به گزارش وبسایت اخبار جهان، شروع نمایندگان ایران در رقابت‌های آسیایی با نتایج ضعیف همراه بوده است که آمارها به وضوح این موضوع را نشان می‌دهند. در پنج مسابقه ابتدایی، تیم‌های ایرانی موفق به کسب پیروزی نشدند و حاصل تلاش آن‌ها دو تساوی و سه شکست بوده است. این در حالی است که باشگاه‌های مذکور سالانه مبالغ هنگفتی را به خود اختصاص می‌دهند. در این میان، شکست سنگین تیم استقلال مقابل الوصل با نتیجه ۷ بر ۱، به عنوان بدترین نتیجه تاریخ باشگاهی فوتبال ایران در قاره آسیا به ثبت رسید.
این نتایج بیانگر این واقعیت است که مشکل تنها به مربی یا بازیکن محدود نمی‌شود، بلکه ساختار باشگاهی با معضلاتی نظیر مدیریت ناکارآمد، خریدهای خارجی بی‌کیفیت و پرداخت‌های بی‌رویه دست و پنجه نرم می‌کند که هیچ‌گونه بازده فنی برای فوتبال کشورمان به همراه ندارد. این حجم از سرمایه‌گذاری مالی بدون برنامه‌ریزی و حساب‌وکتاب، نه تنها به پیشرفت فوتبال کمکی نمی‌کند، بلکه منجر به کسب نتایج ناامیدکننده‌ای می‌شود. در شرایطی که زیربنای فوتبال باشگاهی بر اساس اصول حرفه‌ای استوار نباشد، انتظار می‌رود که هر ساله شاهد پسرفت باشیم و فاصله ما با سایر کشورهای آسیایی افزایش یابد.
در گذشته، تیم‌های مطرح قاره رقبای اصلی ما محسوب می‌شدند و دغدغه اصلی، چگونگی رقابت با تیم‌های متمول قطری و عربستانی یا مقابله با قدرت‌های شرق آسیا بود. اما امروزه، تیم‌های ایرانی حتی قادر به غلبه بر تیم‌های درجه چندم آسیا مانند باشگاه‌های اردنی و بحرینی نیستند و اختلاف سطح با یک تیم معمولی اماراتی به یک نتیجه دور از انتظار ۷ گل رسیده است.
چندی پیش، برانکو ایوانکوویچ، سرمربی سابق تیم ملی و پرسپولیس، با شناختی عمیق از فوتبال ایران، جمله ای را بیان کرد و ادعایی بزرگ را مطرح نمود که در آن زمان برای بسیاری اغراق آمیز به نظر می رسید: «فوتبال ایران به زودی آماتور می شود.» امروزه با نگاهی به این آمار و نتایج، درستی هشدار او نمایان می شود و این پیش بینی تلخ، گام به گام در حال تبدیل شدن به واقعیت است. واقعیتی ناخوشایند که اگر چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود، وضعیت هر سال وخیم‌تر خواهد شد و اینده خوبی در انتظار فوتبال ایران نخواهد بود.
وقتی صحبت از ناکامی تیم‌های ایرانی در آسیا به میان می‌آید، نمی‌توان از نقش ساختارهای مدیریتی ناکارآمد و سیاست‌های نادرست در جذب بازیکنان خارجی چشم‌پوشی کرد. بسیاری از باشگاه‌ها با صرف هزینه‌های گزاف، بازیکنانی را به خدمت می‌گیرند که نه تنها سطح فنی قابل قبولی ندارند، بلکه هیچ‌گونه تاثیری مثبتی نیز بر عملکرد تیم نمی‌گذارند. این در حالی است که همین مبالغ می‌توانست در جهت توسعه زیرساخت‌ها و پرورش استعدادهای داخلی مورد استفاده قرار گیرد.
از سوی دیگر، پرداخت‌های بی‌رویه و غیرمنطقی به بازیکنان و مربیان خارجی، در حالی که بسیاری از بازیکنان و مربیان داخلی با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند، نه تنها عدالت را زیر سوال می‌برد، بلکه باعث دلسردی و بی‌انگیزگی استعدادهای داخلی نیز می‌شود. این مسئله به مرور زمان منجر به کاهش کیفیت بازیکنان داخلی و افزایش وابستگی به بازیکنان خارجی بی‌کیفیت خواهد شد.
علاوه بر این، عدم توجه به توسعه آکادمی‌ها و تیم‌های پایه، یکی دیگر از عوامل اصلی افت فوتبال ایران است. در حالی که بسیاری از کشورهای آسیایی سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی در زمینه پرورش استعدادهای جوان انجام می‌دهند، باشگاه‌های ایرانی همچنان به خرید بازیکنان آماده از سایر تیم‌ها اکتفا می‌کنند. این رویکرد نه تنها باعث می‌شود که استعدادهای جوان فرصت شکوفایی پیدا نکنند، بلکه باعث می‌شود که فوتبال ایران به مرور زمان از نظر نیروی انسانی با کمبود مواجه شود.
در نهایت، برای بهبود وضعیت فوتبال ایران، نیاز به یک تحول اساسی در ساختار مدیریتی، سیاست‌های جذب بازیکن و توسعه زیرساخت‌ها وجود دارد. باشگاه‌ها باید با مدیریت کارآمد و برنامه‌ریزی دقیق، منابع مالی خود را به درستی مدیریت کرده و در جهت توسعه زیرساخت‌ها و پرورش استعدادهای داخلی سرمایه‌گذاری کنند. همچنین، باید با اتخاذ سیاست‌های مناسب در جذب بازیکنان خارجی، از ورود بازیکنان بی‌کیفیت جلوگیری کرده و به جای آن، به پرورش استعدادهای داخلی و استفاده از بازیکنان جوان و باانگیزه توجه کرد. تنها در این صورت می‌توان امیدوار بود که فوتبال ایران دوباره به جایگاه واقعی خود در آسیا دست یابد و شاهد موفقیت تیم‌های ایرانی در رقابت‌های بین‌المللی باشیم.
منبع : وبسایت اخبار جهان
