به گزارش اخبار جهان به نقل از مرورقدیم، شجاع‌السلطنه، فرزند فتحعلی‌شاه قاجار و حاکم وقت کرمان، به طور اتفاقی یا شاید با ذوقی سرشار از نوآوری، شیوه‌ای جدید از طبخ کباب را ابداع کرد که تا امروز نیز در کرمان و برخی دیگر از مناطق ایران رواج دارد و به «کباب حسنی» شهرت یافته است. داستان از این قرار است که وی در خلال حکمرانی خود در کرمان، متوجه خاصیت ویژه چوب‌های نازک درخت انار در کباب‌پزی شد. او دریافت که این ترکه‌های ظریف، به دلیل ساختار و مقاومت مناسبشان، می‌توانند جایگزین سیخ‌های سنتی کباب شوند و مهم‌تر از آن، طعمی بی‌نظیر به کباب می‌بخشند.
استفاده از چوب انار به عنوان سیخ، نه تنها ظاهری زیبا و سنتی به کباب می‌داد، بلکه به اعتقاد شجاع‌السلطنه، مزه و طعم آن را نیز به نحو قابل توجهی ارتقاء می‌بخشید. این شیوه نوین، که احتمالاً از ترکیب ذوق شخصی حاکم و شناخت وی از منابع طبیعی منطقه سرچشمه می‌گرفت، به سرعت در کرمان محبوبیت یافت و به عنوان یکی از روش‌های سنتی و اصیل طبخ کباب در این منطقه شناخته شد.
شجاع‌السلطنه، با توجه به علاقه‌ی فراوان خود به این نوع کباب، دستور خاصی برای پخت آن صادر می‌کرد. او همیشه بر این نکته تاکید داشت که کباب باید به دقت و با ظرافت خاصی طبخ شود، به گونه‌ای که نه سیخ بسوزد و نه خود کباب. این تاکید بر اعتدال در پخت کباب، به تدریج به صورت یک ضرب‌المثل رایج در میان مردم کرمان درآمد و به عنوان مصداقی از اهمیت تعادل و میانه‌روی در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می‌گرفت. عبارت “طوری کباب را بگردانید که نه سیخ بسوزد نه کباب”، فارغ از جنبه آشپزی، به نمادی از اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط در ابعاد مختلف زندگی تبدیل شد. این ضرب‌المثل، با گذشت زمان، فراتر از مرزهای کرمان رفته و در سایر مناطق ایران نیز به عنوان یک حکمت عامیانه مورد استفاده قرار گرفت.
بررسی تاریخچه‌ی کباب‌پزی در ایران نشان می‌دهد که استفاده از انواع مختلف چوب برای سیخ کباب، از دیرباز مرسوم بوده است. با این حال، استفاده از چوب انار به عنوان سیخ، به دلیل ظرافت و طعم ویژه‌ای که به کباب می‌بخشد، تا امروز به عنوان یک روش منحصر به فرد در کرمان حفظ شده است. این روش، نشان از خلاقیت و نوآوری در سنت‌های آشپزی ایرانی دارد. همچنین، به خوبی نشان می‌دهد که چگونه یک خلاقیت شخصی می‌تواند به عنصری فرهنگی در یک منطقه تبدیل شود.
اهمیت کباب حسنی، نه تنها به جنبه‌ی آشپزی آن، بلکه به جنبه‌ی فرهنگی و تاریخی آن نیز مربوط می‌شود. این کباب، به عنوان بخشی از هویت فرهنگی کرمان، به نسل‌های بعدی منتقل شده و به عنوان یک میراث ارزشمند حفظ گردیده است. مطالعه‌ی این سنت آشپزی، می‌تواند دیدگاه‌های جالبی را در مورد تاریخ، فرهنگ و شیوه‌ی زندگی مردم کرمان در طول زمان ارائه دهد.
از منظر جامعه‌شناسی غذا، کباب حسنی نمونه‌ی بارزی از تاثیر یک فرد، در این مورد شجاع‌السلطنه، بر شکل‌گیری یک سنت آشپزی محلی است. این مورد، این نکته را آشکار می‌کند که چگونه عوامل شخصی و اجتماعی می‌توانند به طور همزمان بر شکل‌گیری و تداوم سنت‌های غذایی موثر باشند. این نوع از سنت‌های محلی، به عنوان بخشی از هویت ملی یک کشور نیز مورد توجه هستند و تلاش برای حفظ و اشاعه آنها می‌تواند به تقویت هویت ملی کمک کند. اهمیت کباب حسنی، به عنوان یک مورد مطالعاتی در حوزه مردم‌شناسی غذا، قابل تامل است و می‌تواند منجر به تحقیقات گسترده‌تر در مورد سنت‌های آشپزی محلی در ایران و سایر مناطق جهان شود.
در نهایت، می‌توان گفت که داستان کباب حسنی فراتر از یک دستور آشپزی است. این داستان، داستان نوآوری، اعتدال، و انتقال سنت از نسلی به نسل دیگر است؛ داستانی که می‌تواند همچنان الهام بخش باشد و به ما یادآوری کند که حتی در ساده‌ترین کارها نیز می‌توان به دنبال زیبایی، نوآوری و تعادل بود. به گزارش اخبار جهان، کباب حسنی با طعم خاص خود و با داستانی جذاب، به یکی از نمادهای آشپزی کرمان و میراث غنی فرهنگی ایران تبدیل شده است.
منبع: مرورقدیم
