به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرآنلاین، شپش‌های سر، انگل‌هایی هستند که از خون انسان تغذیه می‌کنند. تشخیص این حشرات ریز دشوار است، زیرا آن‌ها بسیار کوچک هستند، به سرعت حرکت می‌کنند و از نور فرار می‌کنند.
همشهری آنلاین در این باره نوشت: تخم‌های شپش، که معمولاً به عنوان رشک شناخته می‌شوند، می‌توانند به رنگ‌های زرد، قهوه‌ای یا خرمایی باشند و شبیه دانه‌های ریز به نظر برسند. شپش‌ها پس از خروج از تخم، شفاف به نظر می‌رسند. آلودگی به شپش اغلب با شوره سر یا درماتیت سبورئیک اشتباه گرفته می‌شود.
شپش‌ها قادر به پریدن، جهیدن یا پرواز کردن نیستند. شایع‌ترین راه انتقال شپش، تماس مستقیم سر با سر با فردی است که از قبل به شپش آلوده است. رعایت بهداشت فردی یا تمیزی محیط، از ابتلا به شپش جلوگیری نمی‌کند. این انگل‌ها می‌توانند در هنگام تماس سر به سر، از یک میزبان به میزبان دیگر منتقل شوند.
شپش‌های بالغ می‌توانند حدود 30 روز بر روی سر میزبان خود زنده بمانند. اگر شپش از سر فرد جدا شود و نتواند تغذیه کند، ظرف دو روز خواهد مُرد. تخم‌های شپش ممکن است تا 9 روز طول بکشد تا باز شوند و شپش از آن‌ها خارج شود. سپس، حدود هفت روز دیگر طول می‌کشد تا شپش به بلوغ برسد.
چگونه می‌توان فهمید که کودکی شپش دارد؟
علامت اصلی آلودگی به شپش، خارش جدید و شروع‌شده در پوست سر است. از زمان انتقال شپش به سر فرد، ممکن است تا شش هفته طول بکشد تا خارش ظاهر شود. این خارش ناشی از واکنش آلرژیک به نیش شپش است.
با توجه به اینکه شپش‌ها بیشتر در شب فعالیت می‌کنند، والدین ممکن است متوجه شوند که فرزندانشان بیشتر از حد معمول خود را می‌خارانند یا به خوبی نمی‌خوابند. تشخیص آلودگی به شپش در کودکانی که آستانه تحمل درد بالایی دارند یا نسبت به نیش حشرات واکنش کمتری نشان می‌دهند، ممکن است زمان بیشتری ببرد.
افراد آلوده همچنین ممکن است احساس قلقلک کنند یا تصور کنند که چیزی در موهایشان حرکت می‌کند. شپش‌ها به جز این علائم موضعی، هیچ خطر دیگری برای سلامتی کودک ندارند، زیرا ناقل هیچ بیماری نیستند.
روش‌های درمان شپش
درمان‌های شپش شامل داروها و روش‌های مختلفی است که برای از بین بردن دستی تخم‌ها و شپش‌های بالغ به کار می‌روند. سن، خلق و خوی کودک، دسترسی به کلینیک‌ها یا تکنسین‌ها، هزینه و شدت آلودگی، و همچنین وجود هرگونه حساسیت، در تعیین مناسب‌ترین گزینه درمانی مؤثر هستند.
دو نوع اصلی درمان شپش وجود دارد: حشره‌کش‌های شیمیایی و عوامل خفه‌کننده. حشره‌کش‌ها شامل درمان‌های بدون نسخه مانند پرمترین و پیرترین، و همچنین درمان‌های تجویزی مانند اسپینوزاد و ایورمکتین هستند.
عوامل خفه‌کننده حاوی حشره‌کش نیستند و شامل روغن‌هایی مانند دایمتیکون می‌شوند که شپش‌ها و تخم‌های آن‌ها را خفه کرده و از بین می‌برند. موثرترین درمان‌ها، درمان‌های تجویزی هستند؛ بنابراین، در صورت ابتلا به آلودگی مقاوم به درمان، باید با پزشک مشورت شود.
در کلینیک‌های تخصصی رفع شپش، دستگاه‌هایی وجود دارند که از ترکیبی از دما، جریان هوا، سرعت و جهت برای از بین بردن شپش‌ها و تخم‌های آن‌ها استفاده می‌کنند. پس از آن، بقایای شپش‌ها با استفاده از شانه‌های فلزی مخصوص و یک ماده موضعی شوینده، از بین برده می‌شوند. برای ریشه‌کن کردن کامل شپش‌ها و تخم‌های آن‌ها، ممکن است به چند دوره درمان نیاز باشد.
آیا کودک مبتلا به شپش می‌تواند به مدرسه برود؟
دانش‌آموزانی که به شپش سر مبتلا هستند، نیازی به ترک زودهنگام مدرسه ندارند. آن‌ها می‌توانند در پایان روز به خانه بروند و پس از شروع درمان، به کلاس بازگردند. درمان‌های موفقیت‌آمیز شپش‌های زنده را از بین می‌برند، اما ممکن است هنوز تخم‌های شپش باقی مانده باشند.
والدین باید از فرزندان خود حمایت کنند، زیرا سیاست‌های قدیمی در بسیاری از مدارس وجود دارد که کودکان را مجبور می‌کند بیش از حد لازم از مدرسه غیبت کنند، از جمله الزام به برداشتن تمام تخم‌ها قبل از بازگشت به کلاس، که ضروری نیست.
شپش‌ها خطرناک نیستند و هیچ بیماری را منتقل نمی‌کنند. بنابراین، هیچ دلیل پزشکی برای منع فوری کودک از حضور در کلاس درس وجود ندارد. اغلب، زمانی که شپش‌ها روی موها مشاهده می‌شوند، هفته‌ها (و نه روزها یا حتی ساعت‌ها) از حضور آن‌ها در سر می‌گذرد. ابتلا به شپش با سطح بهداشت، بیماری خاص یا وضعیت اقتصادی ارتباطی ندارد.
روش‌های پیشگیری از شپش
انجام اقدامات زیر می‌تواند به جلوگیری از شیوع شپش کمک کند:
* اجتناب از تماس سر با سر در طول فعالیت‌هایی مانند ورزش و مهمانی‌های شبانه، و در اردوگاه‌ها و زمین‌های بازی.
* عدم استفاده مشترک از لباس و لوازم جانبی مانند کلاه، گیره مو، روبان مو، روسری و کت.
* عدم استفاده مشترک از حوله، برس یا شانه.
* شستشو و خشک کردن لباس‌ها، ملحفه‌ها و سایر اقلامی که دو روز قبل از درمان توسط فرد مبتلا به شپش استفاده شده است، با ماشین لباسشویی و خشک کردن با حرارت بالا. در صورت عدم امکان شستشو، اقلام را می‌توان به مدت دو هفته در کیسه پلاستیکی بسته نگهداری کرد.
* خودداری از دراز کشیدن روی تخت، کاناپه، بالش، فرش یا حیوانات عروسکی که اخیراً با فرد مبتلا به شپش سر در تماس بوده‌اند.
* جاروبرقی کشیدن کف و مبلمانی که فرد آلوده در آن نشسته یا دراز کشیده است.
همچنین، صرف زمان و هزینه زیاد برای تمیزکاری‌های گسترده منزل به منظور جلوگیری از هجوم مجدد شپش یا تخم‌هایی که ممکن است از سر افتاده باشند یا روی مبلمان یا لباس‌ها خزیده باشند، ضروری نیست.
منبع : خبرآنلاین
