ابوترابی: انسانیت فراتر از مرزها، روایتی از بصیرت و آزادگی
خبرگزاری اخبار جهان – سید علی‌اکبر ابوترابی، آزاده سرافراز و شخصیتی کم‌نظیر در دوران دفاع مقدس و پس از آن، همواره با نگاهی عمیق به مفاهیم انسانی و اجتماعی، الگویی از بصیرت، آزادگی و مهربانی بود. این شخصیت وارسته، که عمر خود را وقف خدمت به مردم و ترویج ارزش‌های اخلاقی کرد، در طول دوران اسارت و پس از آن، تأثیرات شگرفی بر اطرافیان خود گذاشت. این خبرگزاری در گزارشی به ابعاد مختلف شخصیت این آزاده برجسته پرداخته است.
از جهرم تا جبهه‌های نبرد: آغاز یک مسیر
سید علی‌اکبر ابوترابی در سال ۱۳۴۱ در جهرم دیده به جهان گشود. تجربه شهادت اولین شهید شهر، معصومه زارعیان، در دوران نوجوانی، مسیر زندگی او را به سمت فرهنگ جهاد و شهادت سوق داد. پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۵۹، به جهاد سازندگی جهرم پیوست و در آموزش‌های هنری، از جمله فیلمبرداری، کارگردانی، تئاتر و عکاسی، در تهران شرکت کرد. جنگ تحمیلی آغاز شد و او در قامت عکاس و رزمنده، در جبهه‌های نبرد حضور یافت. اولین حضور او به عنوان عکاس در اهواز در سال ۱۳۵۹ بود و در فروردین ۱۳۶۰ به عنوان رزمنده در آبادان مستقر شد. در عملیات فتح‌المبین و الی‌بیت‌المقدس حضور داشت و سرانجام در یازدهم اردیبهشت ۱۳۶۱ در منطقه فکه، پس از اصابت گلوله و تشنگی شدید، به اسارت نیروهای بعثی درآمد.
۱۰۲ ماه اسارت؛ اوج مقاومت و بصیرت
بیش از هشت سال و چهار ماه اسارت در ۱۱ اردوگاه مختلف، دورانی پر فراز و نشیب برای سید علی‌اکبر ابوترابی بود. او در این دوران، علاوه بر مسئولیت فرهنگی در برخی اردوگاه‌ها، به صورت خودآموز زبان فرانسه آموخت و به تدریس آن پرداخت. همچنین کلاس‌های نهج‌البلاغه برگزار می‌کرد و در این دوران، سرودهای ماندگاری سرود که یکی از آنها با عنوان «آرم اسارت» در فیلم «اخراجی‌ها ۲» نیز مورد استفاده قرار گرفت. این سرود نمادی از عزت نفس و پایمردی اسرای ایرانی بود.
آشنایی با ابوترابی: تحولی در دوران اسارت
عبدالمجید رحمانیان، نویسنده و هم‌بند مرحوم ابوترابی، آشنایی خود با ایشان را در مهرماه ۱۳۶۱ آغاز کرد و آن را مسیری جدید در دوران اسارت خود خواند. رحمانیان پنج جلد کتاب درباره ابوترابی نوشته است که همگی از زبان خود ایشان روایت شده‌اند. این آثار به جنبه‌های مختلف زندگی، مبارزات و افکار ابوترابی پرداخته‌اند. یکی از این کتاب‌ها، «منشور پاکی و خدمتگزاری»، مجموعه‌ای از سخنرانی‌های مخفیانه ابوترابی در اردوگاه‌هاست که با دشواری فراوان به ایران منتقل و منتشر شده است.
ابوترابی؛ انسانی بی‌نظیر، عارف و ورزشکار
رحمانیان، ابوترابی را انسانی کم‌نظیر، پیچیده، عارف و ورزشکاری توصیف می‌کند که توانایی‌های بدنی بالایی در رشته‌های مختلف ورزشی داشت. او همواره روزه بود، غذای کم می‌خورد و شب‌ها تا صبح به عبادت مشغول بود. شیفتگی او به اهل بیت و شناخت عمیقش از آنها، از دیگر ویژگی‌های برجسته او بود. آرامش، متانت، مردمداری، صداقت و فروتنی از صفات بارز او بود. حتی در مواجهه با سربازان دشمن، با مهربانی و احترام رفتار می‌کرد و به دنبال صلح و دوستی بود. این رفتار او با سربازان عراقی که با هم درگیر شده بودند، نشان از انسانیت بی‌مرز او داشت.
«انسان»؛ کلیدواژه اصلی سخنان ابوترابی
ابوترابی همواره بر اهمیت «انسان» تأکید داشت و معتقد بود که مبارزه تنها در داشتن اسلحه خلاصه نمی‌شود، بلکه تحویل دادن جسم و روح سالم به جامعه، خود نوعی مبارزه است. این نگاه جامع او به مفهوم مقاومت و تلاش، او را به یک شخصیت الهام‌بخش تبدیل کرده بود. حتی معاون صلیب سرخ جهانی، با ابراز تأسف از درگذشت او، افکارش را برای صلح جهانی مؤثر دانست.
پایمردی در برابر شکنجه و تلاش برای اتحاد
ابوترابی در دوران اسارت، تحت شکنجه و سختی‌های فراوان، صبور و مقاوم بود و هرگز ناله نمی‌کرد. او همواره تلاش می‌کرد تا از درگیری با دشمن جلوگیری کند و در مواقع لزوم، با بصیرت و زمان‌شناسی، مانع اقدامات نسنجیده می‌شد. در دوران اسارت، او با خواندن سرود «ای ایران، ای مرز پرگهر» در جمع اسرای با ملیت‌ها و عقاید گوناگون، بر هویت مشترک ایرانی تأکید کرد و اتحاد ملی را پاس داشت.
یادگاری از یک قدیس
سید علی‌اکبر ابوترابی، شخصیتی بود که با رفتار و کردار خود، گویی «لحظه‌های یک قدیس» را تداعی می‌کرد. او نمونه زنده‌ای از یک انسان والا و بی‌نظیر بود که در هر موقعیتی، انسانیت، مهربانی و بصیرت را سرلوحه کار خود قرار داد. خبرگزاری اخبار جهان، یاد و خاطره این آزاده سرافراز را گرامی می‌دارد.
