به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از همشهری آنلاین، شپش‌های سر، انگل‌های کوچکی هستند که از خون انسان تغذیه می‌کنند. شناسایی این حشرات به دلیل اندازه کوچک، سرعت حرکت بالا و فرار از نور، دشوار است.
تخم‌های شپش، که به آن‌ها رشک نیز گفته می‌شود، معمولاً به رنگ‌های زرد، قهوه‌ای یا خرمایی دیده می‌شوند و ظاهری شبیه به دانه‌های ریز دارند. شپش‌ها پس از خروج از تخم، شفاف به نظر می‌رسند. آلودگی به شپش اغلب با شوره سر یا درماتیت سبورئیک اشتباه گرفته می‌شود.
شپش‌ها قادر به پریدن، جهیدن یا پرواز کردن نیستند. شایع‌ترین راه انتقال شپش، تماس مستقیم سر با سر با فرد آلوده است. تمیزی فرد یا محیط زندگی او تاثیری در پیشگیری از ابتلا به شپش ندارد. این انگل‌ها می‌توانند در اثر تماس نزدیک، از یک فرد به فرد دیگر منتقل شوند.
شپش‌های بالغ تقریباً ۳۰ روز بر روی سر میزبان خود زنده می‌مانند. اگر شپش از سر جدا شود و نتواند تغذیه کند، ظرف دو روز از بین می‌رود. تخم‌های شپش حدود ۹ روز طول می‌کشد تا باز شوند و شپش‌ها از آن‌ها خارج شوند. پس از خروج از تخم، حدود هفت روز طول می‌کشد تا شپش به بلوغ برسد.
**چگونه تشخیص دهیم کودک شپش دارد؟**
یکی از نشانه‌های اصلی آلودگی به شپش، خارش جدید و مداوم در پوست سر است. این خارش ممکن است تا شش هفته پس از انتقال شپش به سر فرد ظاهر نشود. علت خارش، واکنش آلرژیک بدن به نیش شپش است.
والدین ممکن است متوجه شوند که فرزندانشان در طول شب بیشتر از حد معمول سر خود را می‌خارانند یا خواب خوبی ندارند، زیرا فعالیت شپش‌ها در شب افزایش می‌یابد. تشخیص آلودگی به شپش در کودکانی که آستانه تحمل درد بالایی دارند یا واکنش کمتری به نیش حشرات نشان می‌دهند، ممکن است زمان بیشتری ببرد.
برخی افراد نیز ممکن است احساس قلقلک یا حرکت چیزی در موهای خود داشته باشند. به جز علائم موضعی، شپش‌ها خطری برای سلامت کودک ندارند و هیچ بیماری را منتقل نمی‌کنند.
**روش‌های درمان شپش**
درمان شپش شامل استفاده از داروها و روش‌های مختلف برای از بین بردن دستی تخم‌ها و شپش‌های بالغ است. انتخاب مناسب‌ترین روش درمانی بستگی به عواملی مانند سن و خلق و خوی کودک، دسترسی به مراکز درمانی یا متخصصان، هزینه و شدت آلودگی و همچنین وجود هرگونه حساسیت دارد.
به طور کلی، دو نوع اصلی درمان شپش وجود دارد: حشره‌کش‌های شیمیایی و عوامل خفه‌کننده. حشره‌کش‌ها شامل درمان‌های بدون نسخه مانند پرمترین و پیرترین و همچنین درمان‌های تجویزی مانند اسپینوزاد و ایورمکتین هستند. عوامل خفه‌کننده فاقد حشره‌کش هستند و از روغن‌هایی مانند دایمتیکون برای از بین بردن شپش‌ها و تخم‌هایشان از طریق خفه کردن استفاده می‌کنند. درمان‌های تجویزی معمولاً موثرتر هستند. در صورت عدم موفقیت درمان‌های بدون نسخه، توصیه می‌شود با پزشک مشورت شود.
در کلینیک‌های تخصصی رفع شپش، از دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که با ترکیبی از دما، جریان هوا، سرعت و جهت مناسب، شپش‌ها و تخم‌های آن‌ها را از بین می‌برند. پس از آن، بقایای شپش‌ها با استفاده از شانه‌های فلزی مخصوص و مواد موضعی شوینده، از مو جدا می‌شوند. برای اطمینان از نابودی کامل شپش‌ها و تخم‌های آن‌ها، ممکن است نیاز به تکرار درمان باشد.
**آیا کودک مبتلا به شپش می‌تواند به مدرسه برود؟**
دانش‌آموزانی که به شپش سر مبتلا هستند، نیازی به ترک زودهنگام مدرسه ندارند. آن‌ها می‌توانند در پایان روز به خانه بازگردند و پس از شروع درمان، به کلاس درس بازگردند. درمان‌های موثر شپش‌های زنده را از بین می‌برند، اما ممکن است تخم‌های شپش همچنان باقی بمانند.
والدین باید از فرزندان خود حمایت کنند، زیرا برخی از سیاست‌های قدیمی مدارس ممکن است باعث غیبت غیرضروری دانش‌آموزان از مدرسه شوند. به عنوان مثال، الزام به برداشتن تمام تخم‌ها قبل از بازگشت به کلاس، ضروری نیست.
شپش‌ها خطرناک نیستند و هیچ بیماری را منتقل نمی‌کنند، بنابراین هیچ دلیل پزشکی برای منع فوری کودک از حضور در کلاس درس وجود ندارد. زمانی که شپش‌ها روی موها دیده می‌شوند، اغلب هفته‌ها (نه روزها یا حتی ساعت‌ها) قبل در سر وجود داشته‌اند. ابتلا به شپش ارتباطی با بهداشت فردی، بیماری خاص یا وضعیت اقتصادی ندارد.
**روش‌های پیشگیری از شپش**
برای جلوگیری از شیوع شپش، انجام اقدامات زیر توصیه می‌شود:
* اجتناب از تماس سر با سر در فعالیت‌هایی مانند ورزش و مهمانی‌ها، اردوها و زمین‌های بازی.
* عدم استفاده مشترک از لباس‌ها و لوازم جانبی مانند کلاه، گیره سر، روبان مو، روسری و کت.
* عدم استفاده مشترک از حوله، برس یا شانه.
* شستشو و خشک کردن لباس‌ها، ملحفه‌ها و سایر وسایلی که فرد مبتلا به شپش در دو روز قبل از درمان استفاده کرده است، با ماشین لباسشویی و خشک‌کن با حرارت بالا. در صورت عدم امکان شستشو، وسایل را می‌توان به مدت دو هفته در کیسه پلاستیکی بسته نگهداری کرد.
* اجتناب از دراز کشیدن روی تخت، کاناپه، بالش، فرش یا اسباب‌بازی‌هایی که اخیراً با فرد مبتلا به شپش در تماس بوده‌اند.
* جاروبرقی کشیدن کف و مبلمانی که فرد آلوده در آن نشسته یا دراز کشیده است.
صرف زمان و هزینه زیاد برای نظافت منزل به منظور جلوگیری از هجوم مجدد شپش یا تخم‌هایی که ممکن است از سر افتاده باشند، ضروری نیست.
منبع : همشهری آنلاین
