند؟
اسطوره‌شناسی مصر پاسخی برای این پرسش دارد. مار با الهه ایزیس مرتبط بود و کلئوپاترا خود را تجسم انسانی این الهه می‌دانست. به گفته‌ی مارتینز، کلئوپاترا به عنوان ایزیس، به عنوان یک الهه درگذشت و همین موضوع او را به یک افسانه تبدیل کرد. این دیدگاه این احتمال را تقویت می‌کند که او وصیت کرده باشد که خودش و آنتونی در معبدی که به ایزیس تقدیم شده، دفن شوند؛ نظریه‌ای که در نوشته‌های پترارک و منابع دیگر نیز به آن اشاره شده است.
نقشه‌برداری از اسکندریه‌ی باستان، تنها یک گزینه را پیش روی مارتینز قرار داد: معبد تاپوزیریس مگنا، واقع در برج‌العرب، حدود ۵۰ کیلومتری غرب اسکندریه. اطلاعات کمی در مورد این معبد وجود دارد؛ اینکه چه کسی آن را ساخته، چه کاربردی داشته و به چه ایزدی تقدیم شده است. همین ناشناختگی برای مارتینز، که ذهنیتی قانون‌مدار دارد، نشانه‌ای قوی بود.
حفاری‌های دو دهه‌ی اخیر نتایج قابل توجهی به همراه داشته است. کشف لوح‌هایی که نشان می‌دهند معبد به ایزیس تقدیم شده، همچنین اشیای سلطنتی و سکه‌هایی با تصویر کلئوپاترا، همگی شواهد مهمی هستند. در سال گذشته، تیم مارتینز به چاه‌های تدفینی، مومیایی‌ها، تونل‌ها و گنجینه‌ای از آثار باستانی دست یافتند؛ از جمله یک سر مجسمه‌ی ظریف که گمان می‌رود تصویر کلئوپاترا باشد. یکی از تونل‌های کشف‌شده، به طول ۱۳۰۰ متر، مستقیماً به دریای مدیترانه منتهی می‌شود و این احتمال را تقویت می‌کند که بخشی از معبد اکنون زیر آب مدفون شده باشد.
برای ادامه‌ی کاوش‌ها در زیر آب، مارتینز از رابرت بالارد، اقیانوس‌شناس مشهور و کاشف تایتانیک، دعوت به همکاری کرد. بالارد پس از بازدید از محل، مسیر تحقیقات را تأیید کرد و نیروی دریایی مصر نیز به یاری تیم شتافت.
کاوش‌های دریایی، یافته‌های چشمگیری به همراه داشت: حفره‌های سنگی دست‌ساز برای ابزار ماهیگیری، سازه‌های عظیم شش‌متری ردیفی، لنگرها، کوزه‌های سفالی باستانی و یک پایه بازالتی که احتمالاً سکوی یک مجسمه بوده است. حتی تونل ۱۳۰۰ متری نیز دقیقاً به همین بخش غرق‌شده امتداد داشت. این کشفیات نشان می‌دهد که تاپوزیریس مگنا هم یک مرکز مذهبی مهم و هم یک بندر تجاری پررونق بوده است.
اکنون نقشه‌برداری منطقه به پایان رسیده و پنج بخش با نشانه‌های آشکار از فعالیت انسانی شناسایی شده‌اند. گام بعدی، حفاری این مناطق است؛ پروژه‌ای عظیم که مستلزم کنار زدن هزاران سال رسوب برای آشکارسازی سازه‌های مدفون است.
مارتینز قصد دارد ابتدا مجموعه‌ای از سازه‌های مستطیل‌شکل بلند را که به نام «سلام ۵» شناخته می‌شوند، حفاری کند. او تاکید دارد که اگرچه هیچ‌کدام از این شواهد به تنهایی قطعی نیستند، اما تا زمانی که تمام منطقه حفاری نشود، نمی‌توان با قطعیت گفت که کلئوپاترا در تاپوزیریس مگنا دفن نشده است. مارتینز مصمم است و معتقد است که تنها مسئله زمان است.
منبع : زومیت
