به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از رکنا، دکتر حامد عباسی، جراح و متخصص گوش، حلق و بینی با سابقه ای بالغ بر ۱۸ سال، در گفتگو با رکنا از خاطرات دوران کودکی خود سخن گفت و بر این باور است که مسیر آینده و انتخاب شغل هر فرد، ریشه در تجربیات دوران کودکی او دارد. وی که در یکی از روستاهای شهرستان ملایر در استان همدان متولد شده است، از همان دوران کودکی با مشکلاتی نظیر گلودرد مزمن و شکاف لب (لب شکری) دست و پنجه نرم می کرد. به گفته وی، این شکاف لب نه تنها شیرین نبود، بلکه طعم تلخی در کام او داشت.
دکتر عباسی در مورد دوران کودکی خود اینگونه بیان می کند: “من در محیطی بزرگ شدم که آگاهی کافی در مورد نحوه برخورد با افراد متفاوت وجود نداشت. همواره احساس کمبود می کردم و در جمع ها دچار سرخوردگی می شدم. حتی قادر به خوردن گردو نبودم، زیرا گلودردم تشدید می شد. همیشه آرزو داشتم حداقل یک ماه بدون گلودرد زندگی کنم و به این فکر می کردم که چرا مردم قدر سلامتی خود را نمی دانند.”
پدر او که به شغل رانندگی مشغول بود، برای درمان وی، او را نزد پزشکان مختلفی می برد. دکتر عباسی در ادامه، خاطره ای از یکی از عمل های اولیه خود را اینگونه شرح می دهد: “یک پزشک متخصص گوش و حلق و بینی برای گذراندن طرح خود به شهرهای نهاوند و ملایر آمده بود. او تشخیص داد که علت گلودرد من، شکاف لب و تنفس از طریق دهان است و تنها راه درمان، عمل جراحی است. مبلغ قابل توجهی برای این عمل دریافت شد و عمل در شرایط غیراستریل مطب و با استفاده از بی حسی موضعی انجام شد. متاسفانه، عمل با موفقیت انجام نشد و پس از دو هفته، هنگام باز کردن بخیه ها، متوجه شدند که یکی از بخیه ها باز شده است و بدون استفاده از بی حسی مجدد، بخیه دیگری زدند. حتی یکی از مراجعه کنندگان دیگر به این نحوه عمل اعتراض کرد. در آن زمان، من حدوداً ۱۲ یا ۱۳ سال داشتم.”
این تجربه تلخ، نقطه عطفی در زندگی دکتر عباسی شد: “یکی از دلایلی که باعث شد به تحصیل ادامه دهم، همان پزشک بود. البته، امروزه نیز او را ملاقات می کنم و به نوعی همکار هستیم. من تمام تلاشم را کردم که هرگز مانند او نباشم و به این نتیجه رسیدم که پیش از آنکه افراد پزشک شوند، باید انسانیت را سرلوحه کار خود قرار دهند.”
ورود به دانشگاه و ادامه تحصیل در خانواده ای که سابقه تحصیلی نداشتند، برای دکتر عباسی مانند یک رویا بود. وی در شهر اصفهان به تحصیل ادامه داد و تحت نظر دکتر طباطبایی، جراح پلاستیک، درمان موفقی را تجربه کرد. این تجربه نه تنها اعتماد به نفس او را بازگرداند، بلکه به الگویی برای مسیر حرفه ای او تبدیل شد. به گونه ای که امروزه، هنگام قدم زدن در خیابان، دیگر به عنوان فردی با نقص ظاهری قابل توجه دیده نمی شود.
دکتر عباسی در خصوص مسیر حرفه ای خود می گوید: “برخی از مراجعه کنندگان من افرادی هستند که هیچ ایرادی ندارند و صرفاً برای زیبایی مراجعه می کنند. اما من وقت می گذارم و با آنها صحبت می کنم تا آنها را از انجام عمل های غیرضروری منصرف کنم. هدف من کمک به افرادی است که نیاز واقعی دارند و هرگز با توصیه های نادرست به کسی آسیب نمی رسانم، حتی اگر این کار برای من منفعت مالی داشته باشد.”
وی پس از اتمام تحصیلات، به استان کردستان و شهر سقز رفت و نخستین جراحی زیبایی بینی خود را برای خواهرزاده یک راننده شبکه بهداشت انجام داد. این عمل، با وجود دستمزد اندک ۳۰ هزار تومانی، یکی از موفق ترین جراحی های او بود.
داستان زندگی و تجربیات دکتر حامد عباسی نشان می دهد که دشواری های دوران کودکی و رنج ناشی از بیماری می تواند الهام بخش مسیر آینده یک انسان باشد. او از درمان های ناموفق دوران کودکی خود، انگیزه گرفت تا پزشکی دلسوز و انسانی شود. پزشکی که نه تنها به دنبال کسب درآمد است، بلکه در پی بازگرداندن سلامتی، اعتماد به نفس و امید به بیماران خود است. نتیجه روشن است: یک پزشک خوب، پیش از آنکه جراح ماهری باشد، باید انسانیت و همدلی را سرلوحه کار خود قرار دهد.
منبع : رکنا
