به گزارش اخبار جهان به نقل از ایسنا، برنت چپمن، ۳۴ ساله، اهل ونکوور شمالی، پس از ۲۰ سال نابینایی، به لطف یک جراحی پیچیده و نادر، بینایی خود را بازیافته است. این جراحی که شامل کاشت یک دندان در چشم او بود، نقطه عطفی در پزشکی چشم محسوب می‌شود و نویدی برای بیماران مبتلا به آسیب‌های شدید قرنیه است.
چپمن در سن ۱۳ سالگی، پس از یک واکنش آلرژیک شدید به ایبوپروفن، دچار سندرم استیونز-جانسون شد. این سندرم نادر، باعث سوختگی شدید پوست و چشم‌های او شد و او را به مدت ۲۷ روز در کما فرو برد. در نهایت، این واکنش آلرژیک منجر به از دست دادن کامل بینایی در چشم چپ و نابینایی نسبی در چشم راست او شد. در طول دو دهه گذشته، چپمن نزدیک به ۵۰ عمل جراحی مختلف، از جمله پیوند قرنیه، را برای بازیابی بینایی خود تجربه کرده بود، اما هیچکدام موفقیت‌آمیز نبودند.
این نقطه عطف در زندگی چپمن با ملاقات او با دکتر گرگ مولونی، چشم پزشک بیمارستان مونت سنت جوزف در ونکوور رقم خورد. دکتر مولونی، روشی نادر و پیچیده به نام “استئو-ادونت-کراتوپروتز” (osteo-odonto-keratoprosthesis)، یا همان “جراحی دندان در چشم” را به او پیشنهاد کرد. این روش که برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ ابداع شد و تاکنون تنها چند صد بار در سراسر جهان انجام شده است، برای بیمارانی طراحی شده که آسیب‌های شدید قرنیه، پیوند قرنیه معمولی یا استفاده از قرنیه مصنوعی را غیرممکن کرده است.
این جراحی در دو مرحله و در بازه زمانی بین فوریه تا اوت انجام شد و می‌توانست تا ۱۲ ساعت طول بکشد. در مرحله اول، یک دندان (معمولاً دندان نیش) به همراه استخوان اطراف آن از بیمار برداشته می‌شود. سپس یک لنز نوری کوچک در داخل دندان تعبیه شده و به عنوان یک ایمپلنت در زیر پوست گونه یا شانه کاشته می‌شود تا به مدت چند ماه در آنجا باقی بماند و روند خون‌رسانی به آن انجام گیرد. در مرحله دوم، قرنیه آسیب دیده از چشم برداشته می‌شود و این ایمپلنت دندانی به جای آن قرار می‌گیرد. موفقیت این روش به این معناست که نور می‌تواند به طور طبیعی وارد چشم شده و بینایی را بازیابی کند.
چپمن در توصیف لحظه‌ای که برای اولین بار پس از جراحی، خط افق شهر ونکوور را از پنجره مطب دکتر مولونی در طبقه شانزدهم دید، می‌گوید: “واقعاً غیرقابل توصیف است که بتوانی کل شهر را ببینی و اینکه چگونه یک جهان کامل در حال تعامل است.” او اضافه می‌کند: “وقتی نابینا یا کم‌بینا هستید، آن را نمی‌بینید و بیشتر در ذهن خود سپری می‌کنید. پچ‌پچ‌های ذهنی بسیار بیشتری وجود دارد و می‌تواند دشوار باشد. من و دکتر مولونی برای اولین بار با هم تماس چشمی برقرار کردیم و هر دو کاملاً احساساتی شدیم. من واقعاً ۲۰ سال بود که با هیچ‌کس تماس چشمی برقرار نکرده بودم.”
دکتر مولونی دلیل انتخاب دندان را برای این جراحی، استحکام و سازگاری آن با بدن انسان عنوان می‌کند و توضیح می‌دهد که دندان به دلیل ساختار محکم و پذیرش توسط بدن، یک انتخاب ایده‌آل برای این پروسه است. به گفته او، مشاهده بازیابی بینایی در این بیماران، تجربه‌ای بسیار احساسی برای تیم پزشکی است، مانند “تماشای افرادی است که از یک کپسول زمان بیرون می‌آیند و خود را دوباره به جهان معرفی می‌کنند.”
پس از جراحی، چپمن بینایی ۲۰ از ۳۰ را به دست آورده است، به این معنی که او می‌تواند از فاصله ۲۰ فوتی چیزی را ببیند که یک فرد با بینایی کامل از فاصله ۳۰ فوتی می‌بیند. او در حال حاضر برنامه‌ریزی برای سفر به ژاپن را دارد که از مدت‌ها قبل در لیست آرزوهایش بوده است. این جراحی، نه تنها بینایی چپمن را بازگرداند، بلکه به او فرصت تجدید حیات و کشف مجدد زیبایی‌های جهان را داده است. اخبار جهان، ضمن تقدیر از تلاش‌های تیم پزشکی و تبریک به چپمن، بر اهمیت تحقیقات و نوآوری در زمینه پزشکی چشم و ارائه راهکارهای جدید برای درمان آسیب‌های شدید قرنیه تاکید می‌کند. این خبر می‌تواند الهام‌بخش دیگر محققان و جراحان برای ادامه تحقیقات در این زمینه باشد و به پیشرفت‌های بیشتر در درمان آسیب‌های چشمی منجر شود.
منبع: ایسنا
