به گزارش اخبار جهان به نقل از زومیت، خفاش‌های میوه‌خوار، پستاندارانی غول‌پیکر و با توانایی پرواز هستند که جایگاه ویژه‌ای در اکوسیستم‌های سراسر جهان دارند. این موجودات شگفت‌انگیز با نام علمی Pteropus، خانواده‌ای از خفاش‌های بزرگ را تشکیل می‌دهند که ده‌ها گونه مختلف را در بر می‌گیرد. پراکنش جغرافیایی آن‌ها بسیار گسترده است؛ از شرق آفریقا و اقیانوس هند تا جنوب و جنوب شرقی آسیا، استرالیا و برخی جزایر اقیانوس آرام.
این خفاش‌ها که به “روباه‌های پرنده” نیز معروف هستند، ویژگی‌های مشترک قابل توجهی دارند. جثه‌ی بزرگ آن‌ها، همراه با چهره شبیه به سگ و چشمانی درخشان، ظاهر منحصربه‌فردی به آن‌ها بخشیده است. برخلاف بسیاری از خفاش‌های کوچک‌تر که از پژواک‌یابی برای جهت‌یابی استفاده می‌کنند، این غول‌های بالدار، به‌واسطه‌ی بینایی و حس بویایی فوق‌العاده قوی خود، در تاریکی گرگ و میش به راحتی مسیر خود را پیدا می‌کنند.
رژیم غذایی این جانوران عمدتاً از شهد گل‌ها، شکوفه‌ها و میوه‌های رسیده تشکیل شده است. همین امر منجر به نام رایج “خفاش میوه‌خوار” شده است. نقش این خفاش‌ها در گرده افشانی و پراکندگی بذر گیاهان بسیار حیاتی است و حتی میوه‌هایی مانند خارگیل برای تولید مثل خود به این خفاش‌ها وابسته هستند. جالب توجه است که با وجود رژیم غذایی سرشار از قند، متابولیسم بسیار فعال آن‌ها از ابتلای آن‌ها به دیابت و سایر بیماری‌های متابولیک جلوگیری می‌کند.
با وجود این ویژگی‌های جذاب، تقریباً نیمی از ۶۵ گونه‌ی شناخته‌شده‌ی خفاش میوه‌خوار با مشکلات حفاظتی جدی روبرو هستند. این امر ناشی از عوامل مختلفی از جمله تخریب زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی‌رویه و گسترش بیماری‌ها است. اگرچه معمولاً از تماس با انسان‌ها اجتناب می‌کنند، اما می‌توانند ناقل برخی ویروس‌ها از جمله ویروس هندرا (Henipavirus hendraense) باشند که در موارد نادر به انسان نیز منتقل شده است.
بزرگترین عضو خانواده‌ی Pteropus، روباه‌پرنده غول‌پیکر پس‌گردن طلایی (Acerodon jubatus) است که با طول بال بیش از ۱٫۵ متر و وزنی حدود ۱٫۳ کیلوگرم، عنوان بزرگترین خفاش جهان را به خود اختصاص داده است. این گونه در گذشته در سرده روباه‌های پرنده (Pteropus) طبقه‌بندی می‌شد، اما امروزه در سرده Acerodon جای گرفته است. اگرچه در سرده جدید طبقه‌بندی شده است اما بسیاری از ویژگی‌های ظاهری آن با دیگر اعضای خانواده روباه‌های پرنده مشابهت دارد.
روباه‌پرنده غول‌پیکر پس‌گردن طلایی، بومی جنگل‌های کم‌ارتفاع فیلیپین است و ترجیح می‌دهد از فعالیت انسانی دوری کند. این خفاش‌ها معمولاً در دسته‌های بزرگ در درختان تجمع می‌یابند و گاهی اوقات در کنار گونه‌های دیگر مانند خفاش میوه‌خوار بزرگ (Pteropus vampyrus) زندگی می‌کنند.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ نشان داد که حدود نیمی از گونه‌های خفاش میوه‌خوار، به‌ویژه گونه‌های بومی جزایر که زیستگاهشان تحت فشار فعالیت‌های انسانی قرار دارد، در معرض خطر انقراض قرار دارند. این امر اهمیت حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی این گونه‌ها و تلاش برای کاهش عوامل تهدیدکننده‌ی آن‌ها را بیش از پیش نمایان می‌سازد. از کوچک‌ترین خفاش جهان که می‌تواند روی نوک انگشت قرار گیرد، تا بزرگترین آن که بال‌هایش می‌تواند جلوی نور خورشید را بگیرد، بسیاری از این گونه‌ها با خطر جدی نابودی مواجه هستند و نیازمند توجه جهانی برای حفاظت از آن‌ها هستیم. عدم توجه به این موضوع می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای اکوسیستم‌های جهانی داشته باشد، زیرا نقش حیاتی آن‌ها در گرده افشانی و پراکندگی بذر بسیاری از گیاهان، پایداری اکوسیستم‌ها را تضمین می‌کند. از دست دادن این گونه‌ها می‌تواند به زنجیره غذایی آسیب برساند و تعادل اکوسیستم را به هم بزند. بنابراین، تلاش‌های حفاظتی باید به طور جدی و با همکاری بین‌المللی انجام شود تا از انقراض این جانوران شگفت‌انگیز جلوگیری شود. اخبار جهان بر اهمیت حفاظت از این گونه‌های با ارزش تاکید می‌کند.
منبع: زومیت
