به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از عصرخبر، پس از انتشار نخستین قسمت از برنامه «شفرونی»، برخی رسانه‌ها و منتقدان واکنش‌های منفی نشان دادند. این گروه برنامه مذکور را «سبک»، «ساده» و فاقد ارزش‌های فرهنگی عمیق توصیف کرده و آن را «مبتذل» خواندند. به باور آن‌ها، محتوای تولیدی در شبکه نمایش خانگی باید اهدافی فراتر از سرگرمی داشته باشد و رسالت فرهنگی مهم‌تری را دنبال کند.
با این حال، یک تضاد آشکار میان دیدگاه این منتقدان و استقبال مخاطبان وجود دارد. در حالی که منتقدان از سطحی بودن محتوا انتقاد می‌کنند، نظرات و بازخوردهای عمومی نشان می‌دهد که «شفرونی» از همان قسمت اول با استقبال نسبی مردم مواجه شده است. به نظر می‌رسد مخاطبان با این برنامه ارتباط برقرار کرده و از آن به عنوان فرصتی برای فاصله گرفتن از جدیت و مشکلات روزمره استقبال کرده‌اند. اینجاست که این سؤال مطرح می‌شود: آیا برنامه‌ای که صرفاً برای سرگرمی ساخته شده، اساساً ایراد دارد؟
پاسخ به این پرسش منفی است. ساخت برنامه‌های سرگرم‌کننده نه تنها مشکلی ندارد، بلکه یکی از نیازهای اساسی و بخش جدایی‌ناپذیر صنعت رسانه در سراسر جهان است. رسانه‌ها در کنار وظایف آموزشی و اطلاع‌رسانی، نقش مهمی در ایجاد تفریح و سرگرمی برای مخاطبان ایفا می‌کنند.
در سطح بین‌المللی نیز تولید محتوای سرگرمی، امری رایج و باسابقه است. بزرگ‌ترین شبکه‌های تلویزیونی جهان برنامه‌های متعددی تولید می‌کنند که هدف اصلی آن‌ها پر کردن اوقات فراغت مردم با محتوای شاد، موسیقی، هیجان و خنده است. مسابقات استعدادیابی مانند «Got Talent»، برنامه‌های کمدی شبانه نظیر «The Tonight Show» و رئالیتی‌شوهای آشپزی مانند «MasterChef» یا «Top Chef»، همگی با هدف سرگرمی محض ساخته می‌شوند و میلیون‌ها بیننده دارند.
بنابراین، این دیدگاه که محتوای سرگرم‌کننده لزوماً سطحی و بی‌کیفیت است، یک تحلیل نادرست به شمار می‌رود. معیار اصلی، کیفیت فنی و حرفه‌ای تولید است. برنامه‌هایی مانند «شفرونی» اگر از نظر ساختار، دکور، تصویربرداری و اجرا در سطح استانداردی باشند، نه تنها یک نقطه ضعف نیستند، بلکه به تنوع سبد محتوایی پلتفرم‌ها نیز کمک می‌کنند.
در نهایت، این مخاطب است که به عنوان قاضی اصلی عمل می‌کند. اگرچه استقبال اولیه از «شفرونی» به معنای موفقیت قطعی آن نیست، اما محبوبیت آن نیز نشان‌دهنده ابتذال نیست. برچسب «ابتذال» زدن به هر محتوای ساده و شادی‌آور، به معنای نادیده گرفتن نیازهای طبیعی مخاطب و تحمیل یک سلیقه خاص است. در دنیای رسانه، حق انتخاب با بیننده است؛ اگر یک برنامه بتواند علاقه مخاطب را جلب و کیفیت خود را حفظ کند، موفق خواهد شد، در غیر این صورت، توسط خود مخاطبان کنار گذاشته می‌شود.
منبع: عصرخبر
