به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، چین مراتب تاسف عمیق خود را از عدم تصویب پیش‌نویس قطعنامه‌ای که با هدف تعویق تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه شده بود، ابراز کرد. این قطعنامه پیشنهادی مشترک چین و روسیه بود و عدم تصویب آن واکنش‌های مختلفی را در پی داشته است.
گنگ شوانگ، معاون نماینده دائم چین در سازمان ملل متحد، با بیان اینکه پکن از این نتیجه “عمیقاً متاسف” است، بر اهمیت یافتن یک راه‌حل سیاسی برای موضوع هسته‌ای ایران از طریق کانال‌های دیپلماتیک و مذاکره تاکید کرد. وی سه اولویت اصلی کشورش در این زمینه را تشریح کرد: حفظ صلح و ثبات در منطقه، حل اختلافات از طریق گفت‌وگو و مذاکره، و حفظ روح و اصول توافق هسته‌ای برجام.
این مقام چینی از ایالات متحده خواست به پیشنهاد ایران برای از سرگیری مذاکرات پاسخ مثبت دهد و تعهد دهد که از گزینه توسل به زور خودداری کند. او همچنین از اتحادیه اروپا خواست تا رویکرد تحریمی و فشارهای اقتصادی را کنار بگذارد و به جای آن، تلاش‌های دیپلماتیک صادقانه‌ای را در پیش گیرد.
گنگ شوانگ تاکید کرد که تعهد چین به حفظ صلح و امنیت بین‌المللی خلل‌ناپذیر است و اراده سیاسی این کشور برای دستیابی به یک راه‌حل مسالمت‌آمیز برای مسئله هسته‌ای ایران تزلزل نخواهد کرد. وی همچنین افزود که تلاش‌های دیپلماتیک پکن برای ترویج گفت‌وگو و همکاری میان طرف‌های مختلف ادامه خواهد یافت.
او تصریح کرد که چین آماده است با تمامی طرف‌های ذی‌نفع همکاری کند، موضعی بی‌طرفانه و عینی اتخاذ کند و به تلاش‌های خود برای دستیابی به یک راه‌حل سیاسی فراگیر برای مسئله هسته‌ای ایران ادامه دهد. این اظهارات نشان‌دهنده تعهد چین به ایفای نقش سازنده در حل این مناقشه بین‌المللی است.
در بعد از ظهر ۴ مهر به وقت محلی، شورای امنیت سازمان ملل متحد به پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی چین و روسیه برای تعویق تحریم‌های ایران رای داد. با این حال، این پیش‌نویس نتوانست حدنصاب لازم یعنی ۹ رای مثبت را کسب کند و در نتیجه تصویب نشد. این نتیجه، با توجه به مفاد برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در سال ۲۰۱۵ به امضا رسید و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، به معنای بازگشت تحریم‌ها علیه ایران خواهد بود.
این رویداد پرسش‌های متعددی را در مورد آینده توافق هسته‌ای و مسیر پیش روی دیپلماسی بین‌المللی در قبال ایران مطرح می‌کند. چه سناریوهایی پس از این شکست در شورای امنیت متصور است؟ آیا امکان احیای مذاکرات بین ایران و قدرت‌های جهانی وجود دارد؟ و چگونه می‌توان از تشدید تنش‌ها در منطقه جلوگیری کرد؟ اینها سوالاتی هستند که نیازمند بررسی دقیق و پاسخگویی مسئولانه از سوی جامعه بین‌المللی است.
یکی از نگرانی‌های اصلی در این شرایط، تاثیر بازگشت تحریم‌ها بر اقتصاد ایران و وضعیت معیشتی مردم این کشور است. در حالی که برخی معتقدند این فشارها می‌تواند ایران را به میز مذاکره بازگرداند، برخی دیگر هشدار می‌دهند که این اقدامات می‌تواند منجر به ناآرامی‌های اجتماعی و بی‌ثباتی بیشتر در منطقه شود.
همچنین، سوالاتی در مورد نقش سایر بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی در این بحران وجود دارد. آیا کشورهای اروپایی می‌توانند نقش میانجی را ایفا کنند؟ آیا روسیه و چین به حمایت از ایران ادامه خواهند داد؟ و چه سیاستی از سوی دولت جدید ایالات متحده در قبال ایران اتخاذ خواهد شد؟ پاسخ به این سوالات می‌تواند تا حد زیادی مسیر تحولات آینده را تعیین کند.
با توجه به پیچیدگی‌های موجود، به نظر می‌رسد که یافتن یک راه‌حل پایدار برای مسئله هسته‌ای ایران نیازمند رویکردی جامع و چندجانبه است که در آن منافع و نگرانی‌های تمامی طرف‌های ذی‌نفع در نظر گرفته شود. این رویکرد باید بر اساس احترام متقابل، گفت‌وگو و مذاکره سازنده استوار باشد و از هرگونه اقدام یکجانبه و تنش‌زا پرهیز کند.
در نهایت، باید تاکید کرد که حفظ صلح و ثبات در منطقه خاورمیانه و جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای، نیازمند تلاش‌های هماهنگ و مسئولانه تمامی اعضای جامعه بین‌المللی است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
