به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از تابناک، برای بسیاری از کارمندان زن، آرایش یک الزام نانوشته و بخشی از عرف محیط کار محسوب می‌شود. این موضوع برای زنانی که ساعت‌ها در محیط‌های اداری، جلسات رسمی یا در ارتباط با مشتریان فعالیت می‌کنند، به ابزاری برای ارتباط و بخشی از هویت حرفه‌ای تبدیل شده است. در برخی ادارات، حضور یک زن بدون آرایش ممکن است به بی‌علاقگی به کار یا بی‌اهمیتی به محیط جمعی تعبیر شود.
علاوه بر استفاده روزانه از لوازم آرایش، بسیاری از این زنان به‌طور منظم به سالن‌های زیبایی مراجعه می‌کنند تا خدماتی مانند اصلاح ابرو، رنگ مو یا پاکسازی پوست انجام دهند. این زمان برای برخی از آن‌ها فرصتی برای بازیابی آرامش و گفت‌وگو است.
گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد زنان شاغل در ادارات، بانک‌ها و شرکت‌ها، به‌طور متوسط ماهانه بین ۲ تا ۵ میلیون تومان و در مواردی بیشتر، برای خرید لوازم آرایش و دریافت خدمات آرایشگاهی هزینه می‌کنند. این هزینه برای آنان نوعی سرمایه‌گذاری برای حفظ اعتمادبه‌نفس و حضور مؤثر در محیط کار است. طبق ارزیابی فعالان حوزه سبک زندگی، زنان کارمند حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از مصرف‌کنندگان لوازم آرایشی کشور را تشکیل می‌دهند و مشتریان ثابت سالن‌های زیبایی نیز اغلب از همین قشر هستند. به گفته برخی کارشناسان، محدودیت در دسترسی به این خدمات ممکن است در بعضی زنان به اضطراب، انزوا یا افسردگی خفیف منجر شود، زیرا آرایش برای آنان تکیه‌گاهی برای امنیت روانی و هویت شغلی است.
زیبایی و آرایش؛ سرمایه‌ای برای اعتمادبه‌نفس و حس خوب
مینا، ۳۳ ساله، مجرد و ساکن اصفهان است. او با مدرک لیسانس گرافیک، علاوه بر کار در یک شرکت سرامیک، به‌عنوان نقاش خط نیز فعالیت می‌کند و مجموع درآمد ماهانه او حدود ۳۰ میلیون تومان است. او می‌گوید به‌طور متوسط ماهانه نزدیک به ۴ میلیون تومان صرف خدمات آرایشی و خرید لوازم آرایش می‌کند. حدود ۳ میلیون تومان از این مبلغ برای خدمات آرایشگاهی مانند ناخن، مژه و ابرو و یک میلیون تومان برای لوازم آرایش روزمره هزینه می‌شود.
مینا معمولاً هر ۲۰ روز یک‌بار به آرایشگاه مراجعه می‌کند و خدمات دیگری مانند کراتین مو را هر شش ماه یک‌بار با هزینه حدود ۵ میلیون تومان انجام می‌دهد. او آرایش را با اعتمادبه‌نفس خود گره زده و می‌گوید: «دقیقاً همون اعتمادبه‌نفسمه. زیبایی خودمو چند برابر می‌کنه. وقتی میرم ترمیم می‌کنم یه حس و حال تازه و خوبی بهم دست میده. نگاه کردن به دستام و صورتم تو آینه برای خودم لذت‌بخشه.»
او دوره‌ای را که به آرایشگاه نرفته، با حس لذت و رضایت کمتر توصیف می‌کند و معتقد است رسیدگی به ظاهر، جزئی از هویت و ارزشمندی شخصی اوست. با وجود محدودیت‌های اقتصادی، مینا تلاش می‌کند این هزینه را در بودجه خود حفظ کند. او قصد دارد در صورت افزایش درآمد، خدمات بیشتری مانند فیشیال یا پدیکور را نیز به برنامه ماهانه‌اش اضافه کند، زیرا این کار را سرمایه‌ای برای حفظ آرامش روانی و رضایت خود می‌داند.
آرایش؛ بخشی از هویت زنانه
فرشته ۳۴ ساله، ساکن کیش، متاهل و دارای یک فرزند است. او با مدرک لیسانس، علاوه بر شغل اصلی خود در اداره برق، در زمینه خدمات مژه نیز فعالیت می‌کند و درآمد ماهانه‌اش بین ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان است. او ماهانه حدود ۲ میلیون تومان برای لوازم آرایش هزینه کرده و برای خدماتی مانند کوتاهی، کراتین و رنگ مو به آرایشگاه مراجعه می‌کند.
به گفته فرشته، آرایش و رسیدگی به ظاهر در اعتمادبه‌نفس او نقش مهمی دارد: «کلاً آرایش کردن دوست دارم، حالمو خیلی خوب می‌کنه. روزی که آرایش نمی‌کنم خیلی کسلم ولی وقتی آرایش می‌کنم یه اعتماد به نفس خیلی بیشتری پیدا می‌کنم.» او تجربه کرده که در صورت عدم مراجعه به آرایشگاه به دلیل مشکلات مالی، احساس کسالت و کمبود اعتمادبه‌نفس می‌کند. فرشته قصد دارد در صورت افزایش درآمد، هزینه بیشتری برای خدمات زیبایی مانند فیشیال و میکروبلیدینگ صرف کند.
روتین زیبایی؛ سرمایه‌ای برای رضایت روزمره
مینا، ۴۱ ساله، کارمند بانک، متاهل و ساکن تهران است. او می‌گوید ماهانه به‌طور متوسط بین ۳ تا ۵ میلیون تومان برای لوازم آرایشی مانند ریمل، رژ لب و محصولات پوستی هزینه می‌کند و مرتباً به آرایشگاه می‌رود. او این مراقبت‌ها را برای افزایش عزت‌نفس خود مؤثر می‌داند و می‌گوید: «عزت نفس و اعتمادبه نفس فردو بالا می‌بره و خیلی تاثیر مثبتی روی روند زندگی داره. با پاکسازی صورت یا آرایش، نسبت به کسانی که به خودشون نمی‌رسن، خیلی مثبت‌تر فکر می‌کنیم.»
مینا توضیح می‌دهد که نرفتن به آرایشگاه در او حس کسالت ایجاد می‌کند، اما حتی با افزایش درآمد نیز برنامه فعلی خود را تغییر نخواهد داد. او در پاسخ به این‌که آیا همسرش از این هزینه‌ها گلایه دارد، می‌گوید: «درست است که زندگی‌های امروز، خیلی سخت شده ولی همانطور که گفتم آرایش، باعث می‌شود تا احساس رضایت بهتری در زندگی داشته باشم. برای همین حالم بهتر است و بهتر هم می‌توانم در خدمت خانواده باشم. همسرم هم البته کمی غر می‌زند ولی در نهایت وقتی می‌بیند که آرایش چه تاثیر روانی روی من دارد، چیزی نمی‌گوید.»
آرایش؛ ابزار اجتماعی و روانی
سحر دلیری، جامعه‌شناس، در تحلیل این موضوع می‌گوید که برای بسیاری از زنان شاغل، آرایش و مراقبت‌های زیبایی یک سرمایه‌گذاری روانی و اجتماعی است. به گفته او، وقتی زنان برای این امور هزینه می‌کنند، اعتمادبه‌نفس و احساس ارزشمندی خود را تقویت می‌کنند.
او ادامه می‌دهد که عدم دسترسی به خدمات آرایشی می‌تواند به کاهش انگیزه، حس کسالت و افت اعتمادبه‌نفس منجر شود. این جامعه‌شناس تأکید می‌کند که ظاهر آراسته در محیط‌های حرفه‌ای می‌تواند تصویر کلی یک سازمان را نیز بهبود بخشد. دلیری اضافه می‌کند که زنان حتی در شرایط سخت اقتصادی تلاش می‌کنند برنامه‌های مراقبت از خود را حفظ کنند، زیرا این کار عاملی برای حفظ انگیزه و آرامش روانی آن‌هاست.
منبع: تابناک
