به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از همشهری آنلاین، نمایش «رامسس دوم» با دو اجرا در سالن اصلی تئاترشهر، تمام بلیت‌های خود را تا دوم آبان فروخته است. بخش بزرگی از این فروش به دلیل حضور بازیگران آن است که مخاطبان سریال‌های شبکه نمایش خانگی را برای تماشای بازیگران محبوبشان روی صحنه تئاتر، کنجکاو می‌کند.
سحر دولتشاهی پس از آخرین حضورش در سال ۱۳۹۷ با نمایش «بینوایان»، بار دیگر با این اثر به روی صحنه بازگشته است. علی شادمان نیز علاوه بر فعالیت در سینما و سریال، در نمایش‌هایی مانند «زبان تمشک‌های وحشی»، «بداهه» و «قصر موروثی خاندان فرانکنشتاین» ایفای نقش کرده است. سعید چنگیزیان، دیگر بازیگر این گروه، با سریال‌هایی چون «زخم کاری» و «جزرومد» برای عموم مردم چهره‌ای شناخته‌شده است. حدیث میرامینی هم سابقه حضور در سریال‌های متعدد شبکه نمایش خانگی و برنامه‌های واقع‌نمای مختلف را دارد.
رضا گوران که در دهه ۹۰ نمایش‌هایی مانند «خاموشی دریا»، «مرداب روی بام» و «شب آوازهایش را می‌خواند» را اجرا کرده بود، اکنون اولین نمایش خود در دهه ۱۴۰۰ را به روی صحنه برده است که شواهد نشان‌دهنده استقبال خوب از آن است.
این نمایش نوشته سباستین تیری، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر فرانسوی است که از چهره‌های برجسته تئاتر معاصر فرانسه به شمار می‌رود. او به خاطر سبک نوآورانه و رویکرد جسورانه‌اش در نویسندگی و کارگردانی شناخته شده است. داستان این نمایشنامه درباره زوجی است که با هیجان و نگرانی در انتظار بازگشت دامادشان از یک سفر طولانی هستند، اما با ورود او، همه چیز به شکلی عجیب تغییر می‌کند.
برخی از تماشاگرانی که در دو روز نخست به دیدن «رامسس دوم» رفته‌اند، آن را نمایشی موفق دانسته‌اند که با حضور بازیگران شناخته‌شده توانسته با مخاطب ارتباط برقرار کند. یکی از مخاطبان نوشته است: «بسیار درگیرکننده، گیرا و منحصر به فرد. همه چیز عالی، به‌جا و درست است. ممکن است در ظاهر همه چیز ساده و بی‌آلایش جلوه کند، اما در بطن کار با یک درام روانکاوانه پیچیده که با ذهن و روحت بازی می‌کند طرف هستیم با یک طنز ظریف در لایه‌های زیرین که بیشتر به ابزوردیسم تکیه دارد و در واقع از جایگاه یک کمدی سیاه می‌توان تحلیلش کرد هرچند ژانر اصلی به نظرم یک سایکودرام است.»
مخاطب دیگری نیز عنوان کرده است: «کارهای رضا گوران به نظرم همیشه از سطح بالایی برخوردار است و مخاطبش را وادار به تفکر می‌کند. صحنه و نورپردازی همراه با متن است و از اجرا جلو نمی‌زند و در عین حال با نبوغ ستودنی طراحی شده است.» یکی دیگر از تماشاگران هم به دیگران پیشنهاد کرده است که این نمایش را از دست ندهند.
با این حال، تماشاگرانی هم بوده‌اند که نمایش را دوست نداشته‌اند. یکی از آن‌ها این اثر را «آزاردهنده» توصیف کرده و فرد دیگری کارگردانی آن را زیر سؤال برده است. مخاطب دیگری نیز تنها نقطه قوت نمایش را متن و بازی‌ها دانسته است.
منبع: همشهری آنلاین
